2 Samuel 14
1 Now Joab the son of Zeruiah perceived that the king’s heart [was] toward Absalom.
Karon si Joab nga anak ni Zeruia nasayod nga nagtinguha ang kasingkasing sa hari nga makita si Absalom.
2 And Joab sent to Tekoah, and fetched thence a wise woman, and said unto her, I pray thee, feign thyself to be a mourner, and put on now mourning apparel, and anoint not thyself with oil, but be as a woman that had a long time mourned for the dead:
Busa nagpadala ug mensahe si Joab ngadto sa Tikoa nga paadtoon kaniya ang usa ka maalamong babaye. Miingon siya kaniya, “Palihog pagpakaarong-ingnon nga ikaw nagsubo ug magbisti ka ug pangsubo nga bisti. Palihog ayaw dihogi ug lana ang imong kaugalingon, apan magpakasama ka sa usa ka babayeng nagsubo sa dugay nga panahon alang sa namatay.
3 And come to the king, and speak on this manner unto him. So Joab put the words in her mouth.
Unya adto sa hari ug sultihi siya mahitungod sa akong ihulagway kanimo.” Busa gisulti ni Joab kaniya ang mga pulong nga isulti niya ngadto sa hari.
4 And when the woman of Tekoah spake to the king, she fell on her face to the ground, and did obeisance, and said, Help, O king.
Sa dihang ang babaye nga gikan sa Tekoa nakigsulti sa hari, mihapa siya sa yuta ug miingon, “Tabangi ako, hari.”
5 And the king said unto her, What aileth thee? And she answered, I [am] indeed a widow woman, and mine husband is dead.
Ang hari miingon kaniya, “Unsa may problema?” Mitubag siya, “Ang tinuod usa ako ka biyuda, ug ang akong bana patay na.
6 And thy handmaid had two sons, and they two strove together in the field, and [there was] none to part them, but the one smote the other, and slew him.
Ako, nga imong sulugoon, adunay duha ka mga anak nga lalaki, ug nag-away sila didto sa uma, ug walay makaulang kanila. Ang usa mibunal sa usa ug namatay kini.
7 And, behold, the whole family is risen against thine handmaid, and they said, Deliver him that smote his brother, that we may kill him, for the life of his brother whom he slew; and we will destroy the heir also: and so they shall quench my coal which is left, and shall not leave to my husband [neither] name nor remainder upon the earth.
Ug karon ang tibuok nga banay nakigbatok sa imong sulugoon, ug miingon sila, 'Itugyan ang lalaki nga nagbunal sa iyang igsoon, aron kapahamtangan ta siyag kamatayon, ingon nga bayad sa kinabuhi sa iyang igsoon nga iyang gipatay.' Aron dugmokon usab nila ang manununod. Palongon usab nila ang nagdilaab nga baga nga nahibilin kanako, wala silay ibilin alang sa akong bana bisan ngalan o kaliwat dinhi sa kalibotan.”
8 And the king said unto the woman, Go to thine house, and I will give charge concerning thee.
Busa miingon ang hari sa babaye, “Pauli sa imong balay, ug magsugo ako ug tawo nga mobuhat niini alang kanimo.”
9 And the woman of Tekoah said unto the king, My lord, O king, the iniquity [be] on me, and on my father’s house: and the king and his throne [be] guiltless.
Ang babaye nga taga-Tekoa mitubag sa hari, “Akong agalong hari, unta ang sala maana kanako ug sa pamilya sa akong amahan. Walay sala ang hari ug ang iyang trono.”
10 And the king said, Whosoever saith [ought] unto thee, bring him to me, and he shall not touch thee any more.
Mitubag ang hari, “Bisan kinsa kadtong nagsultig bisan unsa kanimo, dad-a siya kanako, ug dili na gayod siya makatandog kanimo.”
11 Then said she, I pray thee, let the king remember the LORD thy God, that thou wouldest not suffer the revengers of blood to destroy any more, lest they destroy my son. And he said, [As] the LORD liveth, there shall not one hair of thy son fall to the earth.
Unya miingon siya, “Palihog, hinaot nga hinumduman sa hari si Yahweh nga imong Dios, aron nga ang tigpanimalos sa dugo dili makalaglag ni bisan kinsa, aron nga dili nila laglagon ang akong anak nga lalaki.” Mitubag ang hari, “Ingon nga buhi si Yahweh, walay bisan usa nga buhok sa imong anak nga mahulog sa yuta.”
