Job 19
1 Then Job answered and said,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
| تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ |
3 These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed that ye make yourselves strange to me.
| پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. |
4 And be it indeed that I have erred, mine error remaineth with myself.
| اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ |
5 If indeed ye will magnify yourselves against me, and plead against me my reproach:
| شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، |
6 Know now that God hath overthrown me, and hath compassed me with his net.
| در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. |
7 Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but there is no judgment.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. |
8 He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
| خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. |
9 He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
| او عزت و فخر را از من گرفته |
10 He hath destroyed me on every side, and I am gone: and mine hope hath he removed like a tree.
| و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. |
11 He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me unto him as one of his enemies.
| خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. |
12 His troops come together, and raise up their way against me, and encamp round about my tabernacle.
| لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. |
13 He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are verily estranged from me.
| برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. |
14 My kinsfolk have failed, and my familiar friends have forgotten me.
| بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. |
15 They that dwell in mine house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
| اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. |
16 I called my servant, and he gave me no answer; I intreated him with my mouth.
| خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. |
17 My breath is strange to my wife, though I intreated for the children’s sake of mine own body.
| نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. |
18 Yea, young children despised me; I arose, and they spake against me.
| بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. |
19 All my inward friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
| حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. |
20 My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
| از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. |
21 Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
| آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. |
22 Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
| چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ |
23 Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!
| ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. |
24 That they were graven with an iron pen and lead in the rock for ever!
25 For I know that my redeemer liveth, and that he shall stand at the latter day upon the earth:
| اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ |
26 And though after my skin worms destroy this body, yet in my flesh shall I see God:
| و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! |
27 Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another; though my reins be consumed within me.
| من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! |
28 But ye should say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
| چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ |
29 Be ye afraid of the sword: for wrath bringeth the punishments of the sword, that ye may know there is a judgment.
| از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. |
