< Job 30 >

1 But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock.
Laakiinse haatan waxaa igu majaajilooda kuwa iga da' yar Oo aan aabbayaashood quudhsan jiray inay xataa la fadhiistaan eeyaha adhigayga.
2 Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished?
Nimanka xooggoodu dhammaaday Itaalka gacmahoodu muxuu ii tarayaa?
3 For lack and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.
Waxay la weydoobeen baahi iyo abaar, Oo waxay u cararaan dhul engegan, kaasoo ah lamadegaan gudcur iyo cidlo ah.
4 Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their food.
Waxay gurtaan geed cusbeed oo kaynta ku yaal, Oo cuntadooduna waxa weeye geed rotem la yidhaahdo xididdadiisa.
5 They were driven forth from among men, (they cried after them as after a thief; )
Iyaga dadka waa laga dhex eryaa, Oo waxaa looga daba qayliyaa sida tuug looga daba qayliyo oo kale.
6 To dwell in the cliffs of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks.
Waa inay ku hoydaan haadaamaha dooxooyinka, Iyo boholaha dhulka iyo dhagaxyada dhexdooda.
7 Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.
Waxay ka qayliyaan kaynta dhexdeeda, Oo waxay dhammaantood ku soo ururaan maraboob hoosteed.
8 They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.
Iyagu waa nacasyo iyo ceebaalowyo carruurtood, Oo dhulka waxaa lagaga saaray karbaash.
9 And now am I their song, yea, I am their byword.
Oo haatan gabay cay ah baan u noqday, Oo halqabsi baan u ahay.
10 They detest me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
Way i karahsadaan, oo meel fog bay iga istaagaan, Oo inay candhuufo wejiga iiga tufaanna iskama ay qabtaan.
11 Because he has loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.
Ilaah baa xadhiggaygii debciyey, wuuna i dhibay, Oo taas aawadeed iyagu hortayda iskuma celiyaan.
12 Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.
Xagga midigtayda waxaa ka kaca ciyaalasuuq, Oo cagtaydana way iska riixaan, Oo waxay igu hor tuuraan jidadkoodii halligaadda.
13 They ruin my path, they set forward my calamity, they have no helper.
Jidadkayga way halleeyaan, Oo waxay soo deddejiyaan masiibadayda; Oo mid caawiyaana ma jiro.
14 They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.
Jabniin ballaadhan ayay ka soo dusaan, Oo burburka dhexdiisa ayay igaga soo dhacaan.
15 Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passes away as a cloud.
Waxaa igu soo jeesta cabsi weyn, Oo sharaftayda waxaa loo kaxeeyaa sida dabayshu wax u kaxayso oo kale. Barwaaqadaydiina waxay u dhammaatay sidii daruur oo kale.
16 And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.
Haddaba naftaydaa igu dhex daadatay, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
17 My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.
Habeenkii lafahaygaa i muda, Oo xanuunka i cunayaana ima daayo innaba.
18 By the great force of my disease is my garment changed: it binds me about as the collar of my coat.
Xoogga weyn oo cudurkayga daraaddiis ayaa dharkaygii ku xumaaday, Oo wuxuu iigu cidhiidhisan yahay sidii jubbaddayda qoorteeda.
19 He has cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
Isagu wuxuu igu tuuray dhoobada dhexdeeda, Oo waxaan noqday sidii boodh iyo dambas oo kale.
20 I cry unto you, and you do not hear me: I stand up, and you regard me not.
Anigu waan kuu qayshadaa, adiguse iima aad jawaabtid, Waan ku soo hor istaagaa, adiguse ima aad aragtid.
21 You are become cruel to me: with your strong hand you oppose yourself against me.
Calooladeeg baad igula soo jeesatay, Oo gacantaada itaalkeeda ayaad igu silcisaa.
22 You lift me up to the wind; you cause me to ride upon it, and dissolve my substance.
Kor baad iigu qaaddaa dabaysha, Oo waxaad i fuushisaa dusheeda, Oo haddana waxaad igu baabbi'isaa duufaanka.
23 For I know that you will bring me to death, and to the house appointed for all living.
Waayo, waan ogahay inaad ii kaxaynaysid dhimasho, Iyo guriga inta nool oo dhammu ku wada kulmayaan.
24 Nevertheless he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction.
Laakiinse ninkii hoos u dhacaya sow gacantiisa sooma fidiyo? Markuu halligmayose sow ma qayshado?
25 Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor?
Oo ninka dhibaataysan anigu sow uma ooyi jirin? Naftayduse sow masaakiinta uma murugoon jirin?
26 When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness.
Laakiinse markaan wanaagga filanayo waxaa ii iman jiray xumaanta, Oo markaan nuurka sugana waxaa ii iman jiray gudcurka.
27 My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me.
Qalbigaygu welwel buu la kacsan yahay, mana nasto, Oo waxaan la kulmay wakhti dhibaato badan.
28 I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation.
Anigoo barooranaya ayaan qorraxda la'aanteed socdaa, Waxaan ka dhex istaagaa shirka, oo caawimaad waan u qayshadaa.
29 I am a brother to dragons, and a companion to owls.
Waxaan noqday walaalka dawacooyinka, Iyo saaxiibka gorayada.
30 My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.
Dubkaygu intuu gubto ayuu iska diirmaa, Oo lafahayguna kulayl bay ku gubtaan.
31 My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.
Sidaas daraaddeed kataaradaydii waxay u rogmatay baroorasho, Oo biibiilahaygiina wuxuu u rogmaday kuwa ooya codkooda.

< Job 30 >