Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite answered and said,
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 [If] we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 [Is] not [this] thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Remember, I pray thee, who [ever] perished, being innocent? or where were the righteous cut off?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion’s whelps are scattered abroad.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 It stood still, but I could not discern the form thereof: an image [was] before mine eyes, [there was] silence, and I heard a voice, [saying],
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 How much less [in] them that dwell in houses of clay, whose foundation [is] in the dust, [which] are crushed before the moth?
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding [it].
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 Doth not their excellency [which is] in them go away? they die, even without wisdom.
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
