Job 10
1 My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.
Gikapuyan na ako sa akong kinabuhi; ipadayag ko na ang akong sumbong; mosulti na ako sa kapaitan sa akong kalag.
2 I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me.
Mosulti ako sa Dios, 'Ayaw dayon ako hukmi; ipakita una kanako nganong gipasanginlan mo ako.
3 [Is it] good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?
Maayo ba kini alang kanimo nga makapanlupig kanako, aron tamayon ang buhat sa imong mga kamot samtang mipahiyom ikaw sa mga laraw sa mga daotan?
4 Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
Aduna ka bay mga mata nga unodnon? Makita mo ba ang sama sa nakita sa tawo?
5 [Are] thy days as the days of man? [are] thy years as man’s days,
Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa katawhan o ang imong mga katuigan sama ba sa katuigan sa mga tawo,
6 That thou enquirest after mine iniquity, and searchest after my sin?
nga nagpangita ka man sa akong kalapasan ug nagsusi sa akong mga sala,
7 Thou knowest that I am not wicked; and [there is] none that can deliver out of thine hand.
bisan tuod nasayod ka nga ako dili sad-an ug walay usa nga makaluwas kanako gikan sa imong kamot?
8 Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.
Ang imong mga kamot naghulma ug nag-umol kanako, apan nagalaglag ka man kanako.
9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?
Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo nga giumol mo ako sama sa lapok; dad-on mo ba ako pag-usab sa abug?
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
Dili ba gibubo mo man ako sama sa gatas ug gipagahi daw sama sa keso?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.
Giputos mo ako sa panit ug sa unod ug gisumpay mo ang akong kabukogan uban ang kaugatan.
12 Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit.
Gihatagan mo ako sa kinabuhi ug matinud-anong kasabotan; ang imong pagtabang nagbantay sa akong espiritu.
13 And these [things] hast thou hid in thine heart: I know that this [is] with thee.
Apan kining mga butanga gitagoan mo sa imong kasingkasing— nasayod ako nga mao kini ang imong gihunahuna:
14 If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity.
nga kung makasala ako, timan-an mo kini; dili mo ako ipalingkawas sa akong kasaypanan.
15 If I be wicked, woe unto me; and [if] I be righteous, [yet] will I not lift up my head. [I am] full of confusion; therefore see thou mine affliction;
Kung daotan man ako, alaot ako; bisan kung ako matarong pa, dili ko mahangad ang akong ulo, sanglit kay puno man ako sa kaulawan ug nagtan-aw sa akong kaugalingong pag-antos.
16 For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me.
Kung ang akong ulo mohangad lamang sa iyang kaugalingon, mogukod ka kanako sama sa usa ka liyon; ikaw nagpadayag na usab kanako sa imong pagkagamhanan.
17 Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war [are] against me.
May bag-o kang mga saksi batok kanako ug misamot ang imong kasuko batok kanako; gigubat mo ako uban sa mga bag-ong kasundalohan.
18 Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me!
Nan, nganong gipagawas mo pa man ako sa tagoangkan? Namatay na lamang unta ako ug wala na untay mata nga nakakita kanako.
19 I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
Wala na lamang unta ako gipakatawo; Gihatod na lamang unta ako gikan sa tagoangkan paingon sa lubnganan.
20 [Are] not my days few? cease [then, and] let me alone, that I may take comfort a little,
Dili ba hamubo na lamang ang akong mga adlaw? Nan undanga na, pasagdi ako nga mag-inusara, aron nga makapahulay ako sa makadiyut,
21 Before I go [whence] I shall not return, [even] to the land of darkness and the shadow of death;
sa dili pa ako molakaw sa dapit ug dili na mobalik, ngadto sa yuta sa kangitngit ug sa anino sa kamatayon,
22 A land of darkness, as darkness [itself; and] of the shadow of death, without any order, and [where] the light [is] as darkness.
ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, sa yuta sa anino sa kamatayon, walay kahapsayan diin ang kahayag sama sa tungang gabii.”'
