Acts 21
1 And it came to pass, that after we were gotten from them, and had launched, we came with a straight course unto Coos, and the [day] following unto Rhodes, and from thence unto Patara:
ไต รฺวิสฺฤษฺฏา: สนฺโต วยํ โปตํ พาหยิตฺวา ฤชุมารฺเคณ โกษมฺ อุปทฺวีปมฺ อาคตฺย ปเร'หนิ โรทิโยปทฺวีปมฺ อาคจฺฉาม ตตสฺตสฺมาตฺ ปาตารายามฺ อุปาติษฺฐามฯ
2 And finding a ship sailing over unto Phenicia, we went aboard, and set forth.
ตตฺร ไผนีกิยาเทศคามินมฺ โปตเมกํ ปฺราปฺย ตมารุหฺย คตวนฺต: ฯ
3 Now when we had discovered Cyprus, we left it on the left hand, and sailed into Syria, and landed at Tyre: for there the ship was to unlade her burden.
กุโปฺรปทฺวีปํ ทฺฤษฺฏฺวา ตํ สวฺยทิศิ สฺถาปยิตฺวา สุริยาเทศํ คตฺวา โปตสฺถทฺรวฺยาณฺยวโรหยิตุํ โสรนคเร ลาคิตวนฺต: ฯ
4 And finding disciples, we tarried there seven days: who said to Paul through the Spirit, that he should not go up to Jerusalem.
ตตฺร ศิษฺยคณสฺย สากฺษาตฺกรณาย วยํ ตตฺร สปฺตทินานิ สฺถิตวนฺต: ปศฺจาตฺเต ปวิเตฺรณาตฺมนา เปาลํ วฺยาหรนฺ ตฺวํ ยิรูศาลมฺนครํ มา คม: ฯ
5 And when we had accomplished those days, we departed and went our way; and they all brought us on our way, with wives and children, till [we were] out of the city: and we kneeled down on the shore, and prayed.
ตตเสฺตษุ สปฺตสุ ทิเนษุ ยาปิเตษุ สตฺสุ วยํ ตสฺมาตฺ สฺถานาตฺ นิชวรฺตฺมนา คตวนฺต: , ตสฺมาตฺ เต สพาลวฺฤทฺธวนิตา อสฺมาภิ: สห นครสฺย ปริสรปรฺยฺยนฺตมฺ อาคตา: ปศฺจาทฺวยํ ชลธิตเฏ ชานุปาตํ ปฺรารฺถยามหิฯ
6 And when we had taken our leave one of another, we took ship; and they returned home again.
ตต: ปรสฺปรํ วิสฺฤษฺฏา: สนฺโต วยํ โปตํ คตาเสฺต ตุ สฺวสฺวคฺฤหํ ปฺรตฺยาคตวนฺต: ฯ
7 And when we had finished [our] course from Tyre, we came to Ptolemais, and saluted the brethren, and abode with them one day.
วยํ โสรนคราตฺ นาวา ปฺรสฺถาย ตลิมายินครมฺ อุปาติษฺฐาม ตตฺราสฺมากํ สมุทฺรียมารฺคสฺยานฺโต'ภวตฺ ตตฺร ภฺราตฺฤคณํ นมสฺกฺฤตฺย ทินเมกํ ไต: สารฺทฺธมฺ อุษตวนฺต: ฯ
8 And the next [day] we that were of Paul’s company departed, and came unto Cæsarea: and we entered into the house of Philip the evangelist, which was [one] of the seven; and abode with him.
ปเร 'หนิ เปาลสฺตสฺย สงฺคิโน วยญฺจ ปฺรติษฺฐมานา: ไกสริยานครมฺ อาคตฺย สุสํวาทปฺรจารกานำ สปฺตชนานำ ผิลิปนามฺน เอกสฺย คฺฤหํ ปฺรวิศฺยาวติษฺฐามฯ
9 And the same man had four daughters, virgins, which did prophesy.
ตสฺย จตโสฺร ทุหิตโร'นูฒา ภวิษฺยทฺวาทินฺย อาสนฺฯ
10 And as we tarried [there] many days, there came down from Judæa a certain prophet, named Agabus.
ตตฺราสฺมาสุ พหุทินานิ โปฺรษิเตษุ ยิหูทียเทศาทฺ อาคตฺยาคาพนามา ภวิษฺยทฺวาที สมุปสฺถิตวานฺฯ
11 And when he was come unto us, he took Paul’s girdle, and bound his own hands and feet, and said, Thus saith the Holy Ghost, So shall the Jews at Jerusalem bind the man that owneth this girdle, and shall deliver [him] into the hands of the Gentiles.
