Proverbs 26
1 As snow in summer, and as rain in harvest, so honour is not seemly for a fool.
Yay fəslinə qar, biçinə yağış yaraşmadığı kimi Axmağa da şərəf yaraşmaz.
2 As the bird by wandering, as the swallow by flying, so the curse causeless shall not come.
Sərçənin ora-bura uçduğu kimi, Qaranquşun gəlib-getdiyi kimi Nahaq qarğış da boşdur.
3 A whip for the horse, a bridle for the donkey, and a rod for the fool’s back.
Ata qamçı, eşşəyə noxta necə yaraşırsa, Axmağın kürəyinə də kötək elə yaraşır.
4 Answer not a fool according to his folly, lest thou also be like unto him.
Axmağa səfehliyinə görə cavab vermə, Yoxsa ona bənzərsən.
5 Answer a fool according to his folly, lest he be wise in his own conceit.
Axmağa səfehliyinə görə elə bir cavab ver ki, Öz gözündə hikmətli görünməsin.
6 He that sendeth a message by the hand of a fool cutteth off the feet, and drinketh damage.
Kim ki axmaq vasitəsilə xəbər göndərir, Öz ayaqlarını kəsib ziyan çəkənə bənzəyir.
7 The legs of the lame are not equal: so is a parable in the mouth of fools.
Axmağın ağzından çıxan məsəl Topalın ayağının axsamağına bənzəyir.
8 As he that bindeth a stone in a sling, so is he that giveth honour to a fool.
Axmağı tərifləmək Sapanda qoyulan daşa bənzəyir.
9 As a thorn goeth up into the hand of a drunkard, so is a parable in the mouth of fools.
Sərxoş tikanlı budağı əlində tutduğu kimi Axmaq da məsəl çəkər.
10 The great God that formed all things both rewardeth the fool, and rewardeth transgressors.
Axmağı, hər yoldan ötəni muzdla tutan Hamını yaralayan naşı oxatan kimidir.
11 As a dog returneth to his vomit, so a fool returneth to his folly.
Hansı axmaq öz səfehliyini təkrarlayırsa, Qusduğuna qayıdan itə oxşayır.
12 Seest thou a man wise in his own conceit? there is more hope of a fool than of him.
Öz gözündə hikmətli sayılanı görmüsənmi? Axmağa ondan artıq ümid var.
13 The slothful man saith, There is a lion in the way; a lion is in the streets.
Tənbəl deyər: «Yolda aslan var, Şir küçələri dolanır».
14 As the door turneth upon his hinges, so doth the slothful upon his bed.
Qapı öz oxu üstündə necə fırlanırsa, Tənbəl də yatağında elə fırlanır.
15 The slothful hideth his hand in his bosom; it grieveth him to bring it again to his mouth.
Tənbəl əlini qabda olana batırar, Ağzına aparmağa ərinər.
16 The sluggard is wiser in his own conceit than seven men that can render a reason.
Tənbəl öz gözündə Ağıllı cavab verən yeddi nəfərdən də çox hikmətli görünər.
17 He that passeth by, and meddleth with strife belonging not to him, is like one that taketh a dog by the ears.
Ona aid olmayan münaqişəyə qarışan Elə bil küçədəki iti qulaqlarından tutur.
18 As a mad man who casteth firebrands, arrows, and death,
Odlu, öldürücü oxlar atan dəli necədirsə,
19 So is the man that deceiveth his neighbour, and saith, Am not I in sport?
Qonşusunu aldadıb «zarafat etdim» deyən də elədir.
20 Where no wood is, there the fire goeth out: so where there is no talebearer, the strife ceaseth.
Odun qurtaranda ocaq sönər, Qeybətçi olmayan yerdə dava bitər.
21 As coals are to burning coals, and wood to fire; so is a contentious man to kindle strife.
Necə ki kömür köz salar, odun alışar, Davakar adam da münaqişəni bu cür alovlandırar.
22 The words of a talebearer are as wounds, and they go down into the innermost parts of the belly.
Qeybətçinin sözləri şirin tikələrə bənzər, Mədənin ən dərin yerlərinə düşər.
23 Burning lips and a wicked heart are like a potsherd covered with silver dross.
Hərarətli dili, şər dolu ürəyi olan insan Gümüşü suya çəkilmiş saxsı qaba oxşayır.
24 He that hateth dissembleth with his lips, and layeth up deceit within him;
Düşmən kinini dili altında gizlədər, Qəlbində hiyləsini saxlar.
25 When he speaketh fair, believe him not: for there are seven abominations in his heart.
Onun mehriban danışığına inanma, Qəlbinə yeddi cür iyrənclik doldurub.
26 Whose hatred is covered by deceit, his wickedness shall be shewed before the whole congregation.
Nifrətini fırıldaqla gizlətsə də, Şəri camaat qarşısında üzə çıxar.
27 Whoso diggeth a pit shall fall therein: and he that rolleth a stone, it will return upon him.
Quyu qazan özü quyuya düşər, Daş isə onu yuvarlayanın üstünə gələr.
28 A lying tongue hateth those that are afflicted by it; and a flattering mouth worketh ruin.
Yalan danışan dil sancdığı adamlara nifrətini göstərər, Yaltaqlanan ağız hər yanı xarabaya çevirər.
