Psalms 77
1 I CRIED unto God with my voice, even unto God with my voice; and he gave ear unto me.
| برای سالار مغنیان بر یدوتون. مزمور آساف آواز من بسوی خداست و فریادمی کنم. آواز من بسوی خداست گوش خود را به من فرا خواهد گرفت. | ۱ |
2 In the day of my trouble I sought the Lord: my sore ran in the night, and ceased not: my soul refused to be comforted.
| در روز تنگی خود خداوند را طلب کردم. در شب، دست من دراز شده، بازکشیده نگشت و جان من تسلی نپذیرفت. | ۲ |
3 I remembered God, and was troubled: I complained, and my spirit was overwhelmed. (Selah)
| خدا را یاد می‌کنم و پریشان می‌شوم. تفکر می‌نمایم و روح من متحیر می‌گردد، سلاه. | ۳ |
4 Thou holdest mine eyes waking: I am so troubled that I cannot speak.
| چشمانم را بیدار می‌داشتی. بی‌تاب می‌شدم وسخن نمی توانستم گفت. | ۴ |
5 I have considered the days of old, the years of ancient times.
| درباره ایام قدیم تفکرکرده‌ام. درباره سالهای زمانهای سلف. | ۵ |
6 I call to remembrance my song in the night: I commune with mine own heart: and my spirit made diligent search.
| سرودشبانه خود را بخاطر می‌آورم و در دل خود تفکرمی کنم و روح من تفتیش نموده است. | ۶ |
7 Will the Lord cast off for ever? and will he be favourable no more?
| مگر خداتا به ابد ترک خواهد کرد و دیگر هرگز راضی نخواهد شد. | ۷ |
8 Is his mercy clean gone for ever? doth his promise fail for evermore?
| آیا رحمت او تا به ابد زایل شده است؟ و قول او باطل گردیده تا ابدالاباد؟ | ۸ |
9 Hath God forgotten to be gracious? hath he in anger shut up his tender mercies? (Selah)
| آیاخدا رافت را فراموش کرده؟ و رحمت های خودرا در غضب مسدود ساخته است؟ سلاه. | ۹ |
10 And I said, This is my infirmity: but I will remember the years of the right hand of the most High.
| پس گفتم این ضعف من است. زهی سالهای دست راست حضرت اعلی! | ۱۰ |
11 I will remember the works of the Lord: surely I will remember thy wonders of old.
| کارهای خداوند را ذکرخواهم نمود زیرا کار عجیب تو را که از قدیم است به یاد خواهم آورد. | ۱۱ |
12 I will meditate also of all thy work, and talk of thy doings.
| و در جمیع کارهای تو تامل خواهم کرد و در صنعتهای تو تفکرخواهم نمود. | ۱۲ |
13 Thy way, O God, is in the sanctuary: who is so great a God as our God?
| ای خدا، طریق تو در قدوسیت است. کیست خدای بزرگ مثل خدا؟ | ۱۳ |
14 Thou art the God that doest wonders: thou hast declared thy strength among the people.
| تو خدایی هستی که کارهای عجیب می‌کنی و قوت خویش را بر قوم‌ها معروف گردانیده‌ای. | ۱۴ |
15 Thou hast with thine arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. (Selah)
| قوم خود را به بازوی خویش رهانیده‌ای یعنی بنی یعقوب وبنی یوسف را. سلاه. | ۱۵ |
16 The waters saw thee, O God, the waters saw thee; they were afraid: the depths also were troubled.
| آبها تو را دید، ای خداآبها تو را دیده، متزلزل شد. لجه‌ها نیز سخت مضطرب گردید. | ۱۶ |
17 The clouds poured out water: the skies sent out a sound: thine arrows also went abroad.
| ابرها آب بریخت و افلاک رعد بداد. تیرهای تو نیز به هر طرف روان گردید. | ۱۷ |
18 The voice of thy thunder was in the heaven: the lightnings lightened the world: the earth trembled and shook.
| صدای رعد تو در گردباد بود و برقها ربع مسکون را روشن کرد. پس زمین مرتعش و متزلزل گردید. | ۱۸ |
19 Thy way is in the sea, and thy path in the great waters, and thy footsteps are not known.
| طریق تو در دریاست و راههای تو درآبهای فراوان و آثار تو را نتوان دانست. | ۱۹ |
20 Thou leddest thy people like a flock by the hand of Moses and Aaron.
| قوم خود را مثل گوسفندان راهنمایی نمودی، به‌دست موسی و هارون. | ۲۰ |
