< Psalms 44 >

1 We have heard with our ears, O God, our fathers have told us, what work you did in their days, in the times of old.
برای رهبر سرایندگان. قصیدۀ پسران قورَح. ای خدا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایم و اجدادمان برای ما تعریف کرده‌اند که تو در گذشته چه کارهای شگفت‌انگیزی برای آنان انجام داده‌ای.
2 How you did drive out the heathen with your hand, and planted them; how you did afflict the people, and cast them out.
تو به دست خود قومهای بت‌پرست را از این سرزمین بیرون راندی و اجداد ما را به جای آنها مستقر نمودی. قومهای خدانشناس را از بین بردی، اما بنی‌اسرائیل را در سرزمین موعود تثبیت نمودی.
3 For they got not the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them: but your right hand, and your arm, and the light of your countenance, because you had a favour unto them.
قوم تو به زور شمشیر این سرزمین را تسخیر نکردند و به قدرت بازوی خویش نجات نیافتند، بلکه قدرت و توانایی تو و اطمینان به حضور تو ایشان را رهانید، زیرا از ایشان خرسند بودی.
4 You are my King, O God: command deliverances for Jacob.
ای خدا، تو پادشاه من هستی؛ اکنون نیز قوم خود اسرائیل را پیروز گردان.
5 Through you will we push down our enemies: through your name will we tread them under that rise up against us.
ما با کمک تو دشمنان خود را شکست خواهیم داد و به نام تو کسانی را که بر ضد ما برخاسته‌اند، پایمال خواهیم کرد.
6 For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.
امید من به تیر و کمانم نیست، و نه به شمشیرم که مرا نجات دهد،
7 But you have saved us from our enemies, and have put them to shame that hated us.
زیرا این تو بودی که ما را از دست دشمنان نجات دادی، و آنانی را که از ما متنفر بودند شکست دادی.
8 In God we boast all the day long, and praise your name for ever. (Selah)
برای همیشه تو را ستایش خواهیم کرد، و تا ابد از تو سپاسگزار خواهیم بود.
9 But you have cast off, and put us to shame; and go not forth with our armies.
اما اکنون تو ما را دور انداخته‌ای و رسوا ساخته‌ای؛ دیگر لشکرهای ما را در جنگ کمک نمی‌کنی.
10 You make us to turn back from the enemy: and they which hate us spoil for themselves.
تو ما را در مقابل دشمنان شکست داده‌ای و آنها اکنون ما را غارت می‌کنند.
11 You have given us like sheep appointed for food; and have scattered us among the heathen.
ما را همچون گوسفندان به کشتارگاه فرستاده‌ای و در میان قومهای خدانشناس پراکنده ساخته‌ای.
12 You sell your people for nothing, and do not increase your wealth by their price.
تو قوم برگزیده‌ات را ارزان فروخته‌ای و از فروش آنها سودی نبرده‌ای.
13 You make us a reproach to our neighbours, a scorn and a derision to them that are round about us.
ما را نزد همسایگان خوار ساخته‌ای و ما مورد تمسخر و توهین اطرافیان قرار گرفته‌ایم.
14 You make us a byword among the heathen, a shaking of the head among the people.
ما را در میان قومهای خدانشناس انگشت‌نما ساخته‌ای و آنها ما را به باد ریشخند گرفته‌اند.
15 My confusion is continually before me, and the shame of my face has covered me,
از تحقیر دائمی آنها گریزی نیست؛ صورتهای ما از شرم پوشیده شده است.
16 For the voice of him that reproaches and blasphemes; by reason of the enemy and avenger.
از هر سو دشنامهای مخالفان به گوش ما می‌رسد و در برابر خود دشمنان انتقامجو را می‌بینیم.
17 All this has come upon us; yet have we not forgotten you, neither have we dealt falsely in your covenant.
این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده‌ایم و پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکسته‌ایم.
18 Our heart is not turned back, neither have our steps declined from your way;
نسبت به تو دلسرد نشده‌ایم و از راه تو منحرف نگشته‌ایم.
19 Though you have sore broken us in the place of dragons, and covered us with the shadow of death.
با وجود این، تو ما را در میان حیوانات وحشی رها نموده‌ای و با مرگ روبرو ساخته‌ای.
20 If we have forgotten the name of our God, or stretched out our hands to a strange god;
اگر ما نام خدای خود را فراموش می‌کردیم و دستهای خود را به سوی بتها دراز می‌کردیم،
21 Shall not God search this out? for he knows the secrets of the heart.
آیا خدا که اسرار دل هر کس را می‌داند، این را نمی‌دانست؟
22 Yea, for your sake are we killed all the day long; we are counted as sheep for the slaughter.
تو می‌دانی که ما به خاطر تو هر روز با مرگ روبرو می‌شویم و با ما همچون گوسفندانی که باید قربانی شوند رفتار می‌کنند.
23 Awake, why sleep you, O Lord? arise, cast us not off for ever.
ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟ بیدار شو و ما را تا ابد دور نیانداز!
24 Wherefore hide you your face, and forget our affliction and our oppression?
چرا روی خود را از ما برمی‌گردانی و ذلت و خواری ما را نادیده می‌گیری؟
25 For our soul is bowed down to the dust: our belly cleaves unto the earth.
اینک به خاک افتاده و مغلوب شده‌ایم.
26 Arise for our help, and redeem us for your mercies' sake.
برخیز و به کمک ما بشتاب و ما را نجات ده زیرا تو سراسر، رحمت و محبتی!

< Psalms 44 >