Leviticus 24
1 And the LORD spoke unto Moses, saying,
| خداوند به موسی فرمود: |
2 Command the children of Israel, that they bring unto you pure oil olive beaten for the light, to cause the lamps to burn continually.
| «به بنی‌اسرائیل دستور بده روغن خالص از زیتون فشرده برای ریختن در چراغدان بیاورند تا چراغها همیشه روشن باشند. |
3 Without the vail of the testimony, in the tabernacle of the congregation, shall Aaron order it from the evening unto the morning before the LORD continually: it shall be a statute for ever in your generations.
| هارون چراغدان را بیرونِ پرده صندوق عهد در خیمۀ ملاقات، از غروب تا صبح همیشه در حضور خدا روشن نگاه دارند. این یک قانون جاودانی برای نسلهای شماست. |
4 He shall order the lamps upon the pure candlestick before the LORD continually.
| او باید چراغهای چراغدان طلای خالص را همیشه در حضور خداوند روشن نگاه دارد. |
5 And you shall take fine flour, and bake twelve cakes thereof: two tenth deals shall be in one cake.
| «آرد مرغوب بردار و از آن دوازده قرص نان بپز؛ برای هر قرص، یک کیلو آرد مصرف کن. |
6 And you shall set them in two rows, six on a row, upon the pure table before the LORD.
| آنها را در دو ردیف شش تایی روی میزی که از طلای خالص است و در حضور خداوند قرار دارد بگذار. |
7 And you shall put pure frankincense upon each row, that it may be on the bread for a memorial, even an offering made by fire unto the LORD.
| روی هر ردیف نان، کندر خالص بگذار، تا همراه نان، به عنوان یادگاری و هدیۀ مخصوص به خداوند تقدیم شود. |
8 Every sabbath he shall set it in order before the LORD continually, being taken from the children of Israel by an everlasting covenant.
| هر روز شبّات، این نان باید در حضور خداوند چیده شود. این نان به عنوان عهدی ابدی باید از بنی‌اسرائیل دریافت شود. |
9 And it shall be Aaron's and his sons'; and they shall eat it in the holy place: for it is most holy unto him of the offerings of the LORD made by fire by a perpetual statute.
| نانها به هارون و پسرانش و نسلهای او تعلق دارد و ایشان باید آنها را در جای مقدّسی که برای این منظور در نظر گرفته شده است بخورند، زیرا این هدیه از مقدّسترین هدایایی است که بر آتش به درگاه خداوند تقدیم می‌شود.» |
10 And the son of an Israelites woman, whose father was an Egyptian, went out among the children of Israel: and this son of the Israelites woman and a man of Israel strove together in the camp;
| روزی در اردوگاه، مرد جوانی که مادرش اسرائیلی و پدرش مصری بود با یکی از مردان اسرائیلی به نزاع پرداخت. |
11 And the Israelites woman's son blasphemed the name of the Lord, and cursed. And they brought him unto Moses: (and his mother's name was Shelomith, the daughter of Dibri, of the tribe of Dan: )
| هنگام نزاع مردی که پدرش مصری بود به خداوند کفر گفت. پس او را نزد موسی آوردند. (مادر آن مرد، دختر دبری از قبیلهٔ دان بود و شلومیت نام داشت.) |
12 And they put him in ward, that the mind of the LORD might be showed them.
| او را به زندان انداختند تا هنگامی که معلوم شود خواست خداوند برای او چیست. |
13 And the LORD spoke unto Moses, saying,
| آنگاه خداوند به موسی فرمود: |
14 Bring forth him that has cursed without the camp; and let all that heard him lay their hands upon his head, and let all the congregation stone him.
| «کسی را که کفر گفته بیرون اردوگاه ببر و به تمام کسانی که کفر او را شنیدند، بگو که دستهای خود را بر سر او بگذارند. بعد تمام جماعت او را سنگسار کنند. |
15 And you shall speak unto the children of Israel, saying, Whosoever curses his God shall bear his sin.
| به بنی‌اسرائیل بگو: هر که به خدای خود کفر و ناسزا بگوید باید سزایش را ببیند. |
16 And he that blasphemes the name of the LORD, he shall surely be put to death, and all the congregation shall certainly stone him: as well the stranger, as he that is born in the land, when he blasphemes the name of the Lord, shall be put to death.
| هر که نام خداوند را کفر بگوید باید کشته شود؛ تمام جماعت باید او را سنگسار کنند. هر اسرائیلی یا غیراسرائیلی میان شما که به خداوند کفر بگوید، باید کشته شود. |
17 And he that kills any man shall surely be put to death.
| «هر که انسانی را بکشد، باید کشته شود. |
18 And he that kills a beast shall make it good; beast for beast.
| هر کس حیوانی را که مال خودش نیست بکشد، باید عوض دهد: جان در عوض جان. |
19 And if a man cause a blemish in his neighbour; as he has done, so shall it be done to him;
| هر که صدمه‌ای به کسی وارد کند، باید به خود او نیز همان صدمه وارد شود: |
20 Breach for breach, eye for eye, tooth for tooth: as he has caused a blemish in a man, so shall it be done to him again.
| شکستگی به عوض شکستگی، چشم به عوض چشم و دندان به عوض دندان. |
21 And he that kills a beast, he shall restore it: and he that kills a man, he shall be put to death.
| پس، هر کس حیوانی را بکشد، باید برای آن عوض دهد، اما اگر انسانی را بکشد، باید کشته شود. |
22 All of you shall have one manner of law, as well for the stranger, as for one of your own country: for I am the LORD your God.
| این قانون هم برای غریبه‌ها و هم برای اسرائیلی‌هاست. من یهوه، خدای شما هستم.» |
23 And Moses spoke to the children of Israel, that they should bring forth him that had cursed out of the camp, and stone him with stones. And the children of Israel did as the LORD commanded Moses.
| پس آن جوان را که کفر و ناسزا گفته بود بیرون اردوگاه برده، همان‌طور که خداوند به موسی امر فرموده بود، سنگسار کردند. |
