Psalms 74

1 O God, why have you cast us off for ever? why does your anger smoke against the sheep of your pasture?

هۆنراوەیەکی ئاساف. ئەی خودایە، بۆچی هەتاهەتایە ڕەتت کردینەوە؟ بۆچی تووڕەییت دووکەڵ دەکات بەسەر مەڕی لەوەڕگاکەتدا؟

2 Remember your congregation, which you have purchased of old; the rod of your inheritance, which you have redeemed; this mount Zion, wherein you have dwelt.

کۆمەڵی خۆت لەبیر بێت، کە لە کۆنەوە بەدەستت هێناوە، هۆزی میراتی خۆتت کڕییەوە، ئەم کێوی سییۆنە کە تێیدا نیشتەجێ بوویت.

3 Lift up your feet unto the perpetual desolations; even all that the enemy has done wickedly in the sanctuary.

هەنگاو هەڵبڕە بەرەو وێرانگای هەمیشەیی، هەموو ئەو وێرانکارییەی کە دوژمن بە پیرۆزگای کرد.

4 your enemies roar in the midst of your congregations; they set up their ensigns for signs.

ناحەزەکانت لە ناوەڕاستی شوێنی چاوپێکەوتنی تۆدا نەڕاندیان، ئاڵاکانیان وەک نیشانە چەقاند.

5 A man was famous according as he had lifted up axes upon the thick trees.

لەوانە دەچوون کە تەورەکانیان بەرزکردووەتەوە، لەسەر داری دارستانەکان.

6 But now they break down the carved work thereof at once with axes and hammers.

بە تەور و چەکوش تێکیان شکاند، هەموو نەخشێنراوەکان.

7 They have cast fire into your sanctuary, they have defiled by casting down the dwelling place of your name to the ground.

ئاگریان لە پیرۆزگاکەت بەردا، ئەو شوێنەی کە ناوی تۆی تێدا نیشتەجێیە گڵاویان کرد.

8 They said in their hearts, Let us destroy them together: they have burned up all the synagogues of God in the land.

لە دڵی خۆیاندا گوتیان: «بە تەواوی بەسەریاندا زاڵ دەبین!» هەموو نزرگەیەکی خودایان لەسەر زەوی سووتاند.

9 We see not our signs: there is no more any prophet: neither is there among us any that knows how long.

پەرجووەکانمان نابینین و هیچ پێغەمبەرێک نەماوە، کەسیشمان نازانێت تاکو کەیە.

10 O God, how long shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme your name for ever?

ئەی خودایە، هەتا کەی ناحەزان جنێو بدەن؟ ئایا دوژمن هەتاهەتایە بێزیان لە ناوی تۆ بێتەوە؟

11 Why withdraw you your hand, even your right hand? pluck it out of your bosom.

بۆچی دەستت دەگەڕێنیتەوە؟ دەستی ڕاستت لە باخەڵت دەربهێنە و لەناویان ببە!

12 For God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.

بەڵام خودایە، تۆ هەر لە ئەزەلەوە پاشای منی، دروستکەری ڕزگاریت لەناوەڕاستی زەوی.

13 You did divide the sea by your strength: you brake the heads of the dragons in the waters.

تۆ بە هێزی خۆت دەریات شەقکرد، سەری ئەژدیهاکانی دەریات لەسەر ئاو پانکردەوە.

14 You brake the heads of leviathan (sea serpent) in pieces, and gave him to be food to the people inhabiting the wilderness.

تۆ سەرەکانی لیڤیاتانت وردوخاش کرد، کردت بە خۆراکی دڕندە بیابانییەکان.

15 You did cleave the fountain and the flood: you dried up mighty rivers.

تۆ کانی و جۆگەکانت تەقاندەوە، تۆ ڕووبارە هەمیشە ڕۆیشتووەکانت وشککرد.

16 The day is yours, the night also is yours: you have prepared the light and the sun.

ڕۆژ هی تۆیە و شەویش هی تۆیە، تۆ ڕووناکی و خۆرت دامەزراند.

17 You have set all the borders of the earth: you have made summer and winter.

هەموو سنوورەکانی زەوی تۆ دیارت کردوون، تۆ هاوین و زستانت داهێناوە.

18 Remember this, that the enemy has reproached, O LORD, and that the foolish people have blasphemed your name.

ئەی یەزدان، ئەمەت لەبیر بێت، ناحەزان سووکایەتییان پێت کرد، گەلێکی گێل بێزیان لە ناوی تۆ کردەوە.

19 O deliver not the soul of your turtledove unto the multitude of the wicked: forget not the congregation of your poor for ever.

گیانی کۆترەکەت مەکە نێچیری دڕندەکان، هەرگیز ژیانی گەلە چەوسێنراوەکەت لەبیر مەکە.

20 Have respect unto the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of cruelty.

پەیمانی خۆت لەبیر بێت، چونکە هەموو شوێنە تاریکەکانی زەوی بوونە لانەی توندوتیژی.

21 O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise your name.

ڕێ مەدە کەسی تێکشکاو بە شەرمەزاری بگەڕێتەوە. با هەژار و کڵۆڵان ستایشی ناوت بکەن.

22 Arise, O God, plead your own cause: remember how the foolish man reproaches you daily.

ئەی خودایە، ڕاپەڕە، بەرگری لە مافی خۆت بکە! لەبیرت بێت چۆن گێلەکان بە درێژایی ڕۆژ گاڵتەیان پێت دەکرد.

23 Forget not the voice of your enemies: the tumult of those that rise up against you increases continually.

قسەی دژەکانت لەبیر مەکە، ژاوەژاوی نەیارانت کە بەردەوام لە زیادبوونە.