Proverbs 5
1 My son, attend unto my wisdom, and bow thine ear to my understanding:
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 That thou mayest regard discretion, and that thy lips may keep knowledge.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 For the lips of a strange woman drop as an honeycomb, and her mouth is smoother than oil:
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 But her end is bitter as wormwood, sharp as a twoedged sword.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 Lest thou shouldest ponder the path of life, her ways are moveable, that thou canst not know them.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Hear me now therefore, O ye children, and depart not from the words of my mouth.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Remove thy way far from her, and come not nigh the door of her house:
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 Lest thou give thine honour unto others, and thy years unto the cruel:
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 Lest strangers be filled with thy wealth; and thy labours be in the house of a stranger;
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 And thou mourn at the last, when thy flesh and thy body are consumed,
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 And say, How have I hated instruction, and my heart despised reproof;
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 And have not obeyed the voice of my teachers, nor inclined mine ear to them that instructed me!
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 I was almost in all evil in the midst of the congregation and assembly.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Drink waters out of thine own cistern, and running waters out of thine own well.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Let thy fountains be dispersed abroad, and rivers of waters in the streets.
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Let them be only thine own, and not strangers’ with thee.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Let thy fountain be blessed: and rejoice with the wife of thy youth.
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 Let her be as the loving hind and pleasant roe; let her breasts satisfy thee at all times; and be thou ravished always with her love.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 And why wilt thou, my son, be ravished with a strange woman, and embrace the bosom of a stranger?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 For the ways of man are before the eyes of Yhwh, and he pondereth all his goings.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 His own iniquities shall take the wicked himself, and he shall be holden with the cords of his sins.
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 He shall die without instruction; and in the greatness of his folly he shall go astray.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
