Psalms 49
1 Hear this, all ye people; give ear, all ye inhabitants of the world:
| برای رهبر سرایندگان. مزمور پسران قورَح. ای همهٔ قومهای روی زمین این را بشنوید! ای تمام مردم جهان گوش فرا دهید! |
2 Both low and high, rich and poor, together.
| ای عوام و خواص، ای ثروتمندان و فقیران، همگی |
3 My mouth shall speak of wisdom; and the meditation of my heart shall be of understanding.
| به سخنان حکیمانهٔ من گوش دهید. |
4 I will incline mine ear to a parable: I will open my dark saying upon the harp.
| می‌خواهم با مثلی معمای زندگی را بیان کنم؛ می‌خواهم با نوای بربط این مشکل را بگشایم. |
5 Wherefore should I fear in the days of evil, when the iniquity of my heels shall compass me about?
| چرا باید در روزهای مصیبت ترسان باشم؟ چرا ترسان باشم که دشمنان تبهکار دور مرا بگیرند |
6 They that trust in their wealth, and boast themselves in the multitude of their riches;
| و آنانی که اعتمادشان بر ثروتشان است و به فراوانی مال خود فخر می‌کنند مرا محاصره نمایند؟ |
7 None of them can by any means redeem his brother, nor give to God a ransom for him:
| هیچ‌کس نمی‌تواند بهای جان خود را به خدا بپردازد و آن را نجات دهد. |
8 ( For the redemption of their soul is precious, and it ceaseth for ever: )
| زیرا فدیهٔ جان انسان بسیار گرانبهاست و کسی قادر به پرداخت آن نیست. |
9 That he should still live for ever, and not see corruption.
| هیچ‌کس نمی‌تواند مانع مرگ انسان شود و به او زندگی جاوید عطا کند. |
10 For he seeth that wise men die, likewise the fool and the brutish person perish, and leave their wealth to others.
| زیرا می‌بینیم که چگونه هر انسانی، خواه دانا خواه نادان، می‌میرد و آنچه را اندوخته است برای دیگران برجای می‌نهد. |
11 Their inward thought is, that their houses shall continue for ever, and their dwelling places to all generations; they call their lands after their own names.
| آنان املاک و زمینهای خود را به نام خود نامگذاری می‌کنند و گمان می‌برند که خانه‌هایشان دائمی است و تا ابد باقی می‌ماند. |
12 Nevertheless man being in honour abideth not: he is like the beasts that perish.
| غافل از اینکه هیچ انسانی تا به ابد در شکوه خود باقی نمی‌ماند بلکه همچون حیوان جان می‌سپارد. |
13 This their way is their folly: yet their posterity approve their sayings. (Selah)
| این است سرنوشت افرادی که به خود توکل می‌کنند و سرنوشت کسانی که از ایشان پیروی می‌نمایند. |
14 Like sheep they are laid in the grave; death shall feed on them; and the upright shall have dominion over them in the morning; and their beauty shall consume in the grave from their dwelling. (Sheol h7585)
| آنها گوسفندانی هستند که به سوی هلاکت پیش می‌روند زیرا مرگ، آنها را شبانی می‌کند. صبحگاهان، شروران مغلوب نیکان می‌شوند و دور از خانه‌های خود، اجسادشان در عالم مردگان می‌پوسد. (Sheol h7585) |
15 But God will redeem my soul from the power of the grave: for he shall receive me. (Selah) (Sheol h7585)
| اما خداوند جان مرا از عالم مردگان نجات داده، خواهد رهانید. (Sheol h7585) |
16 Be not thou afraid when one is made rich, when the glory of his house is increased;
| نگران نشو وقتی کسی ثروتمند می‌شود و بر شکوه خانه‌اش افزوده می‌گردد! |
17 For when he dieth he shall carry nothing away: his glory shall not descend after him.
| زیرا هنگامی که بمیرد چیزی را از آنچه دارد با خود نخواهد برد و ثروتش به دنبال او به قبر نخواهد رفت. |
18 Though while he lived he blessed his soul: and men will praise thee, when thou doest well to thyself.
| هر چند او در زندگی خوشبخت باشد و مردم او را برای موفقیتش بستایند، |
19 He shall go to the generation of his fathers; they shall never see light.
| اما او سرانجام به جایی که اجدادش رفته‌اند خواهد شتافت و در ظلمت ابدی ساکن خواهد شد. |
20 Man that is in honour, and understandeth not, is like the beasts that perish.
| آری، انسان با وجود تمام فرّ و شکوهش، سرانجام مانند حیوان می‌میرد. |
