Psalms 80
1 Give ear, O Shepherd of Israel, thou that leadest Joseph like a flock; thou that dwellest between the cherubims, shine forth.
| برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای، |
2 Before Ephraim and Benjamin and Manasseh stir up thy strength, and come and save us.
| قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده! |
3 Turn us again, O God, and cause thy face to shine; and we shall be saved.
| ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم. |
4 O Yhwh God of Armies, how long wilt thou be angry against the prayer of thy people?
| ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟ |
5 Thou feedest them with the bread of tears; and givest them tears to drink in great measure.
| تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم! |
6 Thou makest us a strife unto our neighbours: and our enemies laugh among themselves.
| سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای. |
7 Turn us again, O God of Armies, and cause thy face to shine; and we shall be saved.
| ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم. |
8 Thou hast brought a vine out of Egypt: thou hast cast out the heathen, and planted it.
| ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی. |
9 Thou preparedst room before it, and didst cause it to take deep root, and it filled the land.
| اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم. |
10 The hills were covered with the shadow of it, and the boughs thereof were like the goodly cedars.
| سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت. |
11 She sent out her boughs unto the sea, and her branches unto the river.
| تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم. |
12 Why hast thou then broken down her hedges, so that all they which pass by the way do pluck her?
| اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟ |
13 The boar out of the wood doth waste it, and the wild beast of the field doth devour it.
| گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند. |
14 Return, we beseech thee, O God of Armies: look down from heaven, and behold, and visit this vine;
| ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده! |
15 And the vineyard which thy right hand hath planted, and the branch that thou madest strong for thyself.
| از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما، |
16 It is burned with fire, it is cut down: they perish at the rebuke of thy countenance.
| زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن. |
17 Let thy hand be upon the man of thy right hand, upon the son of man whom thou madest strong for thyself.
| از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن! |
18 So will not we go back from thee: quicken us, and we will call upon thy name.
| ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم. |
19 Turn us again, O Yhwh God of Armies, cause thy face to shine; and we shall be saved.
| ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم. |
