Job 17
1 My breath is corrupt, my days are extinct, the graves are ready for me.
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 Are there not mockers with me? and doth not mine eye continue in their provocation?
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Lay down now, put me in a surety with thee; who is he that will strike hands with me?
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 For thou hast hid their heart from understanding: therefore shalt thou not exalt them.
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 He that speaketh flattery to his friends, even the eyes of his children shall fail.
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 He hath made me also a byword of the people; and aforetime I was as a tabret.
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 Mine eye also is dim by reason of sorrow, and all my members are as a shadow.
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 Upright men shall be astonied at this, and the innocent shall stir up himself against the hypocrite.
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 The righteous also shall hold on his way, and he that hath clean hands shall be stronger and stronger.
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 But as for you all, do ye return, and come now: for I cannot find one wise man among you.
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 My days are past, my purposes are broken off, even the thoughts of my heart.
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 They change the night into day: the light is short because of darkness.
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 I have said to corruption, Thou art my father: to the worm, Thou are my mother, and my sister.
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 And where is now my hope? as for my hope, who shall see it?
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
