Ephesians 5
1 Be ye therefore followers of God, as dear children;
അതോ യൂയം പ്രിയബാലകാ ഇവേശ്വരസ്യാനുകാരിണോ ഭവത,
2 And walk in love, as Christ also hath loved us, and hath given himself for us an offering and a sacrifice to God for a sweetsmelling savour.
ഖ്രീഷ്ട ഇവ പ്രേമാചാരം കുരുത ച, യതഃ സോഽസ്മാസു പ്രേമ കൃതവാൻ അസ്മാകം വിനിമയേന ചാത്മനിവേദനം കൃത്വാ ഗ്രാഹ്യസുഗന്ധാർഥകമ് ഉപഹാരം ബലിഞ്ചേശ്വരാച ദത്തവാൻ|
3 But fornication, and all uncleanness, or covetousness, let it not be once named among you, as becometh saints;
കിന്തു വേശ്യാഗമനം സർവ്വവിധാശൗചക്രിയാ ലോഭശ്ചൈതേഷാമ് ഉച്ചാരണമപി യുഷ്മാകം മധ്യേ ന ഭവതു, ഏതദേവ പവിത്രലോകാനാമ് ഉചിതം|
4 Neither filthiness, nor foolish talking, nor jesting, which are not convenient: but rather giving of thanks.
അപരം കുത്സിതാലാപഃ പ്രലാപഃ ശ്ലേഷോക്തിശ്ച ന ഭവതു യത ഏതാന്യനുചിതാനി കിന്ത്വീശ്വരസ്യ ധന്യവാദോ ഭവതു|
5 For this ye know, that no whoremonger, nor unclean person, nor covetous man, who is an idolater, hath any inheritance in the kingdom of Christ and of God.
വേശ്യാഗാമ്യശൗചാചാരീ ദേവപൂജക ഇവ ഗണ്യോ ലോഭീ ചൈതേഷാം കോഷി ഖ്രീഷ്ടസ്യ രാജ്യേഽർഥത ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ കമപ്യധികാരം ന പ്രാപ്സ്യതീതി യുഷ്മാഭിഃ സമ്യക് ജ്ഞായതാം|
6 Let no man deceive you with vain words: for because of these things cometh the wrath of God upon the children of disobedience.
അനർഥകവാക്യേന കോഽപി യുഷ്മാൻ ന വഞ്ചയതു യതസ്താദൃഗാചാരഹേതോരനാജ്ഞാഗ്രാഹിഷു ലോകേഷ്വീശ്വരസ്യ കോപോ വർത്തതേ|
7 Be not ye therefore partakers with them.
തസ്മാദ് യൂയം തൈഃ സഹഭാഗിനോ ന ഭവത|
8 For ye were sometimes darkness, but now [are ye] light in the Lord: walk as children of light:
പൂർവ്വം യൂയമ് അന്ധകാരസ്വരൂപാ ആധ്വം കിന്ത്വിദാനീം പ്രഭുനാ ദീപ്തിസ്വരൂപാ ഭവഥ തസ്മാദ് ദീപ്തേഃ സന്താനാ ഇവ സമാചരത|
9 (For the fruit of the Spirit [is] in all goodness and righteousness and truth; )
ദീപ്തേ ര്യത് ഫലം തത് സർവ്വവിധഹിതൈഷിതായാം ധർമ്മേ സത്യാലാപേ ച പ്രകാശതേ|
10 Proving what is acceptable unto the Lord.
പ്രഭവേ യദ് രോചതേ തത് പരീക്ഷധ്വം|
11 And have no fellowship with the unfruitful works of darkness, but rather reprove [them].
യൂയം തിമിരസ്യ വിഫലകർമ്മണാമ് അംശിനോ ന ഭൂത്വാ തേഷാം ദോഷിത്വം പ്രകാശയത|
12 For it is a shame even to speak of those things which are done of them in secret.
യതസ്തേ ലോകാ രഹമി യദ് യദ് ആചരന്തി തദുച്ചാരണമ് അപി ലജ്ജാജനകം|
13 But all things that are reproved are made manifest by the light: for whatsoever doth make manifest is light.
യതോ ദീപ്ത്യാ യദ് യത് പ്രകാശ്യതേ തത് തയാ ചകാസ്യതേ യച്ച ചകാസ്തി തദ് ദീപ്തിസ്വരൂപം ഭവതി|
14 Wherefore he saith, Awake thou that sleepest, and arise from the dead, and Christ shall give thee light.
ഏതത്കാരണാദ് ഉക്തമ് ആസ്തേ, "ഹേ നിദ്രിത പ്രബുധ്യസ്വ മൃതേഭ്യശ്ചോത്ഥിതിം കുരു| തത്കൃതേ സൂര്യ്യവത് ഖ്രീഷ്ടഃ സ്വയം ത്വാം ദ്യോതയിഷ്യതി| "
