Hebrews 12
1 Wherefore seeing we also are compassed about with so great a cloud of witnesses, let us lay aside every weight, and the sin which doth so easily beset [us], and let us run with patience the race that is set before us,
அதோ ஹேதோரேதாவத்ஸாக்ஷிமேகை⁴ ர்வேஷ்டிதா: ஸந்தோ வயமபி ஸர்வ்வபா⁴ரம் ஆஸு²பா³த⁴கம்’ பாபஞ்ச நிக்ஷிப்யாஸ்மாகம்’ க³மநாய நிரூபிதே மார்கே³ தை⁴ர்ய்யேண தா⁴வாம|
2 Looking unto Jesus the author and finisher of [our] faith; who for the joy that was set before him endured the cross, despising the shame, and is set down at the right hand of the throne of God.
யஸ்²சாஸ்மாகம்’ விஸ்²வாஸஸ்யாக்³ரேஸர: ஸித்³தி⁴கர்த்தா சாஸ்தி தம்’ யீஸு²ம்’ வீக்ஷாமஹை யத: ஸ ஸ்வஸம்முக²ஸ்தி²தாநந்த³ஸ்ய ப்ராப்த்யர்த²ம் அபமாநம்’ துச்சீ²க்ரு’த்ய க்ருஸ²ஸ்ய யாதநாம்’ ஸோட⁴வாந் ஈஸ்²வரீயஸிம்’ஹாஸநஸ்ய த³க்ஷிணபார்ஸ்²வே ஸமுபவிஷ்டவாம்’ஸ்²ச|
3 For consider him that endured such contradiction of sinners against himself, lest ye be wearied and faint in your minds.
ய: பாபிபி⁴: ஸ்வவிருத்³த⁴ம் ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ வைபரீத்யம்’ ஸோட⁴வாந் தம் ஆலோசயத தேந யூயம்’ ஸ்வமந: ஸு ஸ்²ராந்தா: க்லாந்தாஸ்²ச ந ப⁴விஷ்யத²|
4 Ye have not yet resisted unto blood, striving against sin.
யூயம்’ பாபேந ஸஹ யுத்⁴யந்தோ(அ)த்³யாபி ஸோ²ணிதவ்யயபர்ய்யந்தம்’ ப்ரதிரோத⁴ம்’ நாகுருத|
5 And ye have forgotten the exhortation which speaketh unto you as unto children, My son, despise not thou the chastening of the Lord, nor faint when thou art rebuked of him:
ததா² ச புத்ராந் ப்ரதீவ யுஷ்மாந் ப்ரதி ய உபதே³ஸ² உக்தஸ்தம்’ கிம்’ விஸ்ம்ரு’தவந்த: ? "பரேஸே²ந க்ரு’தாம்’ ஸா²ஸ்திம்’ ஹே மத்புத்ர ந துச்ச²ய| தேந ஸம்’ப⁴ர்த்ஸிதஸ்²சாபி நைவ க்லாம்ய கதா³சந|
6 For whom the Lord loveth he chasteneth, and scourgeth every son whom he receiveth.
பரேஸ²: ப்ரீயதே யஸ்மிந் தஸ்மை ஸா²ஸ்திம்’ த³தா³தி யத்| யந்து புத்ரம்’ ஸ க்³ரு’ஹ்லாதி தமேவ ப்ரஹரத்யபி| "
7 If ye endure chastening, God dealeth with you as with sons; for what son is he whom the father chasteneth not?
யதி³ யூயம்’ ஸா²ஸ்திம்’ ஸஹத்⁴வம்’ தர்ஹீஸ்²வர: புத்ரைரிவ யுஷ்மாபி⁴: ஸார்த்³த⁴ம்’ வ்யவஹரதி யத: பிதா யஸ்மை ஸா²ஸ்திம்’ ந த³தா³தி தாத்³ரு’ஸ²: புத்ர: க: ?
8 But if ye be without chastisement, whereof all are partakers, then are ye bastards, and not sons.
ஸர்வ்வே யஸ்யா: ஸா²ஸ்தேரம்’ஸி²நோ ப⁴வந்தி ஸா யதி³ யுஷ்மாகம்’ ந ப⁴வதி தர்ஹி யூயம் ஆத்மஜா ந கிந்து ஜாரஜா ஆத்⁴வே|
9 Furthermore we have had fathers of our flesh which corrected [us], and we gave [them] reverence: shall we not much rather be in subjection unto the Father of spirits, and live?
அபரம் அஸ்மாகம்’ ஸா²ரீரிகஜந்மதா³தாரோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஸா²ஸ்திகாரிணோ(அ)ப⁴வந் தே சாஸ்மாபி⁴: ஸம்மாநிதாஸ்தஸ்மாத்³ ய ஆத்மநாம்’ ஜநயிதா வயம்’ கிம்’ ததோ(அ)தி⁴கம்’ தஸ்ய வஸீ²பூ⁴ய ந ஜீவிஷ்யாம: ?
