Job 7
1 [Is there] not an appointed time to man upon earth? [are not] his days also like the days of an hireling?
Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
2 As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for [the reward of] his work:
Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka końca pracy swojej:
3 So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.
Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.
4 When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.
Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.
5 My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome.
Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.
6 My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.
7 O remember that my life [is] wind: mine eye shall no more see good.
Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.
8 The eye of him that hath seen me shall see me no [more: ] thine eyes [are] upon me, and I [am] not.
Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.
9 [As] the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no [more]. (Sheol h7585)
Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie; (Sheol h7585)
10 He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.
Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.
11 Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.
12 [Am] I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me?
Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?
13 When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint;
Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:
14 Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:
Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.
15 So that my soul chooseth strangling, [and] death rather than my life.
A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.
16 I loathe [it; ] I would not live alway: let me alone; for my days [are] vanity.
Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
17 What [is] man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him?
Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
18 And [that] thou shouldest visit him every morning, [and] try him every moment?
A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?
19 How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?
Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
20 I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself?
Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?
21 And why dost thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I [shall] not [be].
Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.
