Job 22
1 Then Eliphaz the Temanite answered and said,
Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
2 Can a man be profitable unto God, as he that is wise may be profitable unto himself?
Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
3 [Is it] any pleasure to the Almighty, that thou art righteous? or [is it] gain [to him], that thou makest thy ways perfect?
Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
4 Will he reprove thee for fear of thee? will he enter with thee into judgment?
Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
5 [Is] not thy wickedness great? and thine iniquities infinite?
Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
6 For thou hast taken a pledge from thy brother for nought, and stripped the naked of their clothing.
Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
7 Thou hast not given water to the weary to drink, and thou hast withholden bread from the hungry.
Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
8 But [as for] the mighty man, he had the earth; and the honourable man dwelt in it.
Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
9 Thou hast sent widows away empty, and the arms of the fatherless have been broken.
Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
10 Therefore snares [are] round about thee, and sudden fear troubleth thee;
Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
11 Or darkness, [that] thou canst not see; and abundance of waters cover thee.
Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
12 [Is] not God in the height of heaven? and behold the height of the stars, how high they are!
Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
13 And thou sayest, How doth God know? can he judge through the dark cloud?
Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
14 Thick clouds [are] a covering to him, that he seeth not; and he walketh in the circuit of heaven.
Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
15 Hast thou marked the old way which wicked men have trodden?
Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
16 Which were cut down out of time, whose foundation was overflown with a flood:
Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
17 Which said unto God, Depart from us: and what can the Almighty do for them?
Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
18 Yet he filled their houses with good [things: ] but the counsel of the wicked is far from me.
Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
19 The righteous see [it], and are glad: and the innocent laugh them to scorn.
Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
20 Whereas our substance is not cut down, but the remnant of them the fire consumeth.
«Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
21 Acquaint now thyself with him, and be at peace: thereby good shall come unto thee.
[Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
22 Receive, I pray thee, the law from his mouth, and lay up his words in thine heart.
Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
23 If thou return to the Almighty, thou shalt be built up, thou shalt put away iniquity far from thy tabernacles.
Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
24 Then shalt thou lay up gold as dust, and the [gold] of Ophir as the stones of the brooks.
Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
25 Yea, the Almighty shall be thy defence, and thou shalt have plenty of silver.
Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
26 For then shalt thou have thy delight in the Almighty, and shalt lift up thy face unto God.
У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
27 Thou shalt make thy prayer unto him, and he shall hear thee, and thou shalt pay thy vows.
Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
28 Thou shalt also decree a thing, and it shall be established unto thee: and the light shall shine upon thy ways.
Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
29 When [men] are cast down, then thou shalt say, [There is] lifting up; and he shall save the humble person.
Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
30 He shall deliver the island of the innocent: and it is delivered by the pureness of thine hands.
У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
