Ecclesiastes 10

1 Dead flies cause the ointment of the apothecary to send forth a stinking savour: [so doth] a little folly him that is in reputation for wisdom [and] honour.

۱ فاسد می‌سازد، و اندک حماقتی از حکمت و عزت سنگینتر است.

2 A wise man’s heart [is] at his right hand; but a fool’s heart at his left.

۲ دل مرد حکیم بطرف راستش مایل است و دل احمق بطرف چپش.

3 Yea also, when he that is a fool walketh by the way, his wisdom faileth [him], and he saith to every one [that] he [is] a fool.

۳ ونیز چون احمق به راه می‌رود، عقلش ناقص می‌شود و به هر کس می‌گوید که احمق هستم.

4 If the spirit of the ruler rise up against thee, leave not thy place; for yielding pacifieth great offences.

۴ اگر خشم پادشاه بر تو انگیخته شود، مکان خود را ترک منما زیرا که تسلیم، خطایای عظیم را می‌نشاند.

5 There is an evil [which] I have seen under the sun, as an error [which] proceedeth from the ruler:

۵ بدی‌ای هست که زیر آفتاب دیده‌ام مثل سهوی که از جانب سلطان صادر شود.

6 Folly is set in great dignity, and the rich sit in low place.

۶ جهالت بر مکان های بلند برافراشته می‌شود و دولتمندان در مکان اسفل می‌نشینند.

7 I have seen servants upon horses, and princes walking as servants upon the earth.

۷ غلامان را بر اسبان دیدم و امیران را مثل غلامان بر زمین روان.

8 He that diggeth a pit shall fall into it; and whoso breaketh an hedge, a serpent shall bite him.

۸ آنکه چاه می‌کند در آن می‌افتد و آنکه دیواررا می‌شکافد، مار وی را می‌گزد.

9 Whoso removeth stones shall be hurt therewith; [and] he that cleaveth wood shall be endangered thereby.

۹ آنکه سنگها رامی کند، از آنها مجروح می‌شود و آنکه درختان رامی برد از آنها در خطر می‌افتد.

10 If the iron be blunt, and he do not whet the edge, then must he put to more strength: but wisdom [is] profitable to direct.

۱۰ اگر آهن کند باشد و دمش را تیز نکنند بایدقوت زیاده بکار آورد، اما حکمت به جهت کامیابی مفید است.

11 Surely the serpent will bite without enchantment; and a babbler is no better.

۱۱ اگر مار پیش از آنکه افسون کنند بگزد پس افسونگر‌چه فایده دارد؟

12 The words of a wise man’s mouth [are] gracious; but the lips of a fool will swallow up himself.

۱۲ سخنان دهان حکیم فیض بخش است، امالبهای احمق خودش را می‌بلعد.

13 The beginning of the words of his mouth [is] foolishness: and the end of his talk [is] mischievous madness.

۱۳ ابتدای سخنان دهانش حماقت است و انتهای گفتارش دیوانگی موذی می‌باشد.

14 A fool also is full of words: a man cannot tell what shall be; and what shall be after him, who can tell him?

۱۴ احمق سخنان بسیارمی گوید، اما انسان آنچه را که واقع خواهد شدنمی داند و کیست که او را از آنچه بعد از وی واقع خواهد شد مخبر سازد؟

15 The labour of the foolish wearieth every one of them, because he knoweth not how to go to the city.

۱۵ محنت احمقان ایشان را خسته می‌سازد چونکه نمی دانند چگونه به شهر باید رفت.

16 Woe to thee, O land, when thy king [is] a child, and thy princes eat in the morning!

۱۶ وای بر تو‌ای زمین وقتی که پادشاه تو طفل است و سرورانت صبحگاهان می‌خورند.

17 Blessed [art] thou, O land, when thy king [is] the son of nobles, and thy princes eat in due season, for strength, and not for drunkenness!

۱۷ خوشابحال تو‌ای زمین هنگامی که پادشاه توپسر نجبا است و سرورانت در وقتش برای تقویت می‌خورند و نه برای مستی.

18 By much slothfulness the building decayeth; and through idleness of the hands the house droppeth through.

۱۸ از کاهلی سقف خراب می‌شود و از سستی دستها، خانه آب پس می‌دهد.

19 A feast is made for laughter, and wine maketh merry: but money answereth all [things].

۱۹ بزم به جهت لهو و لعب می‌کنند و شراب زندگانی را شادمان می‌سازد، اما نقره همه‌چیز رامهیا می‌کند.

20 Curse not the king, no not in thy thought; and curse not the rich in thy bedchamber: for a bird of the air shall carry the voice, and that which hath wings shall tell the matter.

۲۰ پادشاه را در فکر خود نیز نفرین مکن ودولتمند را در اطاق خوابگاه خویش لعنت منمازیرا که مرغ هوا آواز تو را خواهد برد و بالدار، امررا شایع خواهد ساخت.