10 For they verily for a few days chastened [us] after their own pleasure; but he for [our] profit, that [we] might be partakers of his holiness.
தே த்வல்பதி³நாநி யாவத் ஸ்வமநோ(அ)மதாநுஸாரேண ஸா²ஸ்திம்’ க்ரு’தவந்த: கிந்த்வேஷோ(அ)ஸ்மாகம்’ ஹிதாய தஸ்ய பவித்ரதாயா அம்’ஸி²த்வாய சாஸ்மாந் ஸா²ஸ்தி|
11 Now no chastening for the present seemeth to be joyous, but grievous: nevertheless afterward it yieldeth the peaceable fruit of righteousness unto them which are exercised thereby.
ஸா²ஸ்திஸ்²ச வர்த்தமாநஸமயே கேநாபி நாநந்த³ஜநிகா கிந்து ஸோ²கஜநிகைவ மந்யதே ததா²பி யே தயா விநீயந்தே தேப்⁴ய: ஸா பஸ்²சாத் ஸா²ந்தியுக்தம்’ த⁴ர்ம்மப²லம்’ த³தா³தி|
12 Wherefore lift up the hands which hang down, and the feeble knees;
அதஏவ யூயம்’ ஸி²தி²லாந் ஹஸ்தாந் து³ர்ப்³ப³லாநி ஜாநூநி ச ஸப³லாநி குருத்⁴வம்’|
13 And make straight paths for your feet, lest that which is lame be turned out of the way; but let it rather be healed.
யதா² ச து³ர்ப்³ப³லஸ்ய ஸந்தி⁴ஸ்தா²நம்’ ந ப⁴ஜ்யேத ஸ்வஸ்த²ம்’ திஷ்டே²த் ததா² ஸ்வசரணார்த²ம்’ ஸரலம்’ மார்க³ம்’ நிர்ம்மாத|
14 Follow peace with all [men], and holiness, without which no man shall see the Lord:
அபரஞ்ச ஸர்வ்வை: ஸார்த²ம் ஏக்யபா⁴வம்’ யச்ச விநா பரமேஸ்²வரஸ்ய த³ர்ஸ²நம்’ கேநாபி ந லப்ஸ்யதே தத் பவித்ரத்வம்’ சேஷ்டத்⁴வம்’|
15 Looking diligently lest any man fail of the grace of God; lest any root of bitterness springing up trouble [you], and thereby many be defiled;
யதா² கஸ்²சித்³ ஈஸ்²வரஸ்யாநுக்³ரஹாத் ந பதேத், யதா² ச திக்ததாயா மூலம்’ ப்ரருஹ்ய பா³தா⁴ஜநகம்’ ந ப⁴வேத் தேந ச ப³ஹவோ(அ)பவித்ரா ந ப⁴வேயு: ,
16 Lest there [be] any fornicator, or profane person, as Esau, who for one morsel of meat sold his birthright.
யதா² ச கஸ்²சித் லம்படோ வா ஏகக்ரு’த்வ ஆஹாரார்த²ம்’ ஸ்வீயஜ்யேஷ்டா²தி⁴காரவிக்ரேதா ய ஏஷௌஸ்தத்³வத்³ அத⁴ர்ம்மாசாரீ ந ப⁴வேத் ததா² ஸாவதா⁴நா ப⁴வத|
17 For ye know how that afterward, when he would have inherited the blessing, he was rejected: for he found no place of repentance, though he sought it carefully with tears.
