Job 19
1 Then Job answered and said,
Unya mitubag si Job ug miingon,
2 How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
“Hangtod kanus-a man ninyo ako paantoson ug dugmokon pinaagi sa mga pulong?
3 These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed [that] ye make yourselves strange to me.
Ikanapulo na kini nga higayon nga inyo akong gisaway; wala kamo naulaw sa daotan ninyo nga pagtagad kanako.
4 And be it indeed [that] I have erred, mine error remaineth with myself.
Kung tinuod man nga ako nasayop, ang akong sayop magpabilin nga akoa nang tulubagon.
5 If indeed ye will magnify [yourselves] against me, and plead against me my reproach:
Kung ikaw manghambog batok kanako ug mapatuo nimo ang matag-usa nga ako nagpakaulaw,
6 Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.
nan angay nimong mahibaloan nga ang Dios nagbuhat ug daotan kanako ug nadakpan ako sa iyang pukot.
7 Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but [there is] no judgment.
Tan-awa, nagtawag ako ug nag-ingon nga nakabuhat ako ug sayop, apan wala ako gidungog; nagpakitabang ako, apan walay katarong.
8 He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
Giparilan niya ang akong dalan aron dili ako makaagi, ug gipangitngit niya ang akong agianan.
9 He hath stripped me of my glory, and taken the crown [from] my head.
Gitanggal niya kanako ang akong himaya, ug gikuha niya ang korona sa akong ulo.
10 He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.
Giguba niya ako sa tanang bahin, ug nawala ako; giibot niya ang akong mga paglaom sama sa kahoy.
11 He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as [one of] his enemies.
Gipasilaob usab niya ang iyang kapungot batok kanako; giisip niya ako nga usa sa iyang mga kaaway.
12 His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.
Nanagtigom ang iyang kasundalohan; naghimo silag mapatungan nga yuta batok kanako ug nagkampo libot sa akong tolda.
13 He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.
Gipahilayo niya kanako ang akong kaigsoonan; ang akong mga kaila layo na kanako.
14 My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
Gipakyas ako sa akong kaparyentihan; gikalimtan ako sa akong mga suod nga higala.
15 They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
Ang mga nagpuyo isip bisita sa akong balay ug ang akong mga babaye nga sulugoon nag-isip kanako nga dumuduong; langyaw ako sa ilang panan-aw.
16 I called my servant, and he gave [me] no answer; I intreated him with my mouth.
Gitawag ko ang akong sulugoon, apan wala siya mitubag bisan pag nangaliyupo ako kaniya pinaagi sa akong baba.
17 My breath is strange to my wife, though I intreated for the children’s [sake] of mine own body.
Ang akong gininhawa makapasuko sa akong asawa; ang akong mga pangaliyupo gidumtan sa akong kaugalingong mga igsoong lalaki ug babaye.
18 Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.
Bisan ang mga bata nagbiaybiay kanako; kung mobarog ako aron pagsulti, mosulti sila batok kanako.
19 All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
Ang tanan nakong mga higala naglikay na kanako; kadtong akong mga gihigugma nakigbatok na kanako.
20 My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
Ang akong mga bukog nagpilit sa akong panit ug sa akong unod; nakasugakod nalang ako pinaagi sa akong lagus.
21 Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
Kaluy-i ako, kaluy-i ako, akong mga higala, kay ang kamot sa Dios mihikap kanako.
22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
Nganong gilutos man ninyo ako nga daw kamo ang Dios? Nganong wala man kamo matagbaw sa pagsakit sa akong unod?
23 Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!
Oh, hinaot nga ang akong mga pulong mahisulat karon! Oh, hinaot nga gisulat kini sa libro!
24 That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!
Oh, hinaot nga pinaagi sa puthaw nga tinalinisan ug tingga ikulit kini diha sa bato hangtod sa hangtod!
25 For I know [that] my redeemer liveth, and [that] he shall stand at the latter [day] upon the earth:
Apan alang kanako, nasayod ko nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan mobarog siya sa kalibotan;
26 And [though] after my skin [worms] destroy this [body], yet in my flesh shall I see God:
human ang akong panit, madunot kining lawasa, unya diha sa akong unod makita ko ang Dios.
27 Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; [though] my reins be consumed within me.
Makita ko siya, ako mismo makakita kaniya sa akong kiliran; makita ko siya sa akong mga mata, ug dili sama sa langyaw. Ang akong kidney mawala uban kanako.
28 But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
Kung moingon ka, 'Unsaon nato siya paglutos! Ang gamot sa iyang kagubot anaa kaniya,'
29 Be ye afraid of the sword: for wrath [bringeth] the punishments of the sword, that ye may know [there is] a judgment.
angay kang mahadlok sa espada, kay ang kapungot nagdala sa silot sa espada, aron ka makahibalo nga adunay paghukom.”
