1 Samuel 26
1 And the Ziphites came unto Saul to Gibeah, saying, Doth not David hide himself in the hill of Hachilah, [which is] before Jeshimon?
Miabot ang mga taga-Zif kang Saul didto sa Gabaon ug miingon, “Dili ba nagtago man si David sa kabungtoran sa Hakila, atbang sa Jesimon?”
2 Then Saul arose, and went down to the wilderness of Ziph, having three thousand chosen men of Israel with him, to seek David in the wilderness of Ziph.
Unya mitindog si Saul ug milugsong sa kamingawan sa Zif, nga may 3, 000 ka mga pinili nga mga tawo sa Israel nga mouban kaniya, aron pangitaon si David sa kamingawan sa Zif.
3 And Saul pitched in the hill of Hachilah, which [is] before Jeshimon, by the way. But David abode in the wilderness, and he saw that Saul came after him into the wilderness.
Nagkampo si Saul sa bungtod sa Hakila, nga atbang sa Jesimon, daplin sa dalan. Apan nagpuyo si David sa kamingawan, ug nakita niya nga nagpadulong si Saul kaniya didto sa kamingawan.
4 David therefore sent out spies, and understood that Saul was come in very deed.
Busa nagpadala si David ug mga espiya ug nasayran nga moabot gayod si Saul.
5 And David arose, and came to the place where Saul had pitched: and David beheld the place where Saul lay, and Abner the son of Ner, the captain of his host: and Saul lay in the trench, and the people pitched round about him.
Mitindog si David ug miadto sa dapit nga gikampohan ni Saul; nakita niya kung asa naghigda si Saul, ug si Abner ang anak nga lalaki ni Ner, ang heneral sa iyang kasundalohan; naghigda si Saul sulod sa kampo, ug ang mga tawo nga nagkampo palibot kaniya, nangatulog tanan.
6 Then answered David and said to Ahimelech the Hittite, and to Abishai the son of Zeruiah, brother to Joab, saying, Who will go down with me to Saul to the camp? And Abishai said, I will go down with thee.
Unya miingon si David kang Ahimelek ang Hitihanon, ug kang Abisai ang anak nga lalaki ni Seruai, ang igsoong lalaki ni Joab, “Kinsay molugsong uban kanako ngadto sa kampo ni Saul?” Miingon si Abisai, “Ako! Molugsong ako uban kanimo.”
7 So David and Abishai came to the people by night: and, behold, Saul lay sleeping within the trench, and his spear stuck in the ground at his bolster: but Abner and the people lay round about him.
Busa si David ug si Abisai miadto sa mga kasundalohan sa pagkagabii. Ug atua si Saul natulog sulod sa kampo, tupad sa iyang bangkaw nga giugbok sa yuta dapit sa iyang ulohan. Si Abner ug ang iyang mga sundalo nanghigda libot kaniya.
8 Then said Abishai to David, God hath delivered thine enemy into thine hand this day: now therefore let me smite him, I pray thee, with the spear even to the earth at once, and I will not [smite] him the second time.
Unya si Abisai miingon kang David, “Karong adlawa gitugyan sa Dios ang imong kaaway sa imong kamot. Karon palihog tugoti ako nga duslakon siya niining bangkaw diha sa yuta sa usa lang ka pagbangkaw. Dili ko siya duslakon sa ikaduhang higayon.”
9 And David said to Abishai, Destroy him not: for who can stretch forth his hand against the LORD’s anointed, and be guiltless?
Miingon si David kang Abisai, “Ayaw siya patya; kay kinsa man ang makapahamtang sa iyang mga kamot batok sa dinihogan ni Yahweh ug mahimong dili sad-an?”
10 David said furthermore, [As] the LORD liveth, the LORD shall smite him; or his day shall come to die; or he shall descend into battle, and perish.
Miingon si David, “Ingon nga buhi si Yahweh, si Yahweh ang mopatay kaniya, o sa adlaw sa iyang kamatayon, o moadto siya sa pagkiggubat ug malaglag.
11 The LORD forbid that I should stretch forth mine hand against the LORD’s anointed: but, I pray thee, take thou now the spear that [is] at his bolster, and the cruse of water, and let us go.
Dili unta itugot ni Yahweh nga bakyawon ko ang akong kamot sa iyang dinihogan; apan karon, naghangyo ako kanimo, kuhaa ang bangkaw nga anaa sa iyang ulohan ug ang tibod sa tubig, ug manlakaw na kita.”
12 So David took the spear and the cruse of water from Saul’s bolster; and they gat them away, and no man saw [it], nor knew [it], neither awaked: for they [were] all asleep; because a deep sleep from the LORD was fallen upon them.
Busa gikuha ni David ang bangkaw ug ang tibod sa tubig gikan sa ulohan ni Saul, ug nanlakaw dayon sila. Walay usa nga nakakita kanila o nasayod mahitungod niini, ni may bisan usa nga nakamata, tungod kay nahikatulog silang tanan, tungod kay gipahinanok man sila pag-ayo ni Yahweh.
13 Then David went over to the other side, and stood on the top of an hill afar off; a great space [being] between them:
Unya miadto si David sa pikas bahin ug mibarog sa ibabaw sa tumoy sa bukid; dako ang gilay-on sa ilang taliwala.
14 And David cried to the people, and to Abner the son of Ner, saying, Answerest thou not, Abner? Then Abner answered and said, Who [art] thou [that] criest to the king?
