Job 14
1 Man that is born of a woman is of few days, and full of trouble.
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 He cometh forth like a flower, and is cut down: he fleeth also as a shadow, and continueth not.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 And dost thou open thine eyes upon such an one, and bringest me into judgment with thee?
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 Who can bring a clean thing out of an unclean? not one.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 Seeing his days are determined, the number of his months are with thee, thou hast appointed his bounds that he cannot pass;
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 Turn from him, that he may rest, till he shall accomplish, as an hireling, his day.
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 For there is hope of a tree, if it be cut down, that it will sprout again, and that the tender branch thereof will not cease.
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 Though the root thereof wax old in the earth, and the stock thereof die in the ground;
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 Yet through the scent of water it will bud, and bring forth boughs like a plant.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 But man dieth, and wasteth away: yea, man giveth up the ghost, and where is he?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 As the waters fail from the sea, and the flood decayeth and drieth up:
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 So man lieth down, and riseth not: till the heavens be no more, they shall not awake, nor be raised out of their sleep.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 O that thou wouldest hide me in the grave, that thou wouldest keep me secret, until thy wrath be past, that thou wouldest appoint me a set time, and remember me! (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 If a man die, shall he live again? all the days of my appointed time will I wait, till my change come.
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Thou shalt call, and I will answer thee: thou wilt have a desire to the work of thine hands.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 For now thou numberest my steps: dost thou not watch over my sin?
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 My transgression is sealed up in a bag, and thou sewest up mine iniquity.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 And surely the mountain falling cometh to nought, and the rock is removed out of his place.
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 The waters wear the stones: thou washest away the things which grow out of the dust of the earth; and thou destroyest the hope of man.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Thou prevailest for ever against him, and he passeth: thou changest his countenance, and sendest him away.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 His sons come to honour, and he knoweth it not; and they are brought low, but he perceiveth it not of them.
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 But his flesh upon him shall have pain, and his soul within him shall mourn.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
