2 Corinthians 3
1 Do we begin again to commend ourselves? or need we, as some others, epistles of commendation to you, or letters of commendation from you?
วยํ กิมฺ อาตฺมปฺรศํสนํ ปุนรารภามเห? ยุษฺมานฺ ปฺรติ ยุษฺมตฺโต วา ปเรษำ เกษาญฺจิทฺ อิวาสฺมากมปิ กึ ปฺรศํสาปเตฺรษุ ปฺรโยชนมฺ อาเสฺต?
2 All of you are our epistle written in our hearts, known and read of all men:
ยูยเมวาสฺมากํ ปฺรศํสาปตฺรํ ตจฺจาสฺมากมฺ อนฺต: กรเณษุ ลิขิตํ สรฺวฺวมานไวศฺจ เชฺญยํ ปฐนียญฺจฯ
3 Forasmuch as all of you are manifestly declared to be the epistle of Christ ministered by us, written not with ink, but with the Spirit (pneuma) of the living God; not in tables of stone, but in fleshy tables of the heart.
ยโต 'สฺมาภิ: เสวิตํ ขฺรีษฺฏสฺย ปตฺรํ ยูยเปว, ตจฺจ น มสฺยา กินฺตฺวมรเสฺยศฺวรสฺยาตฺมนา ลิขิตํ ปาษาณปเตฺรษุ ตนฺนหิ กินฺตุ กฺรวฺยมเยษุ หฺฤตฺปเตฺรษุ ลิขิตมิติ สุสฺปษฺฏํฯ
4 And such trust have we through Christ toward God:
ขฺรีษฺเฏเนศฺวรํ ปฺรตฺยสฺมากมฺ อีทฺฤโศ ทฺฤฒวิศฺวาโส วิทฺยเต;
5 Not that we are sufficient of ourselves to think any thing as of ourselves; but our sufficiency is of God;
วยํ นิชคุเณน กิมปิ กลฺปยิตุํ สมรฺถา อิติ นหิ กินฺตฺวีศฺวราทสฺมากํ สามรฺถฺยํ ชายเตฯ
6 Who also has made us able ministers of the new testament; not of the letter, but of the spirit: (pneuma) for the letter kills, but the spirit (pneuma) gives life.
เตน วยํ นูตนนิยมสฺยารฺถโต 'กฺษรสํสฺถานสฺย ตนฺนหิ กินฺตฺวาตฺมน เอว เสวนสามรฺถฺยํ ปฺราปฺตา: ฯ อกฺษรสํสฺถานํ มฺฤตฺยุชนกํ กินฺตฺวาตฺมา ชีวนทายก: ฯ
7 But if the ministration of death, written and engraved in stones, was glorious, so that the children of Israel could not steadfastly behold the face of Moses for the glory of his countenance; which glory was to be done away:
อกฺษไร รฺวิลิขิตปาษาณรูปิณี ยา มฺฤโตฺย: เสวา สา ยทีทฺฤกฺ เตชสฺวินี ชาตา ยตฺตสฺยาจิรสฺถายินเสฺตชส: การณาตฺ มูสโส มุขมฺ อิสฺราเยลียโลไก: สํทฺรษฺฏุํ นาศกฺยต,
8 How shall not the ministration of the spirit (pneuma) be rather glorious?
ตรฺหฺยาตฺมน: เสวา กึ ตโต'ปิ พหุเตชสฺวินี น ภเวตฺ?
9 For if the ministration of condemnation be glory, much more does the ministration of righteousness exceed in glory.
ทณฺฑชนิกา เสวา ยทิ เตโชยุกฺตา ภเวตฺ ตรฺหิ ปุณฺยชนิกา เสวา ตโต'ธิกํ พหุเตโชยุกฺตา ภวิษฺยติฯ
10 For even that which was made glorious had no glory in this respect, by reason of the glory that excels.
อุภโยสฺตุลนายำ กฺฤตายามฺ เอกสฺยาเสฺตโช ทฺวิตียายา: ปฺรขรตเรณ เตชสา หีนเตโช ภวติฯ
11 For if that which is done away was glorious, much more that which remains is glorious.
ยสฺมาทฺ ยตฺ โลปนียํ ตทฺ ยทิ เตโชยุกฺตํ ภเวตฺ ตรฺหิ ยตฺ จิรสฺถายิ ตทฺ พหุตรเตโชยุกฺตเมว ภวิษฺยติฯ
12 Seeing then that we have such hope, we use great plainness of speech:
อีทฺฤศีํ ปฺรตฺยาศำ ลพฺธฺวา วยํ มหตีํ ปฺรคลฺภตำ ปฺรกาศยาม: ฯ
13 And not as Moses, which put a vail over his face, that the children of Israel could not steadfastly look to the end of that which is abolished:
อิสฺราเยลียโลกา ยตฺ ตสฺย โลปนียสฺย เตชส: เศษํ น วิโลกเยยุสฺตทรฺถํ มูสา ยาทฺฤคฺ อาวรเณน สฺวมุขมฺ อาจฺฉาทยตฺ วยํ ตาทฺฤกฺ น กุรฺมฺม: ฯ
14 But their minds were blinded: for until this day remains the same vail untaken away in the reading of the old testament; which vail is done away in Christ.
เตษำ มนำสิ กฐินีภูตานิ ยตเสฺตษำ ปฐนสมเย ส ปุราตโน นิยมเสฺตนาวรเณนาทฺยาปิ ปฺรจฺฉนฺนสฺติษฺฐติฯ
15 But even unto this day, when Moses is read, the vail is upon their heart.
ตจฺจ น ทูรีภวติ ยต: ขฺรีษฺเฏไนว ตตฺ ลุปฺยเตฯ มูสส: ศาสฺตฺรสฺย ปาฐสมเย'ทฺยาปิ เตษำ มนำสิ เตนาวรเณน ปฺรจฺฉาทฺยนฺเตฯ
16 Nevertheless when it shall turn to the Lord, the vail shall be taken away.
กินฺตุ ปฺรภุํ ปฺรติ มนสิ ปราวฺฤตฺเต ตทฺ อาวรณํ ทูรีการิษฺยเตฯ
17 Now the Lord is that Spirit: (pneuma) and where the Spirit (pneuma) of the Lord is, there is liberty.
ย: ปฺรภุ: ส เอว ส อาตฺมา ยตฺร จ ปฺรโภราตฺมา ตไตฺรว มุกฺติ: ฯ
18 But we all, with open face beholding as in a glass the glory of the Lord, are changed into the same image from glory to glory, even as by the Spirit (pneuma) of the LORD.
วยญฺจ สรฺเวฺว'นาจฺฉาทิเตนาเสฺยน ปฺรโภเสฺตชส: ปฺรติพิมฺพํ คฺฤหฺลนฺต อาตฺมสฺวรูเปณ ปฺรภุนา รูปานฺตรีกฺฤตา วรฺทฺธมานเตโชยุกฺตำ ตาเมว ปฺรติมูรฺตฺตึ ปฺราปฺนุม: ฯ