Misinggit si David ngadto sa mga tawo ug kang Abner ang anak nga lalaki ni Ner; miingon siya, “Dili ka ba motubag, Abner?” Unya mitubag si Abner ug miingon, “Kinsa ka man nga nagasinggit ngadto sa hari?”
15 And David said to Abner, [Art] not thou a [valiant] man? and who [is] like to thee in Israel? wherefore then hast thou not kept thy lord the king? for there came one of the people in to destroy the king thy lord.
Miingon si David kang Abner, “Dili ba usa ka man ka isog nga tawo? Kinsa man ang sama kanimo sa Israel? Unya nganong wala man nimo bantayi ang imong agalong hari? Kay adunay tawo nga mianha aron patyon ang hari nga imong agalon.
16 This thing [is] not good that thou hast done. [As] the LORD liveth, ye [are] worthy to die, because ye have not kept your master, the LORD’s anointed. And now see where the king’s spear [is], and the cruse of water that [was] at his bolster.
Dili maayo kining imong gibuhat. Ingon nga buhi si Yahweh, angay kang mamatay tungod kay wala mo man bantayi ang imong agalon, nga dinihogan ni Yahweh. Ug karon tan-awa kung asa na ang bangkaw sa hari ug ang tibod sa tubig nga anaa sa iyang ulohan.”
17 And Saul knew David’s voice, and said, [Is] this thy voice, my son David? And David said, [It is] my voice, my lord, O king.
Nailhan ni Saul ang tingog ni David ug miingon, “Imo ba kanang tingog, David akong anak?” Miingon si David, “Akoa kining tingog, akong agalong hari.”
18 And he said, Wherefore doth my lord thus pursue after his servant? for what have I done? or what evil [is] in mine hand?
Miingon siya, “Nganong gigukod sa akong agalon ang iyang sulugoon? Unsa man ang akong nabuhat? Unsay daotan nga ania sa akong kamot?
19 Now therefore, I pray thee, let my lord the king hear the words of his servant. If the LORD have stirred thee up against me, let him accept an offering: but if [they be] the children of men, cursed [be] they before the LORD; for they have driven me out this day from abiding in the inheritance of the LORD, saying, Go, serve other gods.
Busa karon, maghangyo ako kanimo, hinaot nga paminawon sa akong agalong hari ang mga pulong sa iyang sulugoon. Kung si Yahweh ang hinungdan nga nakigbatok ka kanako, tugoti nga modawat siya ug halad; apan kung sa tawo lamang kini, matinunglo unta sila sa atubangan ni Yahweh, tungod kay gipapahawa nila ako niining adlawa, nga dili na ako makakupot sa panulondon ni Yahweh; miingon sila kanako, 'Lakaw simbaha ang ubang mga dios.'
20 Now therefore, let not my blood fall to the earth before the face of the LORD: for the king of Israel is come out to seek a flea, as when one doth hunt a partridge in the mountains.
Busa karon, ayaw itugot nga ang akong dugo moagas sa yuta nga halayo sa presensya ni Yahweh; kay ang hari sa Israel mianhi aron sa pagpangita sa usa ka pulgas sama sa usa ka tawo nga nangayam ug langgam sa kabukiran.”
21 Then said Saul, I have sinned: return, my son David: for I will no more do thee harm, because my soul was precious in thine eyes this day: behold, I have played the fool, and have erred exceedingly.
Unya miingon si Saul kang David, “Nakasala ako. Balik na David nga akong anak; kay dili ko na ikaw sakiton pa, tungod kay ang akong kinabuhi bililhon man sa imong panan-aw karong adlawa. Tan-awa, nagpakabuang ako ug nakabuhat ug dakong sayop.”
22 And David answered and said, Behold the king’s spear! and let one of the young men come over and fetch it.
Mitubag si David ug miingon, “Tan-awa ang imong bangkaw ania dinhi, hari! Paanhia ang usa ka batan-ong lalaki ug ipakuha kini ug dad-on kini nganha kanimo.
23 The LORD render to every man his righteousness and his faithfulness: for the LORD delivered thee into [my] hand to day, but I would not stretch forth mine hand against the LORD’s anointed.
Hinaot nga bayaran ni Yahweh ang matag tawo sa iyang pagkamatarong ug sa iyang pagkamatinud-anon; tungod kay itugyan ka unta ni Yahweh sa akong kamot karong adlawa, apan dili ko pasipad-an ang iyang dinihogan.
24 And, behold, as thy life was much set by this day in mine eyes, so let my life be much set by in the eyes of the LORD, and let him deliver me out of all tribulation.
Ug tan-awa, ingon nga bililhon ang imong kinabuhi sa akong panan-aw karong adlawa, hinaot nga mahimong mas bililhon ang akong kinabuhi sa panan-aw ni Yahweh, ug hinaot luwason niya ako gikan sa tanang kasamok.”
25 Then Saul said to David, Blessed [be] thou, my son David: thou shalt both do great [things], and also shalt still prevail. So David went on his way, and Saul returned to his place.
Unya mitubag si Saul kang David, “Hinaot nga mabulahan ka, David akong anak, aron mahimo pa nimo ang dagkong mga butang, ug ikaw magmalamposon pa gayod.” Busa milakaw si David sa iyang panaw, ug mibalik si Saul sa iyang dapit.
