Job 15

1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said,

۱ پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:

2 Should a wise man utter vain knowledge, and fill his belly with the east wind?

۲ «آیامرد حکیم از علم باطل جواب دهد؟ وبطن خود را از باد شرقی پر سازد؟

3 Should he reason with unprofitable talk? or with speeches wherewith he can do no good?

۳ آیا به سخن بی‌فایده محاجه نماید؟ و به کلماتی که هیچ نفع نمی بخشد؟

4 Yea, thou castest off fear, and restrainest prayer before God.

۴ اما تو خداترسی را ترک می‌کنی وتقوا را به حضور خدا ناقص می‌سازی.

5 For thy mouth uttereth thine iniquity, and thou choosest the tongue of the crafty.

۵ زیرا که دهانت، معصیت تو را ظاهر می‌سازد و زبان حیله گران را اختیار می‌کنی.

6 Thine own mouth condemneth thee, and not I: yea, thine own lips testify against thee.

۶ دهان خودت تو راملزم می‌سازد و نه من، و لبهایت بر تو شهادت می‌دهد.

7 [Art] thou the first man [that] was born? or wast thou made before the hills?

۷ آیا شخص اول از آدمیان زاییده شده‌ای؟ و پیش از تلها به وجود آمده‌ای؟

8 Hast thou heard the secret of God? and dost thou restrain wisdom to thyself?

۸ آیامشورت مخفی خدا را شنیده‌ای و حکمت را برخود منحصر ساخته‌ای؟

9 What knowest thou, that we know not? [what] understandest thou, which [is] not in us?

۹ چه می‌دانی که ما هم نمی دانیم؟ و چه می‌فهمی که نزد ما هم نیست؟

10 With us [are] both the grayheaded and very aged men, much elder than thy father.

۱۰ نزد ما ریش سفیدان و پیران هستند که درروزها از پدر تو بزرگترند.

11 [Are] the consolations of God small with thee? is there any secret thing with thee?

۱۱ آیا تسلی های خدابرای تو کم است و کلام ملایم با تو؟

12 Why doth thine heart carry thee away? and what do thy eyes wink at,

۱۲ چرا دلت تو را می‌رباید؟ و چرا چشمانت را بر هم می‌زنی

13 That thou turnest thy spirit against God, and lettest [such] words go out of thy mouth?

۱۳ که روح خود را به ضد خدا بر می‌گردانی، وچنین سخنان را از دهانت بیرون می‌آوری؟

14 What [is] man, that he should be clean? and [he which is] born of a woman, that he should be righteous?

۱۴ «انسان چیست که پاک باشد، و مولود زن که عادل شمرده شود؟

15 Behold, he putteth no trust in his saints; yea, the heavens are not clean in his sight.

۱۵ اینک بر مقدسان خوداعتماد ندارد، و آسمانها در نظرش پاک نیست.

16 How much more abominable and filthy [is] man, which drinketh iniquity like water?

۱۶ پس از طریق اولی انسان مکروه و فاسد که شرارت را مثل آب می‌نوشد.

17 I will shew thee, hear me; and that [which] I have seen I will declare;

۱۷ من برای تو بیان می‌کنم پس مرا بشنو. و آنچه دیده‌ام حکایت می‌نمایم.

18 Which wise men have told from their fathers, and have not hid [it: ]

۱۸ که حکیمان آن را از پدران خودروایت کردند و مخفی نداشتند،

19 Unto whom alone the earth was given, and no stranger passed among them.

۱۹ که به ایشان به تنهایی زمین داده شد، و هیچ غریبی از میان ایشان عبور نکرد،

20 The wicked man travaileth with pain all [his] days, and the number of years is hidden to the oppressor.

۲۰ شریر در تمامی روزهایش مبتلای درد است. و سالهای شمرده شده برای مرد ظالم مهیا است.

21 A dreadful sound [is] in his ears: in prosperity the destroyer shall come upon him.

۲۱ صدای ترسها در گوش وی است. در وقت سلامتی تاراج کننده بر وی می‌آید.

22 He believeth not that he shall return out of darkness, and he is waited for of the sword.

۲۲ باور نمی کند که از تاریکی خواهد برگشت وشمشیر برای او مراقب است.

23 He wandereth abroad for bread, [saying], Where [is it]? he knoweth that the day of darkness is ready at his hand.

۲۳ برای نان می‌گردد و می‌گوید کجاست. و می‌داند که روزتاریکی نزد او حاضر است.

24 Trouble and anguish shall make him afraid; they shall prevail against him, as a king ready to the battle.

۲۴ تنگی و ضیق او رامی ترساند، مثل پادشاه مهیای جنگ بر او غلبه می‌نماید.

25 For he stretcheth out his hand against God, and strengtheneth himself against the Almighty.

۲۵ زیرا دست خود را به ضد خدا درازمی کند و بر قادر مطلق تکبر می‌نماید.

26 He runneth upon him, [even] on [his] neck, upon the thick bosses of his bucklers:

۲۶ با گردن بلند بر او تاخت می‌آورد، با گل میخهای سخت سپر خویش،

27 Because he covereth his face with his fatness, and maketh collops of fat on [his] flanks.

۲۷ چونکه روی خود را به پیه پوشانیده، و کمر خود را با شحم ملبس ساخته است.

28 And he dwelleth in desolate cities, [and] in houses which no man inhabiteth, which are ready to become heaps.

۲۸ و در شهرهای ویران و خانه های غیرمسکون که نزدیک به خراب شدن است ساکن می‌شود.

29 He shall not be rich, neither shall his substance continue, neither shall he prolong the perfection thereof upon the earth.

۲۹ او غنی نخواهد شد و دولتش پایدارنخواهد ماند، و املاک او در زمین زیاد نخواهد گردید.

30 He shall not depart out of darkness; the flame shall dry up his branches, and by the breath of his mouth shall he go away.

۳۰ از تاریکی رها نخواهد شد، و آتش، شاخه هایش را خواهد خشکانید، و به نفخه دهان او زائل خواهد شد.

31 Let not him that is deceived trust in vanity: for vanity shall be his recompence.

۳۱ به بطالت توکل ننماید وخود را فریب ندهد، والا بطالت اجرت او خواهدبود.

32 It shall be accomplished before his time, and his branch shall not be green.

۳۲ قبل از رسیدن وقتش تمام ادا خواهد شدو شاخه او سبز نخواهد ماند.

33 He shall shake off his unripe grape as the vine, and shall cast off his flower as the olive.

۳۳ مثل مو، غوره خود را خواهد افشاند، و مثل زیتون، شکوفه خود را خواهد ریخت،

34 For the congregation of hypocrites [shall be] desolate, and fire shall consume the tabernacles of bribery.

۳۴ زیرا که جماعت ریاکاران، بی‌کس خواهند ماند، و خیمه های رشوه خواران را آتش خواهد سوزانید.

35 They conceive mischief, and bring forth vanity, and their belly prepareth deceit.

۳۵ به شقاوت حامله شده، معصیت را می‌زایند و شکم ایشان فریب را آماده می‌کند.»