โสสฺมากํ สมีปเมตฺย เปาลสฺย กฏิพนฺธนํ คฺฤหีตฺวา นิชหสฺตาปาทานฺ พทฺธฺวา ภาษิตวานฺ ยเสฺยทํ กฏิพนฺธนํ ตํ ยิหูทียโลกา ยิรูศาลมนคร อิตฺถํ พทฺธฺวา ภินฺนเทศียานำ กเรษุ สมรฺปยิษฺยนฺตีติ วากฺยํ ปวิตฺร อาตฺมา กถยติฯ
12 And when we heard these things, both we, and they of that place, besought him not to go up to Jerusalem.
เอตาทฺฤศีํ กถำ ศฺรุตฺวา วยํ ตนฺนครวาสิโน ภฺราตรศฺจ ยิรูศาลมํ น ยาตุํ เปาลํ วฺยนยามหิ;
13 Then Paul answered, What mean ye to weep and to break mine heart? for I am ready not to be bound only, but also to die at Jerusalem for the name of the Lord Jesus.
กินฺตุ ส ปฺรตฺยาวาทีตฺ, ยูยํ กึ กุรุถ? กึ กฺรนฺทเนน มมานฺต: กรณํ วิทีรฺณํ กริษฺยถ? ปฺรโภ รฺยีโศ รฺนามฺโน นิมิตฺตํ ยิรูศาลมิ พทฺโธ ภวิตุํ เกวล ตนฺน ปฺราณานฺ ทาตุมปิ สสชฺโชสฺมิฯ
14 And when he would not be persuaded, we ceased, saying, The will of the Lord be done.
เตนาสฺมากํ กถายามฺ อคฺฤหีตายามฺ อีศฺวรสฺย ยเถจฺฉา ตไถว ภวตฺวิตฺยุกฺตฺวา วยํ นิรสฺยามฯ
15 And after those days we took up our carriages, and went up to Jerusalem.
ปเร'หนิ ปาเถยทฺรวฺยาณิ คฺฤหีตฺวา ยิรูศาลมํ ปฺรติ ยาตฺรามฺ อกุรฺมฺมฯ
16 There went with us also [certain] of the disciples of Cæsarea, and brought with them one Mnason of Cyprus, an old disciple, with whom we should lodge.
ตต: ไกสริยานครนิวาสิน: กติปยา: ศิษฺยา อสฺมาภิ: สารฺทฺธมฺ อิตฺวา กฺฤปฺรีเยน มฺนาสนฺนามฺนา เยน ปฺราจีนศิเษฺยน สารฺทฺธมฺ อสฺมาภิ รฺวสฺตวฺยํ ตสฺย สมีปมฺ อสฺมานฺ นีตวนฺต: ฯ
17 And when we were come to Jerusalem, the brethren received us gladly.
อสฺมาสุ ยิรูศาลมฺยุปสฺถิเตษุ ตตฺรสฺถภฺราตฺฤคโณ'สฺมานฺ อาหฺลาเทน คฺฤหีตวานฺฯ
18 And the [day] following Paul went in with us unto James; and all the elders were present.
ปรสฺมินฺ ทิวเส เปาเล'สฺมาภิ: สห ยากูโพ คฺฤหํ ปฺรวิษฺเฏ โลกปฺราจีนา: สรฺเวฺว ตตฺร ปริษทิ สํสฺถิตา: ฯ
19 And when he had saluted them, he declared particularly what things God had wrought among the Gentiles by his ministry.
อนนฺตรํ ส ตานฺ นตฺวา สฺวียปฺรจารเณน ภินฺนเทศียานฺ ปฺรตีศฺวโร ยานิ กรฺมฺมาณิ สาธิตวานฺ ตทียำ กถามฺ อนุกฺรมาตฺ กถิตวานฺฯ
20 And when they heard [it], they glorified the Lord, and said unto him, Thou seest, brother, how many thousands of Jews there are which believe; and they are all zealous of the law:
อิติ ศฺรุตฺวา เต ปฺรภุํ ธนฺยํ โปฺรจฺย วากฺยมิทมฺ อภาษนฺต, เห ภฺราต รฺยิหูทียานำ มเธฺย พหุสหสฺราณิ โลกา วิศฺวาสิน อาสเต กินฺตุ เต สรฺเวฺว วฺยวสฺถามตาจาริณ เอตตฺ ปฺรตฺยกฺษํ ปศฺยสิฯ
21 And they are informed of thee, that thou teachest all the Jews which are among the Gentiles to forsake Moses, saying that they ought not to circumcise [their] children, neither to walk after the customs.
