Job 39

1 Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [or] canst thou mark when the hinds do calve?

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

2 Canst thou number the months [that] they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

3 They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

4 Their young ones are in good liking, they grow up with corn; they go forth, and return not unto them.

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

5 Who hath sent out the wild ass free? or who hath loosed the bands of the wild ass?

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

6 Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

7 He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

8 The range of the mountains [is] his pasture, and he searcheth after every green thing.

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

9 Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

10 Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

11 Wilt thou trust him, because his strength [is] great? or wilt thou leave thy labour to him?

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

12 Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather [it into] thy barn?

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

13 [Gavest thou] the goodly wings unto the peacocks? or wings and feathers unto the ostrich?

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

14 Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in dust,

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

15 And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

16 She is hardened against her young ones, as though [they were] not hers: her labour is in vain without fear;

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

17 Because God hath deprived her of wisdom, neither hath he imparted to her understanding.

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

18 What time she lifteth up herself on high, she scorneth the horse and his rider.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

19 Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

20 Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils [is] terrible.

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

21 He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength: he goeth on to meet the armed men.

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

22 He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

23 The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

24 He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that [it is] the sound of the trumpet.

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

25 He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

26 Doth the hawk fly by thy wisdom, [and] stretch her wings toward the south?

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

27 Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

28 She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

29 From thence she seeketh the prey, [and] her eyes behold afar off.

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

30 Her young ones also suck up blood: and where the slain [are], there [is] she.

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.