Lamentations 5
1 Remember, O Yhwh, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
Бешимизға чүшкәнләрни есиңгә кәлтүргәйсән, и Пәрвәрдигар; Қара, бизниң рәсвачилиқта қалғинимизни нәзириңгә алғайсән!
2 Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
Мирасимиз ятларға, Өйлиримиз яқа жутлуқларға тапшурулди.
3 We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.
Биз житим-йесирләр, атисизлар болуп қалдуқ; Анилиримизму тул қалди.
4 We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.
Ичидиған суни сетивелишимиз керәк; Отунни пәқәт пулға алғили болиду.
5 Our necks are under persecution: we labour, and have no rest.
Бизни қоғлиғучилар тап бастуруп келиватиду; Һалсирап, һеч арам тапалмаймиз.
6 We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
Җан сақлиғидәк бир чишләм нанни дәп, Мисир һәм Асурийәгә қол берип бойсунғанмиз.
7 Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.
Ата-бовилиримиз гуна садир қилип дуниядин кәтти; Биз болсақ, уларниң қәбиһлигиниң җазасини көтиришкә қалдуқ.
8 Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand.
Үстимиздин һөкүм сүргүчиләр қуллардур; Бизни уларниң қолидин азат қилғучи йоқтур.
9 We gat our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.
Далада қилич түпәйлидин, Ненимизни тепишқа җенимизни тәвәккул қилмақтимиз.
10 Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
Теримиз тонурдәк қизиқ, Ачлиқ түпәйлидин қизитма бизни басмақта.
11 They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah.
Зионда аяллар, Йәһуда шәһәрлиридә пак қизлар аяқ асти қилинди.
12 Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.
Әмирләр қолидин дарға есип қоюлди; Ақсақалларниң һөрмити һеч қилинмиди.
13 They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
Яш жигитләр ярғунчақта җапа тартмақта, Оғул балилиримиз отун жүкләрни йүдүп дәлдәңшип маңмақта.
14 The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.
Ақсақаллар шәһәр дәрвазисида олтармас болди; Жигитләр нәғмә-навадин қалди.
15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
Шат-хурамлиқ көңлимиздин кәтти, Уссул ойнишимиз матәмгә айланди.
16 The crown is fallen from our head: woe unto us, that we have sinned!
Бешимиздин таҗ жиқилди; Һалимизға вай! Чүнки биз гуна садир қилдуқ!
17 For this our heart is faint; for these things our eyes are dim.
Буниң түпәйлидин жүрәклиримиз муҗулди; Булар түпәйлидин көзлиримиз қараңғулашти —
18 Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
— Зион теғиға қарап көзлиримиз қараңғулашти, Чүнки у чөлдәрәп кәтти, Чилбөрә униңда пайлап жүрмәктә.
19 Thou, O Yhwh, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
Сән, и Пәрвәрдигар, мәңгүгә һөкүм сүрисән; Тәхтиң дәвирдин-дәвиргә давамлишиду.
20 Wherefore dost thou forget us for ever, and forsake us so long time?
Сән немишкә бизни дайим унтуйсән? Немишкә шунчә узунғичә биздин ваз кечисән?
21 Turn thou us unto thee, O Yhwh, and we shall be turned; renew our days as of old.
Бизни йениңға қайтурғайсән, и Пәрвәрдигар! Шундақ болғанда биз қайталаймиз! Күнлиримизни қедимкидәк әслигә кәлтүргәйсән,
22 But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
— Әгәр сән бизни мутләқ чәткә қақмиған болсаң, Әгәр биздин чәксиз ғәзәпләнмигән болсаң!