ศิศูนำ ตฺวกฺเฉทนาทฺยาจรณํ ปฺรติษิธฺย ตฺวํ ภินฺนเทศนิวาสิโน ยิหูทียโลกานฺ มูสาวากฺยมฺ อศฺรทฺธาตุมฺ อุปทิศสีติ ไต: ศฺรุตมสฺติฯ
22 What is it therefore? the multitude must needs come together: for they will hear that thou art come.
ตฺวมตฺราคโตสีติ วารฺตฺตำ สมากรฺณฺย ชนนิวโห มิลิตฺวาวศฺยเมวาคมิษฺยติ; อเตอว กึ กรณียมฺ? อตฺร วยํ มนฺตฺรยิตฺวา สมุปายํ ตฺวำ วทามสฺตํ ตฺวมาจรฯ
23 Do therefore this that we say to thee: We have four men which have a vow on them;
วฺรตํ กรฺตฺตุํ กฺฤตสงฺกลฺปา เย'สฺมำก จตฺวาโร มานวา: สนฺติ
24 Them take, and purify thyself with them, and be at charges with them, that they may shave [their] heads: and all may know that those things, whereof they were informed concerning thee, are nothing; but [that] thou thyself also walkest orderly, and keepest the law.
ตานฺ คฺฤหีตฺวา ไต: สหิต: สฺวํ ศุจึ กุรุ ตถา เตษำ ศิโรมุณฺฑเน โย วฺยโย ภวติ ตํ ตฺวํ เทหิฯ ตถา กฺฤเต ตฺวทียาจาเร ยา ชนศฺรุติ รฺชายเต สาลีกา กินฺตุ ตฺวํ วิธึ ปาลยนฺ วฺยวสฺถานุสาเรเณวาจรสีติ เต โภตฺสนฺเตฯ
25 As touching the Gentiles which believe, we have written [and] concluded that they observe no such thing, save only that they keep themselves from [things] offered to idols, and from blood, and from strangled, and from fornication.
ภินฺนเทศียานำ วิศฺวาสิโลกานำ นิกเฏ วยํ ปตฺรํ ลิขิเตฺวตฺถํ สฺถิรีกฺฤตวนฺต: , เทวปฺรสาทโภชนํ รกฺตํ คลปีฑนมาริตปฺราณิโภชนํ วฺยภิจารศฺไจเตภฺย: สฺวรกฺษณวฺยติเรเกณ เตษามนฺยวิธิปาลนํ กรณียํ นฯ
26 Then Paul took the men, and the next day purifying himself with them entered into the temple, to signify the accomplishment of the days of purification, until that an offering should be offered for every one of them.
ตต: เปาลสฺตานฺ มานุษานาทาย ปรสฺมินฺ ทิวเส ไต: สห ศุจิ รฺภูตฺวา มนฺทิรํ คตฺวา เศาจกรฺมฺมโณ ทิเนษุ สมฺปูรฺเณษุ เตษามฺ เอไกการฺถํ ไนเวทฺยาทฺยุตฺสรฺโค ภวิษฺยตีติ ชฺญาปิตวานฺฯ
27 And when the seven days were almost ended, the Jews which were of Asia, when they saw him in the temple, stirred up all the people, and laid hands on him,
เตษุ สปฺตสุ ทิเนษุ สมาปฺตกลฺเปษุ อาศิยาเทศนิวาสิโน ยิหูทียาสฺตํ มเธฺยมนฺทิรํ วิโลกฺย ชนนิวหสฺย มน: สุ กุปฺรวฺฤตฺตึ ชนยิตฺวา ตํ ธฺฤตฺวา
28 Crying out, Men of Israel, help: This is the man, that teacheth all [men] every where against the people, and the law, and this place: and further brought Greeks also into the temple, and hath polluted this holy place.
โปฺรจฺไจ: ปฺราโวจนฺ, เห อิสฺราเยโลฺลกา: สรฺเวฺว สาหายฺยํ กุรุตฯ โย มนุช เอเตษำ โลกานำ มูสาวฺยวสฺถายา เอตสฺย สฺถานสฺยาปิ วิปรีตํ สรฺวฺวตฺร สรฺวฺวานฺ ศิกฺษยติ ส เอษ: ; วิเศษต: ส ภินฺนเทศียโลกานฺ มนฺทิรมฺ อานีย ปวิตฺรสฺถานเมตทฺ อปวิตฺรมกโรตฺฯ
29 (For they had seen before with him in the city Trophimus an Ephesian, whom they supposed that Paul had brought into the temple.)
ปูรฺวฺวํ เต มเธฺยนครมฺ อิผิษนครียํ ตฺรผิมํ เปาเลน สหิตํ ทฺฤษฺฏวนฺต เอตสฺมาตฺ เปาลสฺตํ มนฺทิรมธฺยมฺ อานยทฺ อิตฺยนฺวมิมตฯ
30 And all the city was moved, and the people ran together: and they took Paul, and drew him out of the temple: and forthwith the doors were shut.