15 See then that ye walk circumspectly, not as fools, but as wise,
അതഃ സാവധാനാ ഭവത, അജ്ഞാനാ ഇവ മാചരത കിന്തു ജ്ഞാനിന ഇവ സതർകമ് ആചരത|
16 Redeeming the time, because the days are evil.
സമയം ബഹുമൂല്യം ഗണയധ്വം യതഃ കാലാ അഭദ്രാഃ|
17 Wherefore be ye not unwise, but understanding what the will of the Lord [is].
തസ്മാദ് യൂയമ് അജ്ഞാനാ ന ഭവത കിന്തു പ്രഭോരഭിമതം കിം തദവഗതാ ഭവത|
18 And be not drunk with wine, wherein is excess; but be filled with the Spirit;
സർവ്വനാശജനകേന സുരാപാനേന മത്താ മാ ഭവത കിന്ത്വാത്മനാ പൂര്യ്യധ്വം|
19 Speaking to yourselves in psalms and hymns and spiritual songs, singing and making melody in your heart to the Lord;
അപരം ഗീതൈ ർഗാനൈഃ പാരമാർഥികകീർത്തനൈശ്ച പരസ്പരമ് ആലപന്തോ മനസാ സാർദ്ധം പ്രഭുമ് ഉദ്ദിശ്യ ഗായത വാദയത ച|
20 Giving thanks always for all things unto God and the Father in the name of our Lord Jesus Christ;
സർവ്വദാ സർവ്വവിഷയേഽസ്മത്പ്രഭോ യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമ്നാ താതമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദത|
21 Submitting yourselves one to another in the fear of God.
യൂയമ് ഈശ്വരാദ് ഭീതാഃ സന്ത അന്യേഽപരേഷാം വശീഭൂതാ ഭവത|
22 Wives, submit yourselves unto your own husbands, as unto the Lord.
ഹേ യോഷിതഃ, യൂയം യഥാ പ്രഭോസ്തഥാ സ്വസ്വസ്വാമിനോ വശങ്ഗതാ ഭവത|
23 For the husband is the head of the wife, even as Christ is the head of the church: and he is the saviour of the body.
യതഃ ഖ്രീഷ്ടോ യദ്വത് സമിതേ ർമൂർദ്ധാ ശരീരസ്യ ത്രാതാ ച ഭവതി തദ്വത് സ്വാമീ യോഷിതോ മൂർദ്ധാ|
24 Therefore as the church is subject unto Christ, so [let] the wives [be] to their own husbands in every thing.
അതഃ സമിതി ര്യദ്വത് ഖ്രീഷ്ടസ്യ വശീഭൂതാ തദ്വദ് യോഷിദ്ഭിരപി സ്വസ്വസ്വാമിനോ വശതാ സ്വീകർത്തവ്യാ|
25 Husbands, love your wives, even as Christ also loved the church, and gave himself for it;
അപരഞ്ച ഹേ പുരുഷാഃ, യൂയം ഖ്രീഷ്ട ഇവ സ്വസ്വയോഷിത്സു പ്രീയധ്വം|
26 That he might sanctify and cleanse it with the washing of water by the word,
സ ഖ്രീഷ്ടോഽപി സമിതൗ പ്രീതവാൻ തസ്യാഃ കൃതേ ച സ്വപ്രാണാൻ ത്യക്തവാൻ യതഃ സ വാക്യേ ജലമജ്ജനേന താം പരിഷ്കൃത്യ പാവയിതുമ്
27 That he might present it to himself a glorious church, not having spot, or wrinkle, or any such thing; but that it should be holy and without blemish.
അപരം തിലകവല്യാദിവിഹീനാം പവിത്രാം നിഷ്കലങ്കാഞ്ച താം സമിതിം തേജസ്വിനീം കൃത്വാ സ്വഹസ്തേ സമർപയിതുഞ്ചാഭിലഷിതവാൻ|
28 So ought men to love their wives as their own bodies. He that loveth his wife loveth himself.
തസ്മാത് സ്വതനുവത് സ്വയോഷിതി പ്രേമകരണം പുരുഷസ്യോചിതം, യേന സ്വയോഷിതി പ്രേമ ക്രിയതേ തേനാത്മപ്രേമ ക്രിയതേ|
29 For no man ever yet hated his own flesh; but nourisheth and cherisheth it, even as the Lord the church:
കോഽപി കദാപി ന സ്വകീയാം തനുമ് ഋതീയിതവാൻ കിന്തു സർവ്വേ താം വിഭ്രതി പുഷ്ണന്തി ച| ഖ്രീഷ്ടോഽപി സമിതിം പ്രതി തദേവ കരോതി,
30 For we are members of his body, of his flesh, and of his bones.
യതോ വയം തസ്യ ശരീരസ്യാങ്ഗാനി മാംസാസ്ഥീനി ച ഭവാമഃ|
31 For this cause shall a man leave his father and mother, and shall be joined unto his wife, and they two shall be one flesh.
ഏതദർഥം മാനവഃ സ്വമാതാപിതരോ പരിത്യജ്യ സ്വഭാര്യ്യായാമ് ആസംക്ഷ്യതി തൗ ദ്വൗ ജനാവേകാങ്ഗൗ ഭവിഷ്യതഃ|
32 This is a great mystery: but I speak concerning Christ and the church.
ഏതന്നിഗൂഢവാക്യം ഗുരുതരം മയാ ച ഖ്രീഷ്ടസമിതീ അധി തദ് ഉച്യതേ|
33 Nevertheless let every one of you in particular so love his wife even as himself; and the wife [see] that she reverence [her] husband.
അതഏവ യുഷ്മാകമ് ഏകൈകോ ജന ആത്മവത് സ്വയോഷിതി പ്രീയതാം ഭാര്യ്യാപി സ്വാമിനം സമാദർത്തും യതതാം|