12 Then the woman said, Let thine handmaid, I pray thee, speak [one] word unto my lord the king. And he said, Say on.
Unya miingon ang babaye, “Palihog tugoti ang imong sulugoon sa pagsulti ug dugang nga pulong sa akong agalong hari.” Miingon siya, “Pagsulti.”
13 And the woman said, Wherefore then hast thou thought such a thing against the people of God? for the king doth speak this thing as one which is faulty, in that the king doth not fetch home again his banished.
Busa miingon ang babaye, “Nganong gibuhat mo man kining butanga batok sa katawhan sa Dios? Kay sa pagsulti niining butanga, ang hari mahimong sama sa tawo nga sad-an, tungod kay wala man niya gipabalik ang iyang anak nga milayas gikan sa iyang balay.
14 For we must needs die, and [are] as water spilt on the ground, which cannot be gathered up again; neither doth God respect [any] person: yet doth he devise means, that his banished be not expelled from him.
Kay mangamatay man kitang tanan, ug mahisama kita sa tubig nga mayabo sa yuta, nga dili na matigom pag-usab. Apan ang Dios dili mobawi sa kinabuhi; hinuon, mangita siyag paagi alang niadtong gipakagiw aron mapasig-uli.
15 Now therefore that I am come to speak of this thing unto my lord the king, [it is] because the people have made me afraid: and thy handmaid said, I will now speak unto the king; it may be that the king will perform the request of his handmaid.
Unya karon, tan-awa nga miabot ako sa pag-istorya niining mga butanga sa akong agalong hari, tungod kini kay ang katawhan naghimo kanako nga mahadlok. Busa ang imong sulugoon miingon sa iyang kaugalingon, 'Makigsulti na ako karon sa hari. Tingali ug buhaton sa hari ang hangyo sa iyang sulugoon.
16 For the king will hear, to deliver his handmaid out of the hand of the man [that would] destroy me and my son together out of the inheritance of God.
Tungod kay maminaw kanako ang hari, sa tuyo nga ihatag ang iyang sulugoon gawas sa kamot sa tawo nga molaglag kanako ug sa akong anak, gawas sa panulondon sa Dios.'
17 Then thine handmaid said, The word of my lord the king shall now be comfortable: for as an angel of God, so [is] my lord the king to discern good and bad: therefore the LORD thy God will be with thee.
Unya nag-ampo ang imong sulugoon, 'Yahweh, palihog tugoti nga ang pulong sa akong agalong hari mohatag kanako ug kahupayan, ingon nga manulonda sa Dios, mao usab ang akong agalong hari sa pagsulti ug maayo gikan sa daotan.' Hinaot nga magauban kanimo si Yahweh nga imong Dios.”
18 Then the king answered and said unto the woman, Hide not from me, I pray thee, the thing that I shall ask thee. And the woman said, Let my lord the king now speak.
Unya mitubag ang hari ug miingon ngadto sa babaye, “Palihog ayaw itago kanako ang tanan nga akong ipangutana kanimo.” Ang babaye mitubag, “Sulti akong agalong hari.”
19 And the king said, [Is not] the hand of Joab with thee in all this? And the woman answered and said, [As] thy soul liveth, my lord the king, none can turn to the right hand or to the left from ought that my lord the king hath spoken: for thy servant Joab, he bade me, and he put all these words in the mouth of thine handmaid:
Mitubag ang hari, “Dili ba uban kanimo ang kamot ni Joab niining tanan? Mitubag ang babaye ug miingon, “Ingon nga ikaw buhi, akong agalong hari, walay bisan kinsa nga makaikyas gikan sa tuo o sa walang kamot gikan sa bisan unsa nga gisulti sa akong agalong hari. Ang imong sulugoon nga si Joab ang nagmando kanako nga isulti kining mga butanga. Gibuhat kini sa imong sulugoon nga si Joab aron mausab ang panghitabo.
20 To fetch about this form of speech hath thy servant Joab done this thing: and my lord [is] wise, according to the wisdom of an angel of God, to know all [things] that [are] in the earth.
Maalamon ang akong agalon, sama sa kaalam sa usa ka manulonda sa Dios, ug nasayod siya sa tanan nga nagakahitabo sa yuta.”
21 And the king said unto Joab, Behold now, I have done this thing: go therefore, bring the young man Absalom again.
Busa miingon ang hari ngadto kang Joab, “Tan-awa karon, buhaton ko kining butanga. Lakaw, ug kuhaa ang batan-ong lalaki nga si Absalom ug ibalik siya dinhi.”
22 And Joab fell to the ground on his face, and bowed himself, and thanked the king: and Joab said, To day thy servant knoweth that I have found grace in thy sight, my lord, O king, in that the king hath fulfilled the request of his servant.
