Job 3
1 After this opened Job his mouth, and cursed his day.
Human niini, mibungat si Job sa iyang baba ug mibalikas sa adlaw sa iyang pagkahimugso.
2 And Job spake, and said,
Miingon siya:
3 Let the day perish wherein I was born, and the night [in which] it was said, There is a man child conceived.
“Wagtanga ang adlaw sa akong pagkahimugso, ang gabii nga miingon, “Gipanamkon ang usa ka batang lalaki.'
4 Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.
Pangitngita kanang adlawa; ayaw ipahinumdom sa Dios sa kahitas-an, ni mosidlak ang adlaw niini.
5 Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.
Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon nga moangkon niini alang sa ilang kaugalingon; palukopa ang panganod ibabaw niini; pasagdi nga ang tanang nagpahimo ug itom sa adlaw moguba niini.
6 As [for] that night, let darkness seize upon it; let it not be joined unto the days of the year, let it not come into the number of the months.
Alang niadtong gabhiona, ipasakop kini sa baga nga kangitngit: ayaw pagpasadyaa kini nga mga adlaw sa tuig; ayaw kana ilakip sa pag-ihap sa mga bulan.
7 Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein.
Tan-awa, himoa nga mangiob kanang gabhiona; ayaw pasudla ang tingog nga malipayon.
8 Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.
Ipatunglo kanila kanang adlawa, niadtong nasayod sa pagpamata sa Leviathan.
9 Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but [have] none; neither let it see the dawning of the day:
Pangitngita ang mga bituon sa kagabhion. Papangitaa kanang adlawa sa kahayag, apan ayaw ipakita; ni pakit-on sa mga mata sa kaadlawon,
10 Because it shut not up the doors of my [mother’s] womb, nor hid sorrow from mine eyes.
tungod kay wala patak-uma niini ang ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, ni gitagoan niini ang kasamok gikan sa akong mga mata.
11 Why died I not from the womb? [why] did I [not] give up the ghost when I came out of the belly?
Nganong wala man ako mamatay sa paggawas ko gikan sa tagoangkan? Nganong wala man mibiya ang akong espiritu sa pagpahimugso kanako sa akong inahan?
12 Why did the knees prevent me? or why the breasts that I should suck?
Nganong gidawat man ako sa iyang mga tuhod? O nganong gidawat man ako sa iyang mga dughan aron makasuso ako niini?
13 For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,
Kay karon unta naghigda na ako sa hilom; natulog na unta ako ug nakapahulay
14 With kings and counsellors of the earth, which built desolate places for themselves;
kauban ang mga hari ug mga magtatambag sa kalibotan, nga nagtukod sa mga lubnganan alang sa ilang kaugalingon nga nagun-ob na karon.
15 Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:
O naghigda na unta ako kauban sa mga prinsipe nga adunay mga bulawan kanhi, nga napuno sa mga plata ang ilang mga pinuy-anan.
16 Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants [which] never saw light.
O dili ba kaha namatay na lamang unta ako sa tagoangkan sa akong inahan, sama sa mga gagmay'ng bata nga wala na makakita sa kahayag.
17 There the wicked cease [from] troubling; and there the weary be at rest.
Didto ang daotan dili na makasamok pa; ug didto ang gikapuyan may kapahulayan.
18 [There] the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.
Didto ang mga binilanggo managkatigom; dili na nila madunggan ang tingog sa labaw sa sulugoon.
19 The small and great are there; and the servant [is] free from his master.
Ang ubos ug bantogan nga mga tawo atua usab didto; ang sulugoon gawasnon na sa iyang agalon didto.
20 Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter [in] soul;
Nganong ang kahayag gihatag man kaniya nga anaa sa kaalaot; nganong ang kinabuhi gihatag man sa tawong may mapait nga kalag;
21 Which long for death, but it [cometh] not; and dig for it more than for hid treasures;
ngadto sa tawong nangandoy alang sa kamatayon, apan wala kini miabot; ngadto sa tawo nga nangita sa kamatayon labaw pa niadtong nangita sa bahanding tinagoan?
22 Which rejoice exceedingly, [and] are glad, when they can find the grave?
Nganong ang kahayag gihatag man sa nagmaya pag-ayo ug malipay kung makaplagan na niya ang lubnganan?
23 [Why is light given] to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
Nganong gihatag man ang kahayag sa tawo nga kansang dalan tinagoan, usa ka tawo nga gisalikway sa Dios?
24 For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters.
Kay nanghupaw ako inay mokaon; ang akong pag-agulo ginayabo sama sa tubig.
25 For the thing which I greatly feared is come upon me, and that which I was afraid of is come unto me.
Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako; kung unsa ang akong gikalisangan miabot kanako.
26 I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.
Wala na akoy kalinaw, dili na ako maghilom, ug wala na akoy pahulay; kasamok na hinoon ang miabot.
