Psalms 88
1 O lord God of my salvation, I have cried day and night before you:
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 Let my prayer come before you: incline your ear unto my cry;
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I am counted with them that go down into the pit: I am as a man that has no strength:
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 Free among the dead, like the slain that lie in the grave, whom you remember no more: and they are cut off from your hand.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 You have laid me in the low pit, in darkness, in the deeps.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Your wrath lies hard upon me, and you have afflicted me with all your waves. (Selah)
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 You have put away mine acquaintance far from me; you have made me an abomination unto them: I am shut up, and I cannot come forth.
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 Mine eye mourns by reason of affliction: LORD, I have called daily upon you, I have stretched out my hands unto you.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Will you show wonders to the dead? shall the dead arise and praise you? (Selah)
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Shall your loving kindness be declared in the grave? or your faithfulness in destruction?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Shall your wonders be known in the dark? and your righteousness in the land of forgetfulness?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 But unto you have I cried, O LORD; and in the morning shall my prayer prevent you.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 LORD, why cast you off my soul? why hide you your face from me?
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 I am afflicted and ready to die from my youth up: while I suffer your terrors I am distracted.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Your fierce wrath goes over me; your terrors have cut me off.
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 They came round about me daily like water; they compassed me about together.
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 Lover and friend have you put far from me, and mine acquaintance into darkness.
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
