Psalms 104
1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур, и җеним! И Пәрвәрдигар Худайим, интайин улуқсән; Шану-шәвкәт вә һәйвәт билән кийингәнсән;
2 Who coverest [thyself] with light as [with] a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
Либас билән пүркәнгәндәк йоруқлуққа пүркәнгәнсән, Асманларни чедир пәрдиси кәби яйғансән.
3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
У жуқуриқи равақлириниң лимлирини суларға орнатқан, Булутларни җәң һарвуси қилип, Шамал қанатлири үстидә маңиду;
4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
У пәриштилирини шамаллар, Хизмәткарлирини от ялқуни қилиду.
5 [Who] laid the foundations of the earth, [that] it should not be removed for ever.
Йәрни У һуллири үстигә орнатқан; У әсла тәвринип кәтмәйду.
6 Thou coveredst it with the deep as [with] a garment: the waters stood above the mountains.
Либас билән оралғандәк, уни чоңқур деңизлар билән ориғансән, Сулар тағлар чоққилири үстидә турди.
7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
Сениң тәнбиһиң билән сулар бәдәр қачти, Гүлдүрмамаңниң садасидин улар тездин янди;
8 They go up by the mountains; they go down by the valleys unto the place which thou hast founded for them.
Тағлар өрләп чиқти, Вадилар чүшүп кәтти, [Сулар] Сән бекиткән җайға чүшүп кәтти.
9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
Улар тешип, йәрни йәнә қаплимисун дәп, Сән уларға чәклимә қойғансән.
10 He sendeth the springs into the valleys, [which] run among the hills.
[Тәңри] вадиларда булақларни ечип урғутиду, Сулири тағлар арисида ақиду.
11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
Даладики һәр бир җаниварға уссулуқ бериду, Явайи ешәкләр уссузлуқини қандуриду.
12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, [which] sing among the branches.
Көктики қушлар уларниң бойида қониду, Дәрәқ шахлири арисида сайрайду.
13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
У жуқуридики равақлиридин тағларни суғириду; Йәр Сениң ясиғанлириңниң мевилиридин қандурулиду!
14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
У маллар үчүн от-чөпләрни, Инсанлар үчүн көктатларни өстүриду, Шундақла нанни йәрдин чиқириду;
15 And wine [that] maketh glad the heart of man, [and] oil to make [his] face to shine, and bread [which] strengtheneth man’s heart.
Адәмниң көңлини хуш қилидиған шарапни, Инсан йүзини пақиритидиған майни чиқириду; Инсанниң жүригигә нан билән қувәт бериду;
16 The trees of the LORD are full [of sap; ] the cedars of Lebanon, which he hath planted;
Пәрвәрдигарниң дәрәқлири, Йәни Өзи тиккән Ливан кедир дәрәқлири [су ичип] қанаәтлиниду.
17 Where the birds make their nests: [as for] the stork, the fir trees [are] her house.
Әнә ашулар арисиға қушлар уга ясайду, Ләйләк болса, арча дәрәқлирини макан қилиду.
18 The high hills [are] a refuge for the wild goats; [and] the rocks for the conies.
Егиз чоққилар тағ өшкилириниң, Тик ярлар суғурларниң панаһи болиду.
19 He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
Пәсилләрни бекитмәк үчүн У айни яратти, Қуяш болса петишини билиду.
20 Thou makest darkness, and it is night: wherein all the beasts of the forest do creep [forth].
Сән қараңғулуқ чүшүрисән, түн болиду; Ормандики җаниварларниң һәммиси униңда шипир-шипир кезип жүриду.
21 The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.
Асланлар олҗа издәп һөкирәйду, Тәңридин озуқ-түлүк соришиду;
22 The sun ariseth, they gather themselves together, and lay them down in their dens.
Қуяш чиқипла, улар чекиниду, Қайтип кирип угилирида ятиду.
23 Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
Инсан болса өз ишиға чиқиду, Та кәчкичә меһнәттә болиду.
24 O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
И Пәрвәрдигар, ясиған һәр хил нәрсилириң нәқәдәр көптур! Һәммисини һекмәт билән яратқансән, Йәр йүзи иҗат-байлиқлириң билән толди.
25 [So is] this great and wide sea, wherein [are] things creeping innumerable, both small and great beasts.
Әнә бүйүк бепаян деңиз туриду! Униңда сан-санақсиз ғуж-ғуж җаниварлар, Чоң вә кичик һайванлар бар.
26 There go the ships: [there is] that leviathan, [whom] thou hast made to play therein.
Шу йәрдә кемиләр қатнайду, Униңда ойнақлисун дәп сән ясиған левиатанму бар;
27 These wait all upon thee; that thou mayest give [them] their meat in due season.
Вақтида озуқ-түлүк бәргин дәп, Буларниң һәммиси Саңа қарайду.
28 [That] thou givest them they gather: thou openest thine hand, they are filled with good.
Уларға бәргиниңдә, теривалиду, Қолуңни ачқиниңдила, улар назу-немәтләргә тойиду.
29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
Йүзүңни йошурсаң, улар дәккә-дүккигә чүшиду, Роһлирини алсаң, улар җан үзүп, Йәнә тупраққа қайтиду.
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
Роһуңни әвәткиниңдә, улар яритилиду, Йәр-йүзи йеңи [бир дәвир билән] алмишиду.
31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
Пәрвәрдигарниң шан-шөһрити әбәдийдур, Пәрвәрдигар Өз яратқанлиридин хурсән болиду.
32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
У йәргә баққинида, йәр титрәйду, Тағларға тәккинидә, улар түтүн чиқириду.
33 I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
Һаятла болидикәнмән, Пәрвәрдигарға нахша ейтимән; Вуҗудум болсила Худайимни күйләймән.
34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
У сүргән ой-хияллиримдин сөйүнсә! Пәрвәрдигарда хошаллинимән!
35 Let the sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
Гунакарлар йәр йүзидин түгитилиду, Рәзилләр йоқ болиду. И җеним, Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә қайтур! Һәмдусана!
