Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before the LORD. Hear my prayer, O LORD, and let my cry come unto thee.
Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
2 Hide not thy face from me in the day [when] I am in trouble; incline thine ear unto me: in the day [when] I call answer me speedily.
Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.
Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
4 My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.
Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
5 By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.
Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
6 I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.
Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
7 I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.
Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
8 Mine enemies reproach me all the day; [and] they that are mad against me are sworn against me.
Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
10 Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.
Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
11 My days [are] like a shadow that declineth; and I am withered like grass.
Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
12 But thou, O LORD, shalt endure for ever; and thy remembrance unto all generations.
Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
13 Thou shalt arise, [and] have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.
Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
14 For thy servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.
Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
15 So the heathen shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth thy glory.
Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
16 When the LORD shall build up Zion, he shall appear in his glory.
Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
17 He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.
Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
18 This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.
Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;
Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
20 To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
21 To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;
Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
22 When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.
sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
23 He weakened my strength in the way; he shortened my days.
Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
24 I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years [are] throughout all generations.
Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
25 Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens [are] the work of thy hands.
Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
26 They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:
Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
27 But thou [art] the same, and thy years shall have no end.
Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
28 The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.
Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”
