Psalms 74
1 O God, why hast thou cast us off for ever? why doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?
Pieśń pouczająca. Asafa. Boże, dlaczego odrzuciłeś nas na zawsze? [Czemu] płonie twój gniew przeciwko owcom twego pastwiska?
2 Remember thy congregation, which thou hast purchased of old; the rod of thine inheritance, which thou hast redeemed; this mount Zion, wherein thou hast dwelt.
Wspomnij na swoje zgromadzenie, które dawno nabyłeś; na szczep twego dziedzictwa, który odkupiłeś; na górę Syjon, na której mieszkasz.
3 Lift up thy feet unto the perpetual desolations; even all that the enemy hath done wickedly in the sanctuary.
Pospiesz na [miejsce] ciągłych spustoszeń; o, jak wróg zburzył wszystko w świątyni!
4 Thine enemies roar in the midst of thy congregations; they set up their ensigns for signs.
Ryknęli twoi wrogowie pośrodku twego zgromadzenia, a na znak zatknęli swoje sztandary.
5 A man was famous according as he had lifted up axes upon the thick trees.
Za sławnego uważano tego, który wznosił wysoko siekierę na gęste drzewo.
6 But now they break down the carved work thereof at once with axes and hammers.
A teraz już jego rzeźby rąbią siekierami i młotami.
7 They have cast fire into thy sanctuary, they have defiled by casting down the dwelling place of thy name to the ground.
Oddali na pastwę ognia twoją świątynię i [obaliwszy] na ziemię, zbezcześcili przybytek twego imienia.
8 They said in their hearts, Let us destroy them together: they have burned up all the synagogues of God in the land.
Mówili w swym sercu: Zburzmy ich razem! Spalili wszystkie miejsca zgromadzeń Bożych na ziemi.
9 We see not our signs: there is no more any prophet: neither is there among us any that knoweth how long.
Nie widzimy naszych znaków; już nie ma proroka i nikt spośród nas nie wie, jak długo to [ma trwać].
10 O God, how long shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme thy name for ever?
Jak długo, Boże, przeciwnik będzie urągać? [Czy] wróg będzie wiecznie bluźnił [przeciwko] twemu imieniu?
11 Why withdrawest thou thy hand, even thy right hand? pluck it out of thy bosom.
Dlaczego cofasz swoją rękę i swojej prawicy z zanadrza nie wyjmujesz?
12 For God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.
Przecież ty, Boże, jesteś moim Królem od dawna, ty dokonujesz zbawienia na ziemi.
13 Thou didst divide the sea by thy strength: thou brakest the heads of the dragons in the waters.
Ty swoją mocą rozdzieliłeś morze, zmiażdżyłeś głowy smoków w wodach.
14 Thou brakest the heads of leviathan in pieces, and gavest him to be meat to the people inhabiting the wilderness.
Ty skruszyłeś głowy Lewiatana, dałeś go na pokarm mieszkańcom pustyni.
15 Thou didst cleave the fountain and the flood: thou driedst up mighty rivers.
Ty rozszczepiłeś źródła i potoki, ty osuszyłeś potężne rzeki.
16 The day is thine, the night also is thine: thou hast prepared the light and the sun.
Twój jest dzień, twoja i noc, ty ustanowiłeś światło i słońce.
17 Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter.
Ty wyznaczyłeś wszystkie granice ziemi, ty ustanowiłeś lato i zimę.
18 Remember this, that the enemy hath reproached, O Yhwh, and that the foolish people have blasphemed thy name.
Pamiętaj o tym, [że] wróg zelżył [ciebie], PANIE, a głupi lud urągał twemu imieniu.
19 O deliver not the soul of thy turtledove unto the multitude of the wicked: forget not the congregation of thy poor for ever.
Nie wydawaj tej zgrai duszy twojej synogarlicy, nie zapominaj nigdy o stadku twoich ubogich.
20 Have respect unto the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of cruelty.
Zważ na [twoje] przymierze, bo ciemne zakątki ziemi pełne [są] siedlisk przemocy.
21 O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise thy name.
Niech uciśniony nie wraca ze wstydem, niech ubogi i potrzebujący chwali twoje imię.
22 Arise, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee daily.
Powstań, Boże, broń swojej sprawy; pamiętaj o zniewadze, [którą] co dzień wyrządza ci głupiec.
23 Forget not the voice of thine enemies: the tumult of those that rise up against thee increaseth continually.
Nie zapominaj krzyku twoich wrogów, wciąż rosnącej wrzawy tych, którzy powstają przeciwko tobie.
