Job 29
1 Moreover Job continued his parable, and said,
At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2 Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;
Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3 When his candle shined upon my head, and when by his light I walked through darkness;
Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4 As I was in the days of my youth, when the friendship and counsel of God was upon my tabernacle;
Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5 When the Almighty was yet with me, when my children were about me;
Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6 When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7 When I went out to the gate through the city, when I prepared my seat in the street!
Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8 The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, and stood up.
Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9 The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth.
Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10 The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11 When the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it gave witness to me:
Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12 Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and him that had none to help him.
Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13 The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.
Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14 I put on righteousness, and it clothed me: my judgment was as a robe and a diadem.
Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15 I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16 I was a father to the poor: and the cause which I knew not I searched out.
Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17 And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.
At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18 Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.
Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19 My root was spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.
Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20 My glory was fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21 Unto me men gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22 After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.
Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23 And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24 If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.
Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25 I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king among his troops, as one that comforteth the mourners.
Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.
