Psalms 81
1 Sing aloud unto God our strength: make a joyful noise unto the God of Jacob.
| برای رهبر سرایندگان: در مایۀ گیتّیت. مزمور آساف. خدای اسرائیل را که قوت ماست با سرودهای شاد ستایش کنید! |
2 Take a psalm, and bring here the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.
| با دف و بربط دلنواز و رباب سرود بخوانید. |
3 Blow up the trumpet in the new moon, in the time appointed, on our solemn feast day.
| شیپورها را در روز عید به صدا درآورید در اول ماه و در ماه تمام. |
4 For this was a statute for Israel, and a law of the God of Jacob.
| زیرا این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی است از جانب خدای یعقوب. |
5 This he ordained in Joseph for a testimony, when he went out through the land of Egypt: where I heard a language that I understood not.
| او این عید را به هنگام بیرون آمدن بنی‌اسرائیل از مصر، برای آنها تعیین کرد. صدایی ناآشنا شنیدم که می‌گفت: |
6 I removed his shoulder from the burden: his hands were delivered from the pots.
| «بار سنگین بردگی را از دوش تو برداشتم. دستهایت را از حمل سبدها رها ساختم. |
7 You called in trouble, and I delivered you; I answered you in the secret place of thunder: I proved you at the waters of Meribah. (Selah)
| وقتی در زحمت بودی دعا کردی و من تو را رهانیدم. از میان رعد و برق به تو پاسخ دادم و در کنار چشمه‌های”مریبه“ایمان تو را آزمایش کردم. |
8 Hear, O my people, and I will testify unto you: O Israel, if you will hearken unto me;
| «ای قوم خاص من بشنو، به تو اخطار می‌کنم! ای اسرائیل، به من گوش بده! |
9 There shall no strange god be in you; neither shall you worship any strange god.
| هرگز نباید خدای دیگری را پرستش نمایی. |
10 I am the LORD your God, which brought you out of the land of Egypt: open your mouth wide, and I will fill it.
| من یهوه خدای تو هستم، که تو را از بردگی در مصر رهانیدم. دهان خود را باز کن و من آن را از برکات خود پر خواهم ساخت. |
11 But my people would not hearken to my voice; and Israel refused me.
| «اما بنی‌اسرائیل سخن مرا نشنیدند و مرا اطاعت نکردند. |
12 So I gave them up unto their own hearts' lust: and they walked in their own counsels.
| پس من هم ایشان را رها کردم تا به راه خود روند و مطابق میل خود زندگی کنند. |
13 Oh that my people had hearkened unto me, and Israel had walked in my ways!
| «اما ای کاش به من گوش می‌دادند و مطابق دستورهای من زندگی می‌کردند. |
14 I should soon have subdued their enemies, and turned my hand against their adversaries.
| آنگاه به‌زودی دشمنانشان را شکست می‌دادم و همهٔ مخالفانشان را مغلوب می‌ساختم؛ |
15 The haters of the LORD should have submitted themselves unto him: but their time should have endured for ever.
| کسانی که از من نفرت داشتند در حضور من به خاک می‌افتادند و گرفتار عذاب ابدی می‌شدند؛ |
16 He should have fed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock should I have satisfied you.
| و من اسرائیل را با بهترین گندم و عسل می‌پروراندم.» |
