Job 30
1 But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock.
Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.
2 Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished?
Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?
3 For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.
Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.
4 Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their meat.
Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.
5 They were driven forth from among men, ( they cried after them as after a thief; )
Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.
6 To dwell in the clifts of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks.
Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.
7 Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.
Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.
8 They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.
Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.
9 And now am I their song, yea, I am their byword.
Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.
10 They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.
Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.
11 Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.
Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.
12 Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.
Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.
13 They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.
Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.
14 They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.
Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.
15 Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.
Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.
16 And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.
Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.
17 My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.
Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.
18 By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.
Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.
19 He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.
20 I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not.
Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.
21 Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.
Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.
22 Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance.
Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.
23 For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.
Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.
24 Howbeit he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction.
Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?
25 Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor?
Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?
26 When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness.
Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.
27 My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me.
Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.
28 I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation.
Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.
29 I am a brother to dragons, and a companion to owls.
Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.
30 My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.
Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.
31 My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.
Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.
