Luke 20
1 And it came to pass, that on one of those days, as he taught the people in the temple, and preached the gospel, the chief priests and the scribes came upon him with the elders,
Екхвар, кала Исусо сиклярэлас манушэн дэ храмо и пхэнэлас Бахтало Лав, поджиле Лэстэ англунэ рашая тай сиклимаря пав Упхэнима їтханэ пхурэдэрэнца
2 And spake unto him, saying, Tell us, by what authority doest thou these things? or who is he that gave thee this authority?
и пхучле Лэстар: — Пхэн амэнди, савя зораґа Ту вса кода терэх? И ко дэня Тути кадыя зор?
3 And he answered and said unto them, I will also ask you one thing; and answer me:
Исусо пхэнда лэнди дэ отпхэнима: — Пхучява и Мэ тумэн, пхэнэн Манди:
4 The baptism of John, was it from heaven, or of men?
катарь Иоанностэ зор тэ болдэ, упралимастар чи манушэндар?
5 And they reasoned with themselves, saying, If we shall say, From heaven; he will say, Why then believed ye him not?
Тунчи вонэ дэдумане машкар пэстэ: — Кала пхэнаґа: «Упралимастар», — Вов пхучела: «Сости ж тумэ лэсти на патине?»
6 But and if we say, Of men; all the people will stone us: for they be persuaded that John was a prophet.
А кала пхэнаґа: «Манушэндар», — тунчи всавэрэ мануша марэна амэн барэнца, вонэ ж динэн, со Иоанно сля англунари.
7 And they answered, that they could not tell whence it was.
И пхэндэ: — Амэ на джянах, кастар.
8 And Yahushua said unto them, Neither tell I you by what authority I do these things.
Исусо пхэнда лэнди: — Тунчи и Мэ на пхэнава тумэнди, савя зораґа терав вса откада.
9 Then began he to speak to the people this parable; A certain man planted a vineyard, and let it forth to husbandmen, and went into a far country for a long time.
Тай пхэнда кацави дума: — Екх мануш выбарярда винограднико. Тунчи здэня лэ манушэнди пала ловэн, а еджино улагля пэ бут вряма.
10 And at the season he sent a servant to the husbandmen, that they should give him of the fruit of the vineyard: but the husbandmen beat him, and sent him away empty.
Кала поджиля вряма, бичалда лэндэ пэхкэрэ бутярнэ, соб тэ залэ котор виноградостар, саво стидэне. Нэ виноградаря дукхавдэ бутярнэ и отбичалдэ лэ павпалэ шушэ вастэнца.
11 And again he sent another servant: and they beat him also, and entreated him shamefully, and sent him away empty.
Хулай бичалда лэндэ аврэ бутярнэ, нэ вонэ мардэ лэ тай тэлярдэ лэхкири патив, и отбичалдэ шушэ вастэнца.
12 And again he sent a third: and they wounded him also, and cast him out.
Хулай бичалда лэндэ инте екхэ бутярнэ. Нэ виноградаря и кодэлэ домардэ и вычутэ аври.
13 Then said the master of the vineyard, What shall I do? I will send my beloved son: it may be they will reverence him when they see him.
Тунчи хулай пав винограднико пхэнда: «Со манди тэ терэ? Бичалава лэндэ мурэ камлэ чявэ, чи на ладжяна лэстар?»
14 But when the husbandmen saw him, they reasoned among themselves, saying, This is the heir: come, let us kill him, that the inheritance may be ours.
Нэ виноградаря дыкхле чявэ и пхэндэ екх екхэсти: «Акэ кодэва, касти доросэлапэ всаворо хулаимо, муляраґа лэ, тунчи хулаимо доросэлапэ амэнди».
15 So they cast him out of the vineyard, and killed him. What therefore shall the master of the vineyard do unto them?
Тунчи вылиджялдэ чявэ аври виноградникостар тай мулярдэ лэ. И со терэла лэнца виноградникохкоро хулай?
16 He shall come and destroy these husbandmen, and shall give the vineyard to others. And when they heard it, they said, Let it not be.