อเตอว สรฺวฺวสฺมินฺ นคเร กลโหตฺปนฺนตฺวาตฺ ธาวนฺโต โลกา อาคตฺย เปาลํ ธฺฤตฺวา มนฺทิรสฺย พหิรากฺฤษฺยานยนฺ ตตฺกฺษณาทฺ ทฺวาราณิ สรฺวฺวาณิ จ รุทฺธานิฯ
31 And as they went about to kill him, tidings came unto the chief captain of the band, that all Jerusalem was in an uproar.
เตษุ ตํ หนฺตุมุทฺยเตษุ ยิรูศาลมฺนคเร มหานุปทฺรโว ชาต อิติ วารฺตฺตายำ สหสฺรเสนาปเต: กรฺณโคจรีภูตายำ สตฺยำ ส ตตฺกฺษณาตฺ ไสนฺยานิ เสนาปติคณญฺจ คฺฤหีตฺวา ชเวนาคตวานฺฯ
32 Who immediately took soldiers and centurions, and ran down unto them: and when they saw the chief captain and the soldiers, they left beating of Paul.
ตโต โลกา: เสนาคเณน สห สหสฺรเสนาปติมฺ อาคจฺฉนฺตํ ทฺฤษฺฏฺวา เปาลตาฑนาโต นฺยวรฺตฺตนฺตฯ
33 Then the chief captain came near, and took him, and commanded [him] to be bound with two chains; and demanded who he was, and what he had done.
ส สหสฺรเสนาปติ: สนฺนิธาวาคมฺย เปาลํ ธฺฤตฺวา ศฺฤงฺขลทฺวเยน พทฺธมฺ อาทิศฺย ตานฺ ปฺฤษฺฏวานฺ เอษ ก: ? กึ กรฺมฺม จายํ กฺฤตวานฺ?
34 And some cried one thing, some another, among the multitude: and when he could not know the certainty for the tumult, he commanded him to be carried into the castle.
ตโต ชนสมูหสฺย กศฺจิทฺ เอกปฺรการํ กศฺจิทฺ อนฺยปฺรการํ วากฺยมฺ อเราตฺ ส ตตฺร สตฺยํ ชฺญาตุมฺ กลหการณาทฺ อศกฺต: สนฺ ตํ ทุรฺคํ เนตุมฺ อาชฺญาปยตฺฯ
35 And when he came upon the stairs, so it was, that he was borne of the soldiers for the violence of the people.
เตษุ โสปานโสฺยปริ ปฺราปฺเตษุ โลกานำ สาหสการณาตฺ เสนาคณ: เปาลมุตฺโตลฺย นีตวานฺฯ
36 For the multitude of the people followed after, crying, Away with him.
ตต: สรฺเวฺว โลกา: ปศฺจาทฺคามิน: สนฺต เอนํ ทุรีกุรุเตติ วากฺยมฺ อุจฺไจรวทนฺฯ
37 And as Paul was to be led into the castle, he said unto the chief captain, May I speak unto thee? Who said, Canst thou speak Greek?
เปาลสฺย ทุรฺคานยนสมเย ส ตไสฺม สหสฺรเสนาปตเย กถิตวานฺ, ภวต: ปุรสฺตาตฺ กถำ กถยิตุํ กิมฺ อนุมนฺยเต? ส ตมปฺฤจฺฉตฺ ตฺวํ กึ ยูนานียำ ภาษำ ชานาสิ?
38 Art not thou that Egyptian, which before these days madest an uproar, and leddest out into the wilderness four thousand men that were murderers?
โย มิสรีโย ชน: ปูรฺวฺวํ วิโรธํ กฺฤตฺวา จตฺวาริ สหสฺราณิ ฆาตกานฺ สงฺคิน: กฺฤตฺวา วิปินํ คตวานฺ ตฺวํ กึ เสอว น ภวสิ?
39 But Paul said, I am a man [which am] a Jew of Tarsus, [a city] in Cilicia, a citizen of no mean city: and, I beseech thee, suffer me to speak unto the people.
ตทา เปาโล'กถยตฺ อหํ กิลิกิยาเทศสฺย ตารฺษนครีโย ยิหูทีโย, นาหํ สามานฺยนครีโย มานว: ; อเตอว วินเย'หํ ลากานำ สมกฺษํ กถำ กถยิตุํ มามนุชานีษฺวฯ
40 And when he had given him licence, Paul stood on the stairs, and beckoned with the hand unto the people. And when there was made a great silence, he spake unto [them] in the Hebrew tongue, saying,
เตนานุชฺญาต: เปาล: โสปาโนปริ ติษฺฐนฺ หเสฺตเนงฺคิตํ กฺฤตวานฺ, ตสฺมาตฺ สรฺเวฺว สุสฺถิรา อภวนฺฯ ตทา เปาล อิพฺรียภาษยา กถยิตุมฺ อารภต,
