Lamentations 5
1 Remember, O Yhwh, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2 Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3 We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.
Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4 We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.
Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5 Our necks are under persecution: we labour, and have no rest.
Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6 We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7 Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.
Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8 Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand.
Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9 We gat our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.
Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10 Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11 They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah.
Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12 Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.
Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13 They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14 The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.
Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16 The crown is fallen from our head: woe unto us, that we have sinned!
Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17 For this our heart is faint; for these things our eyes are dim.
Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18 Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19 Thou, O Yhwh, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20 Wherefore dost thou forget us for ever, and forsake us so long time?
Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21 Turn thou us unto thee, O Yhwh, and we shall be turned; renew our days as of old.
Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22 But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.
Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
