Job 6
1 But Job answered and said,
А Јов одговори и рече:
2 Oh that my grief were throughly weighed, and my calamity laid in the balances together!
О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
3 For now it would be heavier than the sand of the sea: therefore my words are swallowed up.
Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
4 For the arrows of the Almighty [are] within me, the poison whereof drinketh up my spirit: the terrors of God do set themselves in array against me.
Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
5 Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
6 Can that which is unsavoury be eaten without salt? or is there [any] taste in the white of an egg?
Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
7 The things [that] my soul refused to touch [are] as my sorrowful meat.
Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
8 Oh that I might have my request; and that God would grant [me] the thing that I long for!
О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
9 Even that it would please God to destroy me; that he would let loose his hand, and cut me off!
И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
10 Then should I yet have comfort; yea, I would harden myself in sorrow: let him not spare; for I have not concealed the words of the Holy One.
Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
11 What [is] my strength, that I should hope? and what [is] mine end, that I should prolong my life?
Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
12 [Is] my strength the strength of stones? or [is] my flesh of brass?
Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
13 [Is] not my help in me? and is wisdom driven quite from me?
Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
14 To him that is afflicted pity [should be shewed] from his friend; but he forsaketh the fear of the Almighty.
Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
15 My brethren have dealt deceitfully as a brook, [and] as the stream of brooks they pass away;
Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
16 Which are blackish by reason of the ice, [and] wherein the snow is hid:
Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
17 What time they wax warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.
Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
18 The paths of their way are turned aside; they go to nothing, and perish.
Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
19 The troops of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.
Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
20 They were confounded because they had hoped; they came thither, and were ashamed.
Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
21 For now ye are nothing; ye see [my] casting down, and are afraid.
Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
22 Did I say, Bring unto me? or, Give a reward for me of your substance?
Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
23 Or, Deliver me from the enemy’s hand? or, Redeem me from the hand of the mighty?
Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
24 Teach me, and I will hold my tongue: and cause me to understand wherein I have erred.
Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
25 How forcible are right words! but what doth your arguing reprove?
Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
26 Do ye imagine to reprove words, and the speeches of one that is desperate, [which are] as wind?
Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
27 Yea, ye overwhelm the fatherless, and ye dig [a pit] for your friend.
И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
28 Now therefore be content, look upon me; for [it is] evident unto you if I lie.
Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
29 Return, I pray you, let it not be iniquity; yea, return again, my righteousness [is] in it.
Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
30 Is there iniquity in my tongue? cannot my taste discern perverse things?
Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
