2 Corinthians 1

1 Paul, an apostle of Yahushua the Messiah by the will of YHWH, and Timothy our brother, unto the assembly of YHWH which is at Corinth, with all the saints which are in all Achaia:

۱ پولس به اراده خدا رسول عیسی مسیح وتیموتاوس برادر، به کلیسای خدا که در قرنتس می‌باشد با همه مقدسینی که در تمام اخائیه هستند،

2 Favour be to you and peace from YHWH our Father, and from the Master Yahushua the Messiah.

۲ فیض و سلامتی از پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند به شما باد.

3 Blessed be YHWH, even the Father of our Master Yahushua the Messiah, the Father of mercies, and the Elohim of all comfort;

۳ متبارک باد خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح که پدر رحمتها و خدای جمیع تسلیات است،

4 Who comforteth us in all our tribulation, that we may be able to comfort them which are in any trouble, by the comfort wherewith we ourselves are comforted of Elohim.

۴ که ما را در هر تنگی ما تسلی می‌دهد تا مابتوانیم دیگران را در هر مصیبتی که باشد تسلی نماییم، به آن تسلی که خود از خدا یافته‌ایم.

5 For as the sufferings of the Messiah abound in us, so our consolation also aboundeth by the Messiah.

۵ زیرا به اندازه‌ای که دردهای مسیح در ما زیاده شود، به همین قسم تسلی ما نیز بوسیله مسیح می‌افزاید.

6 And whether we be afflicted, it is for your consolation and salvation, which is effectual in the enduring of the same sufferings which we also suffer: or whether we be comforted, it is for your consolation and salvation.

۶ اما خواه زحمت کشیم، این است برای تسلی و نجات شما، و خواه تسلی پذیریم این هم بجهت تسلی و نجات شما است که میسرمی شود از صبر داشتن در همین دردهایی که ما هم می‌بینیم.

7 And our hope of you is stedfast, knowing, that as ye are partakers of the sufferings, so shall ye be also of the consolation.

۷ و امید ما برای شما استوار می‌شودزیرا می‌دانیم که چنانکه شما شریک دردهاهستید، همچنین شریک تسلی نیز خواهید بود.

8 For we would not, brethren, have you ignorant of our trouble which came to us in Asia, that we were pressed out of measure, above strength, insomuch that we despaired even of life:

۸ زیرا‌ای برادران نمی خواهیم شما بی‌خبرباشید از تنگی‌ای که در آسیا به ما عارض گردید که بینهایت و فوق از طاقت بار کشیدیم، بحدی که از جان هم مایوس شدیم.

9 But we had the sentence of death in ourselves, that we should not trust in ourselves, but in YHWH which raiseth the dead:

۹ لکن در خود فتوای موت داشتیم تا بر خود توکل نکنیم، بلکه بر خداکه مردگان را برمی خیزاند،

10 Who delivered us from so great a death, and doth deliver: in whom we trust that he will yet deliver us;

۱۰ که ما را از چنین موت رهانید و می‌رهاند و به او امیدواریم که بعداز این هم خواهد رهانید.

11 Ye also helping together by prayer for us, that for the gift bestowed upon us by the means of many persons thanks may be given by many on our behalf.

۱۱ و شما نیز به دعا درحق ما اعانت می‌کنید تا آنکه برای آن نعمتی که ازاشخاص بسیاری به ما رسید، شکرگزاری هم بجهت ما از بسیاری به‌جا آورده شود.

12 For our rejoicing is this, the testimony of our conscience, that in simplicity and purity, not with fleshly wisdom, but by the favour of YHWH, we have had our conversation in the world, and more abundantly to you-ward.

۱۲ زیرا که فخر ما این است یعنی شهادت ضمیر ما که به قدوسیت و اخلاص خدایی، نه به حکمت جسمانی، بلکه به فیض الهی در جهان رفتار نمودیم و خصوص نسبت به شما.

13 For we write none other things unto you, than what ye read or acknowledge; and I trust ye shall acknowledge even to the end;

۱۳ زیراچیزی به شما نمی نویسیم مگر آنچه می‌خوانید وبه آن اعتراف می‌کنید و امیدوارم که تا به آخراعتراف هم خواهید کرد.

14 As also ye have acknowledged us in part, that we are your rejoicing, even as ye also are ours in the day of the Master Yahushua.

۱۴ چنانکه به مافی الجمله اعتراف گردید که محل فخر شماهستیم، چنانکه شما نیز ما را می‌باشید در روزعیسی خداوند.

15 And in this confidence I was minded to come unto you before, that ye might have a second benefit;

۱۵ و بدین اعتماد قبل از این خواستم به نزدشما آیم تا نعمتی دیگر بیابید،

16 And to pass by you into Macedonia, and to come again out of Macedonia unto you, and of you to be brought on my way toward Judaea.

۱۶ و از راه شما به مکادونیه بروم و باز از مکادونیه نزد شما بیایم و شما مرا به سوی یهودیه مشایعت کنید.

17 When I therefore was thus minded, did I use lightness? or the things that I purpose, do I purpose according to the flesh, that with me there should be yea yea, and nay nay?

۱۷ پس چون این را خواستم، آیا سهل انگاری کردم یاعزیمت من عزیمت بشری باشد تا آنکه به نزد من بلی بلی و نی نی باشد.

18 But as YHWH is true, our word toward you was not yea and nay.

۱۸ لیکن خدا امین است که سخن ما با شما بلی و نی نیست.

19 For the Son of YHWH, Yahushua the Messiah, who was preached among you by us, even by me and Silvanus and Timotheus, was not yea and nay, but in him was yea.

۱۹ زیرا که پسرخدا عیسی مسیح که ما یعنی من و سلوانس وتیموتاوس در میان شما به وی موعظه کردیم، بلی و نی نشد بلکه در او بلی شده است.

20 For all the promises of YHWH in him are yea, and in him amein, unto the glory of YHWH by us.

۲۰ زیراچندان‌که وعده های خدا است، همه در او بلی واز این جهت در او امین است تا خدا از ما تمجیدیابد.

21 Now he which stablisheth us with you in the Messiah, and hath anointed us, is YHWH;

۲۱ اما او که ما را با شما در مسیح استوارمی گرداند و ما را مسح نموده است، خداست.

22 Who hath also sealed us, and given the earnest of the Spirit in our hearts.

۲۲ که او نیز ما را مهر نموده و بیعانه روح را دردلهای ما عطا کرده است.

23 Moreover I call YHWH for a record upon my soul, that to spare you I came not as yet unto Corinth.

۲۳ لیکن من خدا را بر جان خود شاهدمی خوانم که برای شفقت بر شما تا بحال به قرنتس نیامدم،

24 Not for that we have dominion over your faith, but are helpers of your joy: for by faith ye stand.

۲۴ نه آنکه بر ایمان شما حکم کرده باشیم بلکه شادی شما را مددکار هستیم زیرا که به ایمان قایم هستید.