Авэла тай мулярэла кадэлэн виноградарен, а винограднико отдэла аврэ манушэнди. Мануша, савэ шундэ Исусо, пхэндэ: — Тэ на авэл кади!
17 And he beheld them, and said, What is this then that is written, The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner?
Исусо вздыкхля пэ лэн и пхучля: — Сар тэ полэ кода, со чиндо: «Бар, саво вычутэ кодэла, ко ваздэнас цэр, ачиля шэрутнэ барэґа дэ вэнгло»?
18 Whosoever shall fall upon that stone shall be broken; but on whomsoever it shall fall, it will grind him to powder.
Ко тэлэдэла пэ кодэва бар, розмарэлапэ, а пэ кастэ кодэва бар пэрэла, розтасавэла лэ.
19 And the chief priests and the scribes the same hour sought to lay hands on him; and they feared the people: for they perceived that he had spoken this parable against them.
Дэ кодыя вряма сиклимаря пав Упхэнима тай англунэ рашая полиле, со Исусо пала лэн розпхэнэлас, и камле екхатар тэ хутилэ Лэ, нэ дарэне манушэндар.
20 And they watched him, and sent forth spies, which should feign themselves just men, that they might take hold of his words, that so they might deliver him unto the power and authority of the governor.
Тунчи вонэ ачиле тэ дыкхэ пала Исусо и подбичалэнас Лэстэ манушэн, савэ поддыкхэнас пала Лэ и прытховэнаспэ пативалэ манушэнца, нэ родэнас, сар тэ астарэ Исусо пэ лавэн тай тэ здэ Лэ раенди и прыбэшлэсти Римостар.
21 And they asked him, saying, Master, we know that thou sayest and teachest rightly, neither acceptest thou the person of any, but teachest the way of Elohim truly:
Вонэ пхучле Исусостар: — Сиклимари! Амэ джянах, со Ту пхэнэх тай сиклярэх пав чячима. И на дыкхэх пэ мо манушэсти, нэ сиклярэх манушэн чячюнэ Дэвлэхкэрэ дромэсти.
22 Is it lawful for us to give tribute unto Caesar, or no?
Чи мишто пав Упхэнима тэ потинэ налогуря императости, чи нат?
23 But he perceived their craftiness, and said unto them, Why tempt ye me?
Исусо полиля лэнгоро хрантимо тай пхэнда лэнди:
24 Shew me a penny. Whose image and superscription hath it? They answered and said, Caesar's.
— Сикавэнтэ манди динарии: кахкоро муй исин вымардо пэр лэстэ и кахкоро катэ лав? Вонэ пхэндэ: — Императохкэрэ.
25 And he said unto them, Render therefore unto Caesar the things which be Caesar's, and unto YHWH the things which be YHWH 's.
Исусо пхэнда лэнди: — Тунчи отдэн императости императохкоро, а Дэвлэсти отдэн Дэвлэхкоро.
26 And they could not take hold of his words before the people: and they marvelled at his answer, and held their peace.
Лэндэ на выджиля тэ схутилэ Исусо пэ лавэ англа манушэн. Вонэ дэнепэ дыво Лэхкэрэ лавэнди и заачиле мулком.
27 Then came to him certain of the Sadducees, which deny that there is any resurrection; and they asked him,
Тунчи авиле койсавэ саддукея. Вонэ на патянас, со мулэ отджювдёна, тай пхучле Исусостар:
28 Saying, Master, Moses wrote unto us, If any man's brother die, having a wife, and he die without children, that his brother should take his wife, and raise up seed unto his brother.
— Сиклимари! Моисеи чинда амэнди, со, кала мэрэла мануш, кастэ сля ромни и на сля чяворэн, тунчи лэхкэрэ пхралэсти трэбуни тэ лэл боря паларом, соб тэ авэл пхралэстэ родо.
29 There were therefore seven brethren: and the first took a wife, and died without children.
Сля эфта пхралэн. Пхурэдэр лэндар лиля пэсти ромня, нэ тунчи муля, и чяворэн на сля лэндэ.
30 And the second took her to wife, and he died childless.
Кади ж и авэр пхрал.