Busa mihapa si Joab sa yuta atubangan sa hari aron sa pagtahod ug pagpasalamat kaniya. Miingon si Joab, “Karon nasayod ang imong sulugoon nga nakakaplag ako ug pabor diha sa imong panan-aw, akong agalong hari, niana gibuhat sa hari ang gipangayo sa iyang sulugoon.”
23 So Joab arose and went to Geshur, and brought Absalom to Jerusalem.
Busa mitindog si Joab, miadto sa Gesur, ug gikuha niya si Absalom balik sa Jerusalem.
24 And the king said, Let him turn to his own house, and let him not see my face. So Absalom returned to his own house, and saw not the king’s face.
Miingon ang hari, “Pabalika siya sa kaugalingon niyang balay, apan dili siya makakita sa akong panagway.” Busa mibalik si Absalom sa kaugalingon niya nga balay, apan wala niya makita ang panagway sa hari.
25 But in all Israel there was none to be so much praised as Absalom for his beauty: from the sole of his foot even to the crown of his head there was no blemish in him.
Karon sa tibuok nga Israel wala gayoy lain nga gidayeg nga sama sa kaguwapo ni Absalom. Gikan sa iyang lapalapa hangtod sa iyang alimpulo walay gayod siyay tatsa.
26 And when he polled his head, (for it was at every year’s end that he polled [it: ] because [the hair] was heavy on him, therefore he polled it: ) he weighed the hair of his head at two hundred shekels after the king’s weight.
Sa dihang magpatupi siya sa matag kataposan sa tuig, tungod kay bug-at naman kini kaayo kaniya, ginatimbang niya ang iyang buhok; 200 ka shekel ang gimbug-aton niini nga sukdon pinaagi sa kaugalingong sukod sa hari.
27 And unto Absalom there were born three sons, and one daughter, whose name [was] Tamar: she was a woman of a fair countenance.
Adunay tulo ka mga anak nga lalaki ug usa ka anak nga babaye si Absalom, nga ginganlan ug Tamar. Maanyag siya nga babaye.
28 So Absalom dwelt two full years in Jerusalem, and saw not the king’s face.
Nagpuyo sa Jerusalem si Absalom sa duha ka tuig, nga wala makakita sa panagway sa hari.
29 Therefore Absalom sent for Joab, to have sent him to the king; but he would not come to him: and when he sent again the second time, he would not come.
Unya mipadala si Absalom ug mensahe ngadto kang Joab aron ipadala siya ngadto sa hari, apan wala miadto kaniya si Joab. Busa sa ikaduha nga higayon nagpadala na usab si Absalom ug mensahe, apan sa gihapon wala miadto si Joab.
30 Therefore he said unto his servants, See, Joab’s field is near mine, and he hath barley there; go and set it on fire. And Absalom’s servants set the field on fire.
Busa miingon si Absalom sa iyang mga sulugoon, “Tan-awa, ang uma ni Joab duol sa akoa, ug aduna siyay mga sebada didto. Lakaw ug sunoga kini.” Busa gisunog sa mga sulugoon ang uma ni Joab.
31 Then Joab arose, and came to Absalom unto [his] house, and said unto him, Wherefore have thy servants set my field on fire?
Unya miadto si Joab sa balay ni Absalom, ug nangutana kaniya, “Nganong gisunog man sa imong sulugoon ang akong uma?”
32 And Absalom answered Joab, Behold, I sent unto thee, saying, Come hither, that I may send thee to the king, to say, Wherefore am I come from Geshur? [it had been] good for me [to have been] there still: now therefore let me see the king’s face; and if there be [any] iniquity in me, let him kill me.
Mitubag si Absalom kang Joab, “Tan-awa, nagpadala ako ug mensahe kanimo nga nag-ingon, 'Ali aron ipadala ko ikaw ngadto sa hari aron sa pag-ingon, “Nganong gipakuha man ako gikan sa Gesur? Mas maayo alang kanako nga magpabilin didto. Karon pakit-a ako sa nawong sa hari, ug kung sad-an ako, mahimo niya akong patyon.””
33 So Joab came to the king, and told him: and when he had called for Absalom, he came to the king, and bowed himself on his face to the ground before the king: and the king kissed Absalom.
Busa miadto si Joab sa hari ug gisuginlan siya. Sa dihang gipatawag sa hari si Absalom, miduol siya sa hari ug mihapa sa yuta atubangan sa hari, ug mihalok ang hari kang Absalom.
