1 Thessalonians 2
1 For yourselves, brethren, know our entrance in unto you, that it was not in vain:
ಹೇ ಭ್ರಾತರಃ, ಯುಷ್ಮನ್ಮಧ್ಯೇ ಽಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರವೇಶೋ ನಿಷ್ಫಲೋ ನ ಜಾತ ಇತಿ ಯೂಯಂ ಸ್ವಯಂ ಜಾನೀಥ|
2 But even after that we had suffered before, and were shamefully entreated, as ye know, at Philippi, we were bold in our God to speak unto you the gospel of God with much contention.
ಅಪರಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿ ರ್ಯಥಾಶ್ರಾವಿ ತಥಾ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಫಿಲಿಪೀನಗರೇ ಕ್ಲಿಷ್ಟಾ ನಿನ್ದಿತಾಶ್ಚ ಸನ್ತೋಽಪಿ ವಯಮ್ ಈಶ್ವರಾದ್ ಉತ್ಸಾಹಂ ಲಬ್ಧ್ವಾ ಬಹುಯತ್ನೇನ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸುಸಂವಾದಮ್ ಅಬೋಧಯಾಮ|
3 For our exhortation [was] not of deceit, nor of uncleanness, nor in guile:
ಯತೋಽಸ್ಮಾಕಮ್ ಆದೇಶೋ ಭ್ರಾನ್ತೇರಶುಚಿಭಾವಾದ್ ವೋತ್ಪನ್ನಃ ಪ್ರವಞ್ಚನಾಯುಕ್ತೋ ವಾ ನ ಭವತಿ|
4 But as we were allowed of God to be put in trust with the gospel, even so we speak; not as pleasing men, but God, which trieth our hearts.
ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರೇಣಾಸ್ಮಾನ್ ಪರೀಕ್ಷ್ಯ ವಿಶ್ವಸನೀಯಾನ್ ಮತ್ತ್ವಾ ಚ ಯದ್ವತ್ ಸುಸಂವಾದೋಽಸ್ಮಾಸು ಸಮಾರ್ಪ್ಯತ ತದ್ವದ್ ವಯಂ ಮಾನವೇಭ್ಯೋ ನ ರುರೋಚಿಷಮಾಣಾಃ ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮದನ್ತಃಕರಣಾನಾಂ ಪರೀಕ್ಷಕಾಯೇಶ್ವರಾಯ ರುರೋಚಿಷಮಾಣಾ ಭಾಷಾಮಹೇ|
5 For neither at any time used we flattering words, as ye know, nor a cloke of covetousness; God [is] witness:
ವಯಂ ಕದಾಪಿ ಸ್ತುತಿವಾದಿನೋ ನಾಭವಾಮೇತಿ ಯೂಯಂ ಜಾನೀಥ ಕದಾಪಿ ಛಲವಸ್ತ್ರೇಣ ಲೋಭಂ ನಾಚ್ಛಾದಯಾಮೇತ್ಯಸ್ಮಿನ್ ಈಶ್ವರಃ ಸಾಕ್ಷೀ ವಿದ್ಯತೇ|
6 Nor of men sought we glory, neither of you, nor [yet] of others, when we might have been burdensome, as the apostles of Christ.
ವಯಂ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ಪ್ರೇರಿತಾ ಇವ ಗೌರವಾನ್ವಿತಾ ಭವಿತುಮ್ ಅಶಕ್ಷ್ಯಾಮ ಕಿನ್ತು ಯುಷ್ಮತ್ತಃ ಪರಸ್ಮಾದ್ ವಾ ಕಸ್ಮಾದಪಿ ಮಾನವಾದ್ ಗೌರವಂ ನ ಲಿಪ್ಸಮಾನಾ ಯುಷ್ಮನ್ಮಧ್ಯೇ ಮೃದುಭಾವಾ ಭೂತ್ವಾವರ್ತ್ತಾಮಹಿ|
7 But we were gentle among you, even as a nurse cherisheth her children:
ಯಥಾ ಕಾಚಿನ್ಮಾತಾ ಸ್ವಕೀಯಶಿಶೂನ್ ಪಾಲಯತಿ ತಥಾ ವಯಮಪಿ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಕಾಙ್ಕ್ಷಮಾಣಾ
8 So being affectionately desirous of you, we were willing to have imparted unto you, not the gospel of God only, but also our own souls, because ye were dear unto us.