31 And the third took her; and in like manner the seven also: and they left no children, and died.
И трито пхрал лиля пэсти кадэла ромня, и кади ж всавэрэ эфта пхралэн. Всавэрэ пхрала помуле, и чяворэн лэндэ на сля.
32 Last of all the woman died also.
Тунчи муля и ромни.
33 Therefore in the resurrection whose wife of them is she? for seven had her to wife.
Кала мулэ отджювдёна, кахкири ромни кадыя манушни авэла? Вой жэ эфта молы паларом выджялас!
34 And Yahushua answering said unto them, The children of this world marry, and are given in marriage: (aiōn g165)
Исусо пхэнда лэнди: — Мануша дэ кадэва вако лэн пэсти ромнен и джян паларом. (aiōn g165)
35 But they which shall be accounted worthy to obtain that world, and the resurrection from the dead, neither marry, nor are given in marriage: (aiōn g165)
А касти вытэлэдэла патив тэ джювэ дэ авэр вако тай савэ отджювдёна мулэндар, кадэла мануша на лэн пэсти ромнен и паларом на выджян. (aiōn g165)
36 Neither can they die any more: for they are equal unto the angels; and are the children of Elohim, being the children of the resurrection.
Вонэ на мэрэна, нэ исин сар ангелуря. Вонэ важ Дэвлэ чявэ и чея, колэсти со авэна ваздэнэ мулэндар.
37 Now that the dead are raised, even Moses shewed at the bush, when he calleth YHWH the Elohim of Abraham, and the Elohim of Isaac, and the Elohim of Jacob.
Ай кода, со мулэ отджювдён, сикавда Моисеи паша терново кашт, саво пхаболас, кала пхэнда Раести, со Вов — Дэвэл Авраамохкоро, Дэвэл Исаакохкоро тай Дэвэл Иаковохкоро.
38 For he is not an Elohim of the dead, but of the living: for all live unto him.
Вов — Дэвэл джювдэн, а на мулэн. Лэстэ всавэрэ исин джювдэ.
39 Then certain of the scribes answering said, Master, thou hast well said.
Пэ кода койсавэ сиклимаря пав Упхэнима пхэндэ: — Сиклимари! Ту мишто пхэндан.
40 And after that they durst not ask him any question at all.
И всавэрэ даранас тэ пхуче Исусостар дурэдэр.
41 And he said unto them, How say they that the Messiah is David's son?
Тунчи Исусо пхучля лэндэ: — Сар пхэнэн, со Христосо исин Чяво Давидохкоро?
42 And David himself saith in the book of Psalms, YHWH said unto my master, Sit thou on my right hand,
Кала еджино Давидо пхэнэл дэ лил «Псалмы»: «Пхэнда Рай Дэвэл мурэ Раести: Бэш пав чяче вастэ Мандар
43 Till I make thine enemies thy footstool.
ды кодыя вряма, сар Мэ чувава Тирэ врыжымашэн тала пурэн Тути».
44 David therefore calleth him master, how is he then his son?
Давидо акхарэл Лэ Раеґа. Сар Вов прыджялпэ Давидости чявэґа?
45 Then in the audience of all the people he said unto his disciples,
И кала Исусо шундэ всавэрэ мануша, Вов пхэнда Пэхкэрэ сиклярнэнди:
46 Beware of the scribes, which desire to walk in long robes, and love greetings in the markets, and the highest seats in the synagogues, and the chief rooms at feasts;
— Даран сиклимарендар пав Упхэнима, савэнди чялёл тэ пхирэ дэ лунго їда и соб мануша тэ наисарэнпэ лэнца пэ форо. Дэ синагога и дэ цэрэн, курик лэн акхарэн, вонэ камэн тэ бэшэ пэ англуно тхан.
47 Which devour widows' houses, and for a shew make long prayers: the same shall receive greater damnation.
Вонэ залэн цэра джювлендар, савэндэ муле рома, и бут мангэнпэ кади, соб тэ дыкхэн лэн мануша. Лэн дожутярэл барэдэр сындо.
