Job 21
1 But Job answered and said,
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 Hear diligently my speech, and let this be your consolations.
| «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد. | ۲ |
3 Suffer me that I may speak; and after that I have spoken, mock on.
| با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید. | ۳ |
4 As for me, [is] my complaint to man? and if [it were so], why should not my spirit be troubled?
| و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟ | ۴ |
5 Mark me, and be astonished, and lay [your] hand upon [your] mouth.
| به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید. | ۵ |
6 Even when I remember I am afraid, and trembling taketh hold on my flesh.
| هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد. | ۶ |
7 Wherefore do the wicked live, become old, yea, are mighty in power?
| چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟ | ۷ |
8 Their seed is established in their sight with them, and their offspring before their eyes.
| ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان. | ۸ |
9 Their houses [are] safe from fear, neither [is] the rod of God upon them.
| خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید. | ۹ |
10 Their bull gendereth, and faileth not; their cow calveth, and casteth not her calf.
| گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید. | ۱۰ |
11 They send forth their little ones like a flock, and their children dance.
| بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند. | ۱۱ |
12 They take the timbrel and harp, and rejoice at the sound of the organ.
| با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند. | ۱۲ |
| روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 Therefore they say unto God, Depart from us; for we desire not the knowledge of thy ways.
| و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم. | ۱۴ |
15 What [is] the Almighty, that we should serve him? and what profit should we have, if we pray unto him?
| قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم. | ۱۵ |
16 Lo, their good [is] not in their hand: the counsel of the wicked is far from me.
| اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد. | ۱۶ |
17 How oft is the candle of the wicked put out! and [how oft] cometh their destruction upon them! [God] distributeth sorrows in his anger.
| «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند. | ۱۷ |
18 They are as stubble before the wind, and as chaff that the storm carrieth away.
| مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند. | ۱۸ |
19 God layeth up his iniquity for his children: he rewardeth him, and he shall know [it].
| خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست. | ۱۹ |
20 His eyes shall see his destruction, and he shall drink of the wrath of the Almighty.
| چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید. | ۲۰ |
21 For what pleasure [hath] he in his house after him, when the number of his months is cut off in the midst?
| زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟ | ۲۱ |
22 Shall [any] teach God knowledge? seeing he judgeth those that are high.
| آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند. | ۲۲ |
23 One dieth in his full strength, being wholly at ease and quiet.
| یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است. | ۲۳ |
24 His breasts are full of milk, and his bones are moistened with marrow.
| قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است. | ۲۴ |
25 And another dieth in the bitterness of his soul, and never eateth with pleasure.
| و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد. | ۲۵ |
26 They shall lie down alike in the dust, and the worms shall cover them.
| اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند. | ۲۶ |
27 Behold, I know your thoughts, and the devices [which] ye wrongfully imagine against me.
| اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید. | ۲۷ |
28 For ye say, Where [is] the house of the prince? and where [are] the dwelling places of the wicked?
| زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟ | ۲۸ |
29 Have ye not asked them that go by the way? and do ye not know their tokens,
| آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود، | ۲۹ |
30 That the wicked is reserved to the day of destruction? they shall be brought forth to the day of wrath.
| که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند. | ۳۰ |
31 Who shall declare his way to his face? and who shall repay him [what] he hath done?
| کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟ | ۳۱ |
32 Yet shall he be brought to the grave, and shall remain in the tomb.
| که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد. | ۳۲ |
33 The clods of the valley shall be sweet unto him, and every man shall draw after him, as [there are] innumerable before him.
| کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند. | ۳۳ |
34 How then comfort ye me in vain, seeing in your answers there remaineth falsehood?
| پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!» | ۳۴ |
