Psalms 102

1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before the LORD. Hear my prayer, O LORD, and let my cry come unto thee.

۱ دعای مسکین وقتی که پریشان حال شده، ناله خود را به حضور یهوه می‌ریزد ای خداوند دعای مرا بشنو، و فریادمن نزد تو برسد.

2 Hide not thy face from me in the day [when] I am in trouble; incline thine ear unto me: in the day [when] I call answer me speedily.

۲ در روز تنگی‌ام روی خود را از من مپوشان. گوش خود را به من فراگیر، و روزی که بخوانم مرا به زودی اجابت فرما.

3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.

۳ زیرا روزهایم مثل دود تلف شد واستخوانهایم مثل هیزم سوخته گردید.

4 My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.

۴ دل من مثل گیاه زده شده و خشک گردیده است زیراخوردن غذای خود را فراموش می‌کنم.

5 By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.

۵ به‌سبب آواز ناله خود، استخوانهایم به گوشت من چسبیده است.

6 I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.

۶ مانند مرغ سقای صحرا شده، ومثل بوم خرابه‌ها گردیده‌ام.

7 I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.

۷ پاسبانی می‌کنم ومثل گنجشک بر پشت بام، منفرد گشته‌ام.

8 Mine enemies reproach me all the day; [and] they that are mad against me are sworn against me.

۸ تمامی روز دشمنانم مرا سرزنش می‌کنند و آنانی که برمن دیوانه شده‌اند مرا لعنت می‌نمایند.

9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,

۹ زیراخاکستر را مثل نان خورده‌ام و مشروب خود را بااشک آمیخته‌ام،

10 Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.

۱۰ به‌سبب غضب و خشم توزیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

11 My days [are] like a shadow that declineth; and I am withered like grass.

۱۱ روزهایم مثل سایه زوال پذیر گردیده و من مثل گیاه پژمرده شده‌ام.

12 But thou, O LORD, shalt endure for ever; and thy remembrance unto all generations.

۱۲ لیکن تو‌ای خداوند جلوس فرموده‌ای تاابدالاباد! و ذکر تو تا جمیع نسل هاست!

13 Thou shalt arise, [and] have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.

۱۳ توبرخاسته، بر صهیون ترحم خواهی نمود زیراوقتی است که بر او رافت کنی و زمان معین رسیده است.

14 For thy servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.

۱۴ چونکه بندگان تو در سنگهای وی رغبت دارند و بر خاک او شفقت می‌نمایند.

15 So the heathen shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth thy glory.

۱۵ پس امتها از نام خداوند خواهند ترسید وجمیع پادشاهان جهان از کبریایی تو.

16 When the LORD shall build up Zion, he shall appear in his glory.

۱۶ زیراخداوند صهیون را بنا نموده، و در جلال خودظهور فرموده است.

17 He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.

۱۷ به دعای مسکینان توجه نموده، و دعای ایشان را خوار نشمرده است.

18 This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.

۱۸ این برای نسل آینده نوشته می‌شود تا قومی که آفریده خواهند شد خداوند را تسبیح بخوانند.

19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;

۱۹ زیرا که از بلندی قدس خودنگریسته، خداوند از آسمان بر زمین نظر افکنده است.

20 To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;

۲۰ تا ناله اسیران را بشنود و آنانی را که به موت سپرده شده‌اند آزاد نماید.

21 To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;

۲۱ تا نام خداوندرا در صیهون ذکر نمایند و تسبیح او را دراورشلیم،

22 When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.

۲۲ هنگامی که قوم‌ها با هم جمع شوند وممالک نیز تا خداوند را عبادت نمایند.

23 He weakened my strength in the way; he shortened my days.

۲۳ توانایی مرا در راه ناتوان ساخت و روزهای مرا کوتاه گردانید.

24 I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years [are] throughout all generations.

۲۴ گفتم‌ای خدای من مرا در نصف روزهایم برمدار. سالهای تو تا جمیع نسل‌ها است.

25 Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens [are] the work of thy hands.

۲۵ از قدیم بنیاد زمین را نهادی وآسمان‌ها عمل دستهای تو است.

26 They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:

۲۶ آنها فانی می‌شوند، لیکن تو باقی هستی و جمیع آنها مثل جامه مندرس خواهند شد. و مثل ردا آنها راتبدیل خواهی کرد و مبدل خواهند شد.

27 But thou [art] the same, and thy years shall have no end.

۲۷ لیکن تو همان هستی و سالهای تو تمام نخواهد گردید.

28 The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.

۲۸ فرزندان بندگانت باقی خواهند ماند و ذریت ایشان در حضور تو پایدار خواهند بود.