Psalms 107

1 O GIVE thanks unto the Lord, for he is good: for his mercy endureth for ever.

۱ خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد.

2 Let the redeemed of the Lord say so, whom he hath redeemed from the hand of the enemy;

۲ فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.

3 And gathered them out of the lands, from the east, and from the west, from the north, and from the south.

۳ وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب.

4 They wandered in the wilderness in a solitary way; they found no city to dwell in.

۴ در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند.

5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.

۵ گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.

6 Then they cried unto the Lord in their trouble, and he delivered them out of their distresses.

۶ آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

7 And he led them forth by the right way, that they might go to a city of habitation.

۷ و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.

8 Oh that men would praise the Lord for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!

۸ پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم.

9 For he satisfieth the longing soul, and filleth the hungry soul with goodness.

۹ زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت.

10 Such as sit in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron;

۱۰ آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند.

11 Because they rebelled against the words of God, and contemned the counsel of the most High:

۱۱ زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.

12 Therefore he brought down their heart with labour; they fell down, and there was none to help.

۱۲ و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود.

13 Then they cried unto the Lord in their trouble, and he saved them out of their distresses.

۱۳ آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

14 He brought them out of darkness and the shadow of death, and brake their bands in sunder.

۱۴ ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.

15 Oh that men would praise the Lord for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!

۱۵ پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

16 For he hath broken the gates of brass, and cut the bars of iron in sunder.

۱۶ زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است.

17 Fools because of their transgression, and because of their iniquities, are afflicted.

۱۷ احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.

18 Their soul abhorreth all manner of meat; and they draw near unto the gates of death.

۱۸ جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند.

19 Then they cry unto the Lord in their trouble, and he saveth them out of their distresses.

۱۹ آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

20 He sent his word, and healed them, and delivered them from their destructions.

۲۰ کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.

21 Oh that men would praise the Lord for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!

۲۱ پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

22 And let them sacrifice the sacrifices of thanksgiving, and declare his works with rejoicing.

۲۲ و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند.

23 They that go down to the sea in ships, that do business in great waters;

۲۳ آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.

24 These see the works of the Lord, and his wonders in the deep.

۲۴ اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها.

25 For he commandeth, and raiseth the stormy wind, which lifteth up the waves thereof.

۲۵ او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.

26 They mount up to the heaven, they go down again to the depths: their soul is melted because of trouble.

۲۶ به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.

27 They reel to and fro, and stagger like a drunken man, and are at their wits’ end.

۲۷ سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.

28 Then they cry unto the Lord in their trouble, and he bringeth them out of their distresses.

۲۸ آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

29 He maketh the storm a calm, so that the waves thereof are still.

۲۹ طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.

30 Then are they glad because they be quiet; so he bringeth them unto their desired haven.

۳۰ پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.

31 Oh that men would praise the Lord for his goodness, and for his wonderful works to the children of men!

۳۱ پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

32 Let them exalt him also in the congregation of the people, and praise him in the assembly of the elders.

۳۲ و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.

33 He turneth rivers into a wilderness, and the watersprings into dry ground;

۳۳ او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.

34 A fruitful land into barrenness, for the wickedness of them that dwell therein.

۳۴ و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن.

35 He turneth the wilderness into a standing water, and dry ground into watersprings.

۳۵ بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.

36 And there he maketh the hungry to dwell, that they may prepare a city for habitation;

۳۶ و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.

37 And sow the fields, and plant vineyards, which may yield fruits of increase.

۳۷ و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.

38 He blesseth them also, so that they are multiplied greatly; and suffereth not their cattle to decrease.

۳۸ و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.

39 Again, they are minished and brought low through oppression, affliction, and sorrow.

۳۹ و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.

40 He poureth contempt upon princes, and causeth them to wander in the wilderness, where there is no way.

۴۰ ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد.

41 Yet setteth he the poor on high from affliction, and maketh him families like a flock.

۴۱ اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند.

42 The righteous shall see it, and rejoice: and all iniquity shall stop her mouth.

۴۲ صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.

43 Whoso is wise, and will observe these things, even they shall understand the lovingkindness of the Lord.

۴۳ کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.