Job 6
1 But Job answered and said,
| و ایوب جواب داده، گفت: | ۱ |
2 Oh that my grief were throughly weighed, and my calamity laid in the balances together!
| «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند. | ۲ |
3 For now it would be heavier than the sand of the sea: therefore my words are swallowed up.
| زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد. | ۳ |
4 For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof drinketh up my spirit: the terrors of Eloah do set themselves in array against me.
| زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند. | ۴ |
5 Doth the wild ass bray when he hath grass? or loweth the ox over his fodder?
| آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟ | ۵ |
6 Can that which is unsavoury be eaten without salt? or is there any taste in the white of an egg?
| آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟ | ۶ |
7 The things that my soul refused to touch are as my sorrowful meat.
| جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است. | ۷ |
8 Oh that I might have my request; and that Eloah would grant me the thing that I long for!
| «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد! | ۸ |
9 Even that it would please Eloah to destroy me; that he would let loose his hand, and cut me off!
| و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد! | ۹ |
10 Then should I yet have comfort; yea, I would harden myself in sorrow: let him not spare; for I have not concealed the words of the Holy One.
| آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم. | ۱۰ |
11 What is my strength, that I should hope? and what is mine end, that I should prolong my life?
| من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟ | ۱۱ |
12 Is my strength the strength of stones? or is my flesh of brass?
| آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟ | ۱۲ |
13 Is not my help in me? and is wisdom driven quite from me?
| آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟ | ۱۳ |
14 To him that is afflicted pity should be shewed from his friend; but he forsaketh the fear of the Almighty.
| حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید. | ۱۴ |
15 My brethren have dealt deceitfully as a brook, and as the stream of brooks they pass away;
| اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند. | ۱۵ |
16 Which are blackish by reason of the ice, and wherein the snow is hid:
| که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است. | ۱۶ |
17 What time they wax warm, they vanish: when it is hot, they are consumed out of their place.
| وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند. | ۱۷ |
18 The paths of their way are turned aside; they go to nothing, and perish.
| کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند. | ۱۸ |
19 The troops of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.
| کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند. | ۱۹ |
20 They were confounded because they had hoped; they came thither, and were ashamed.
| از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند. | ۲۰ |
21 For now ye are nothing; ye see my casting down, and are afraid.
| زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید. | ۲۱ |
22 Did I say, Bring unto me? or, Give a reward for me of your substance?
| آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟ | ۲۲ |
23 Or, Deliver me from the enemy's hand? or, Redeem me from the hand of the mighty?
| یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟ | ۲۳ |
24 Teach me, and I will hold my tongue: and cause me to understand wherein I have erred.
| «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم. | ۲۴ |
25 How forcible are right words! but what doth your arguing reprove?
| سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟ | ۲۵ |
26 Do ye imagine to reprove words, and the speeches of one that is desperate, which are as wind?
| آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟ | ۲۶ |
27 Yea, ye overwhelm the fatherless, and ye dig a pit for your friend.
| یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید. | ۲۷ |
28 Now therefore be content, look upon me; for it is evident unto you if I lie.
| پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت. | ۲۸ |
29 Return, I pray you, let it not be iniquity; yea, return again, my righteousness is in it.
| برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است. | ۲۹ |
30 Is there iniquity in my tongue? cannot my taste discern perverse things?
| آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟ | ۳۰ |