யத: ஸ ஏஷௌ: பஸ்²சாத்³ ஆஸீ²ர்வ்வாதா³தி⁴காரீ ப⁴விதும் இச்ச²ந்நபி நாநுக்³ரு’ஹீத இதி யூயம்’ ஜாநீத², ஸ சாஸ்²ருபாதேந மத்யந்தரம்’ ப்ரார்த²யமாநோ(அ)பி தது³பாயம்’ ந லேபே⁴|
18 For ye are not come unto the mount that might be touched, and that burned with fire, nor unto blackness, and darkness, and tempest,
அபரஞ்ச ஸ்ப்ரு’ஸ்²ய: பர்வ்வத: ப்ரஜ்வலிதோ வஹ்நி: க்ரு’ஷ்ணாவர்ணோ மேகோ⁴ (அ)ந்த⁴காரோ ஜ²ஞ்ப்⁴ஸ² தூரீவாத்³யம்’ வாக்யாநாம்’ ஸ²ப்³த³ஸ்²ச நைதேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ யூயம் ஆக³தா: |
19 And the sound of a trumpet, and the voice of words; which [voice] they that heard intreated that the word should not be spoken to them any more:
தம்’ ஸ²ப்³த³ம்’ ஸ்²ருத்வா ஸ்²ரோதாரஸ்தாத்³ரு’ஸ²ம்’ ஸம்பா⁴ஷணம்’ யத் புந ர்ந ஜாயதே தத் ப்ரார்தி²தவந்த: |
20 (For they could not endure that which was commanded, And if so much as a beast touch the mountain, it shall be stoned, or thrust through with a dart:
யத: பஸு²ரபி யதி³ த⁴ராத⁴ரம்’ ஸ்ப்ரு’ஸ²தி தர்ஹி ஸ பாஷாணாகா⁴தை ர்ஹந்தவ்ய இத்யாதே³ஸ²ம்’ ஸோடு⁴ம்’ தே நாஸ²க்நுவந்|
21 And so terrible was the sight, [that] Moses said, I exceedingly fear and quake: )
தச்ச த³ர்ஸ²நம் ஏவம்’ ப⁴யாநகம்’ யத் மூஸஸோக்தம்’ பீ⁴தஸ்த்ராஸயுக்தஸ்²சாஸ்மீதி|
22 But ye are come unto mount Sion, and unto the city of the living God, the heavenly Jerusalem, and to an innumerable company of angels,
கிந்து ஸீயோந்பர்வ்வதோ (அ)மரேஸ்²வரஸ்ய நக³ரம்’ ஸ்வர்க³ஸ்த²யிரூஸா²லமம் அயுதாநி தி³வ்யதூ³தா:
23 To the general assembly and church of the firstborn, which are written in heaven, and to God the Judge of all, and to the spirits of just men made perfect,
ஸ்வர்கே³ லிகி²தாநாம்’ ப்ரத²மஜாதாநாம் உத்ஸவ: ஸமிதிஸ்²ச ஸர்வ்வேஷாம்’ விசாராதி⁴பதிரீஸ்²வர: ஸித்³தீ⁴க்ரு’ததா⁴ர்ம்மிகாநாம் ஆத்மாநோ
24 And to Jesus the mediator of the new covenant, and to the blood of sprinkling, that speaketh better things than [that of] Abel.
நூதநநியமஸ்ய மத்⁴யஸ்தோ² யீஸு²: , அபரம்’ ஹாபி³லோ ரக்தாத் ஸ்²ரேய: ப்ரசாரகம்’ ப்ரோக்ஷணஸ்ய ரக்தஞ்சைதேஷாம்’ ஸந்நிதௌ⁴ யூயம் ஆக³தா: |
25 See that ye refuse not him that speaketh. For if they escaped not who refused him that spake on earth, much more [shall not] we [escape], if we turn away from him that [speaketh] from heaven:
ஸாவதா⁴நா ப⁴வத தம்’ வக்தாரம்’ நாவஜாநீத யதோ ஹேதோ: ப்ரு’தி²வீஸ்தி²த: ஸ வக்தா யைரவஜ்ஞாதஸ்தை ர்யதி³ ரக்ஷா நாப்ராபி தர்ஹி ஸ்வர்கீ³யவக்து: பராங்முகீ²பூ⁴யாஸ்மாபி⁴: கத²ம்’ ரக்ஷா ப்ராப்ஸ்யதே?
26 Whose voice then shook the earth: but now he hath promised, saying, Yet once more I shake not the earth only, but also heaven.
ததா³ தஸ்ய ரவாத் ப்ரு’தி²வீ கம்பிதா கிந்த்விதா³நீம்’ தேநேத³ம்’ ப்ரதிஜ்ஞாதம்’ யதா², "அஹம்’ புநரேகக்ரு’த்வ: ப்ரு’தி²வீம்’ கம்பயிஷ்யாமி கேவலம்’ தந்நஹி க³க³நமபி கம்பயிஷ்யாமி| "
27 And this [word], Yet once more, signifieth the removing of those things that are shaken, as of things that are made, that those things which cannot be shaken may remain.
ஸ ஏகக்ரு’த்வ: ஸ²ப்³தோ³ நிஸ்²சலவிஷயாணாம்’ ஸ்தி²தயே நிர்ம்மிதாநாமிவ சஞ்சலவஸ்தூநாம்’ ஸ்தா²நாந்தரீகரணம்’ ப்ரகாஸ²யதி|
28 Wherefore we receiving a kingdom which cannot be moved, let us have grace, whereby we may serve God acceptably with reverence and godly fear:
அதஏவ நிஸ்²சலராஜ்யப்ராப்தைரஸ்மாபி⁴: ஸோ(அ)நுக்³ரஹ ஆலம்பி³தவ்யோ யேந வயம்’ ஸாத³ரம்’ ஸப⁴யஞ்ச துஷ்டிஜநகரூபேணேஸ்²வரம்’ ஸேவிதும்’ ஸ²க்நுயாம|
29 For our God [is] a consuming fire.
யதோ(அ)ஸ்மாகம் ஈஸ்²வர: ஸம்’ஹாரகோ வஹ்நி: |
