Psalms 6

1 O LORD, rebuke me not in thine anger, neither chasten me in thy hot displeasure.

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، با همراهی سازهای زهی، در مایۀ شِمینیت. ای خداوند، مرا در شدت خشم خود توبیخ و تنبیه نکن.

2 Have mercy upon me, O Lord; for I am weak: O Lord, heal me; for my bones are vexed.

ای خداوند، به من رحم کن زیرا پژمرده شده‌ام. خداوندا، مرا شفا ده، زیرا دردْ وجودم را فرا گرفته

3 My soul is also sore vexed: but thou, O Lord, how long?

و بسیار پریشانم. تا به کی ای خداوند، تا به کی؟

4 Return, O Lord, deliver my soul: oh save me for thy mercies’ sake.

ای خداوند، بیا و مرا برهان؛ به خاطر محبت خود، مرا نجات ده.

5 For in death there is no remembrance of thee: in the grave who shall give thee thanks? (Sheol h7585)

زیرا مردگان نمی‌توانند تو را به یاد آورند. کیست که در قبر تو را ستایش کند؟ (Sheol h7585)

6 I am weary with my groaning; all the night make I my bed to swim; I water my couch with my tears.

از نالیدن خسته شده‌ام. هر شب بسترم را غرق اشک می‌سازم.

7 Mine eye is consumed because of grief; it waxeth old because of all mine enemies.

از آزار دشمنانم آنقدر گریه کرده‌ام که چشمانم تار شده‌اند.

8 Depart from me, all ye workers of iniquity; for the Lord hath heard the voice of my weeping.

ای همهٔ بدکاران، از من دور شوید؛ زیرا خداوند صدای گریهٔ مرا شنیده است.

9 The Lord hath heard my supplication; the Lord will receive my prayer.

او به فریاد من خواهد رسید و دعایم را اجابت خواهد کرد.

10 Let all mine enemies be ashamed and sore vexed: let them return and be ashamed suddenly.

آنگاه همهٔ دشمنانم ناگهان عاجز و درمانده شده، با سرافکندگی دور خواهند شد.