Lamentations 5
1 Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
Ya Rəbb, başımıza gələni yada sal Gör bu xəcalətimizi, buna nəzər sal.
2 Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
İrs torpağımız yadellilərin əlinə keçib, Evlərimiz əcnəbilərə verilib.
3 We are orphans and fatherless, our mothers [are] as widows.
Atalarımız öldü, yetim qaldıq, Analarımız dul qaldı.
4 We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.
Suyumuzu pulla alıb içirik, Pulla odun almağa məcburuq.
5 Our necks [are] under persecution: we labour, [and] have no rest.
Bizi qovub başımızdan basırlar, Yorulmuşuq, bizi rahat qoymurlar.
6 We have given the hand [to] the Egyptians, [and to] the Assyrians, to be satisfied with bread.
Doyunca çörək yemək üçün Misirə, Aşşura əl açmışıq.
7 Our fathers have sinned, [and are] not; and we have borne their iniquities.
Ata-babalarımız günah işlədərək keçib-getdi, Təqsirlərinin cəzası üstümüzə yükləndi.
8 Servants have ruled over us: [there is] none that doth deliver [us] out of their hand.
Qullar bizə hökmran olub, Bizi onların əlindən qurtaran yoxdur.
9 We gat our bread with [the peril of] our lives because of the sword of the wilderness.
Çöldəki qılınca görə, Canımız bahasına çörək qazanırıq.
10 Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
Aclıq bizi yandırıb-yaxdığına görə Dərimiz qaralıb, kürəyə bənzəyir.
11 They ravished the women in Zion, [and] the maids in the cities of Judah.
Sionda qadınlar, Yəhuda şəhərlərindəki bakirə qızlar zorlanır.
12 Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.
Başçılar əllərindən asılıb, Ağsaqqallar hörmətdən düşüb.
13 They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
Məcburiyyət qarşısında cavanlar əl dəyirmanını çəkir, Oğlanlar odun yükləri altında səndələyir.
14 The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.
Şəhər darvazasında ağsaqqallar oturmur, Gənclər çalğı alətlərində çalmır.
15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
Ürəyimizdən şadlıq çəkilib, Oyunlarımız yasa çevrilib.
16 The crown is fallen [from] our head: woe unto us, that we have sinned!
Başımızın tacı düşüb, Vay halımıza! Çünki günah işlətmişik.
17 For this our heart is faint; for these [things] our eyes are dim.
Buna görə ürəklərimiz çəkilib, Gözlərimiz qaralıb,
18 Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
Çünki Sion dağı viran qalıb, Üstündə tülkülər gəzib-dolaşır.
19 Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
Sən isə, ya Rəbb, əbədi hökmransan, Nəsildən-nəslə qədər taxtında oturacaqsan.
20 Wherefore dost thou forget us for ever, [and] forsake us so long time?
Uzun zamandan bəri niyə bizi bu qədər tərk etmisən? Niyə bizi bu qədər uzun müddətə tərk etmisən?
21 Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
Ya Rəbb, bizi Özünə qaytar, Təzədən əvvəlki günlərimizə qayıdaq!
22 But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
Yoxsa hüzurundan bizi tamamilə atmısan, Bizə qarşı hədsiz qəzəblənmisən?