ಯುಷ್ಮಭ್ಯಂ ಕೇವಲಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸುಸಂವಾದಂ ತನ್ನಹಿ ಕಿನ್ತು ಸ್ವಕೀಯಪ್ರಾಣಾನ್ ಅಪಿ ದಾತುಂ ಮನೋಭಿರಭ್ಯಲಷಾಮ, ಯತೋ ಯೂಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಸ್ನೇಹಪಾತ್ರಾಣ್ಯಭವತ|
9 For ye remember, brethren, our labour and travail: for labouring night and day, because we would not be chargeable unto any of you, we preached unto you the gospel of God.
ಹೇ ಭ್ರಾತರಃ, ಅಸ್ಮಾಕಂ ಶ್ರಮಃ ಕ್ಲೇಶಶ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಸ್ಮರ್ಯ್ಯತೇ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕೋಽಪಿ ಯದ್ ಭಾರಗ್ರಸ್ತೋ ನ ಭವೇತ್ ತದರ್ಥಂ ವಯಂ ದಿವಾನಿಶಂ ಪರಿಶ್ರಾಮ್ಯನ್ತೋ ಯುಷ್ಮನ್ಮಧ್ಯ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸುಸಂವಾದಮಘೋಷಯಾಮ|
10 Ye [are] witnesses, and God [also], how holily and justly and unblameably we behaved ourselves among you that believe:
ಅಪರಞ್ಚ ವಿಶ್ವಾಸಿನೋ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ವಯಂ ಕೀದೃಕ್ ಪವಿತ್ರತ್ವಯಥಾರ್ಥತ್ವನಿರ್ದೋಷತ್ವಾಚಾರಿಣೋಽಭವಾಮೇತ್ಯಸ್ಮಿನ್ ಈಶ್ವರೋ ಯೂಯಞ್ಚ ಸಾಕ್ಷಿಣ ಆಧ್ವೇ|
11 As ye know how we exhorted and comforted and charged every one of you, as a father [doth] his children,
ಅಪರಞ್ಚ ಯದ್ವತ್ ಪಿತಾ ಸ್ವಬಾಲಕಾನ್ ತದ್ವದ್ ವಯಂ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೈಕಂ ಜನಮ್ ಉಪದಿಷ್ಟವನ್ತಃ ಸಾನ್ತ್ವಿತವನ್ತಶ್ಚ,
12 That ye would walk worthy of God, who hath called you unto his kingdom and glory.
ಯ ಈಶ್ವರಃ ಸ್ವೀಯರಾಜ್ಯಾಯ ವಿಭವಾಯ ಚ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಆಹೂತವಾನ್ ತದುಪಯುಕ್ತಾಚರಣಾಯ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರವರ್ತ್ತಿತವನ್ತಶ್ಚೇತಿ ಯೂಯಂ ಜಾನೀಥ|
13 For this cause also thank we God without ceasing, because, when ye received the word of God which ye heard of us, ye received [it] not [as] the word of men, but as it is in truth, the word of God, which effectually worketh also in you that believe.
ಯಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಯೂಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಮುಖಾದ್ ಈಶ್ವರೇಣ ಪ್ರತಿಶ್ರುತಂ ವಾಕ್ಯಮ್ ಅಲಭಧ್ವಂ ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ತತ್ ಮಾನುಷಾಣಾಂ ವಾಕ್ಯಂ ನ ಮತ್ತ್ವೇಶ್ವರಸ್ಯ ವಾಕ್ಯಂ ಮತ್ತ್ವಾ ಗೃಹೀತವನ್ತ ಇತಿ ಕಾರಣಾದ್ ವಯಂ ನಿರನ್ತರಮ್ ಈಶ್ವರಂ ಧನ್ಯಂ ವದಾಮಃ, ಯತಸ್ತದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ವಾಕ್ಯಮ್ ಇತಿ ಸತ್ಯಂ ವಿಶ್ವಾಸಿನಾಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ತಸ್ಯ ಗುಣಃ ಪ್ರಕಾಶತೇ ಚ|
14 For ye, brethren, became followers of the churches of God which in Judaea are in Christ Jesus: for ye also have suffered like things of your own countrymen, even as they [have] of the Jews:
ಹೇ ಭ್ರಾತರಃ, ಖ್ರೀಷ್ಟಾಶ್ರಿತವತ್ಯ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಯಾಃ ಸಮಿತ್ಯೋ ಯಿಹೂದಾದೇಶೇ ಸನ್ತಿ ಯೂಯಂ ತಾಸಾಮ್ ಅನುಕಾರಿಣೋಽಭವತ, ತದ್ಭುಕ್ತಾ ಲೋಕಾಶ್ಚ ಯದ್ವದ್ ಯಿಹೂದಿಲೋಕೇಭ್ಯಸ್ತದ್ವದ್ ಯೂಯಮಪಿ ಸ್ವಜಾತೀಯಲೋಕೇಭ್ಯೋ ದುಃಖಮ್ ಅಲಭಧ್ವಂ|
15 Who both killed the Lord Jesus, and their own prophets, and have persecuted us; and they please not God, and are contrary to all men:
ತೇ ಯಿಹೂದೀಯಾಃ ಪ್ರಭುಂ ಯೀಶುಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಶ್ಚ ಹತವನ್ತೋ ಽಸ್ಮಾನ್ ದೂರೀಕೃತವನ್ತಶ್ಚ, ತ ಈಶ್ವರಾಯ ನ ರೋಚನ್ತೇ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಮಾನವಾನಾಂ ವಿಪಕ್ಷಾ ಭವನ್ತಿ ಚ;
16 Forbidding us to speak to the Gentiles that they might be saved, to fill up their sins alway: for the wrath is come upon them to the uttermost.
ಅಪರಂ ಭಿನ್ನಜಾತೀಯಲೋಕಾನಾಂ ಪರಿತ್ರಾಣಾರ್ಥಂ ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಸುಸಂವಾದಘೋಷಣಾದ್ ಅಸ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿಷೇಧನ್ತಿ ಚೇತ್ಥಂ ಸ್ವೀಯಪಾಪಾನಾಂ ಪರಿಮಾಣಮ್ ಉತ್ತರೋತ್ತರಂ ಪೂರಯನ್ತಿ, ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಮ್ ಅನ್ತಕಾರೀ ಕ್ರೋಧಸ್ತಾನ್ ಉಪಕ್ರಮತೇ|
17 But we, brethren, being taken from you for a short time in presence, not in heart, endeavoured the more abundantly to see your face with great desire.
ಹೇ ಭ್ರಾತರಃ ಮನಸಾ ನಹಿ ಕಿನ್ತು ವದನೇನ ಕಿಯತ್ಕಾಲಂ ಯುಷ್ಮತ್ತೋ ಽಸ್ಮಾಕಂ ವಿಚ್ಛೇದೇ ಜಾತೇ ವಯಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮುಖಾನಿ ದ್ರಷ್ಟುಮ್ ಅತ್ಯಾಕಾಙ್ಕ್ಷಯಾ ಬಹು ಯತಿತವನ್ತಃ|
18 Wherefore we would have come unto you, even I Paul, once and again; but Satan hindered us.
ದ್ವಿರೇಕಕೃತ್ವೋ ವಾ ಯುಷ್ಮತ್ಸಮೀಪಗಮನಾಯಾಸ್ಮಾಕಂ ವಿಶೇಷತಃ ಪೌಲಸ್ಯ ಮಮಾಭಿಲಾಷೋಽಭವತ್ ಕಿನ್ತು ಶಯತಾನೋ ಽಸ್ಮಾನ್ ನಿವಾರಿತವಾನ್|
19 For what [is] our hope, or joy, or crown of rejoicing? [Are] not even ye in the presence of our Lord Jesus Christ at his coming?
ಯತೋಽಸ್ಮಾಕಂ ಕಾ ಪ್ರತ್ಯಾಶಾ ಕೋ ವಾನನ್ದಃ ಕಿಂ ವಾ ಶ್ಲಾಘ್ಯಕಿರೀಟಂ? ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯಾಗಮನಕಾಲೇ ತತ್ಸಮ್ಮುಖಸ್ಥಾ ಯೂಯಂ ಕಿಂ ತನ್ನ ಭವಿಷ್ಯಥ?
20 For ye are our glory and joy.
ಯೂಯಮ್ ಏವಾಸ್ಮಾಕಂ ಗೌರವಾನನ್ದಸ್ವರೂಪಾ ಭವಥ|
