Psalms 102

1 HEAR my prayer, O Lord, and let my cry come unto thee.

Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.

2 Hide not thy face from me in the day when I am in trouble; incline thine ear unto me: in the day when I call answer me speedily.

Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.

3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.

Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.

4 My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.

Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.

5 By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.

Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.

6 I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.

Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.

7 I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.

Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.

8 Mine enemies reproach me all the day; and they that are mad against me are sworn against me.

Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.

9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,

Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.

10 Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.

Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.

11 My days are like a shadow that declineth; and I am withered like grass.

Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.

12 But thou, O Lord, shalt endure for ever; and thy remembrance unto all generations.

Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.

13 Thou shalt arise, and have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.

Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.

14 For thy servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.

Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.

15 So the heathen shall fear the name of the Lord, and all the kings of the earth thy glory.

Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;

16 When the Lord shall build up Zion, he shall appear in his glory.

Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;

17 He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.

Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.

18 This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the Lord.

Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.

19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the Lord behold the earth;

Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;

20 To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;

Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;

21 To declare the name of the Lord in Zion, and his praise in Jerusalem;

Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;

22 When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the Lord.

Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.

23 He weakened my strength in the way; he shortened my days.

Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.

24 I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years are throughout all generations.

Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.

25 Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens are the work of thy hands.

Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.

26 They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:

Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:

27 But thou art the same, and thy years shall have no end.

Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.

28 The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.

Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.