Job 7
1 [Is there] not an appointed time to man upon earth? [are not] his days also like the days of an hireling?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for [the reward of] his work:
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 O remember that my life [is] wind: mine eye shall no more see good.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 The eye of him that hath seen me shall see me no [more: ] thine eyes [are] upon me, and I [am] not.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
9 [As] the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no [more]. (Sheol h7585)
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 [Am] I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint;
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 So that my soul chooseth strangling, [and] death rather than my life.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 I loathe [it; ] I would not live alway: let me alone; for my days [are] vanity.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 What [is] man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him?
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 And [that] thou shouldest visit him every morning, [and] try him every moment?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 And why dost thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I [shall] not [be].
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
