Job 5

1 CALL now, if there be any that will answer thee; and to which of the saints wilt thou turn?

۱ «الان استغاثه کن و آیا کسی هست که تو راجواب دهد؟ و به کدامیک از مقدسان توجه خواهی نمود؟

2 For wrath killeth the foolish man, and envy slayeth the silly one.

۲ زیرا غصه، احمق رامی کشد و حسد، ابله را می‌میراند.

3 I have seen the foolish taking root: but suddenly I cursed his habitation.

۳ من احمق رادیدم که ریشه می‌گرفت و ناگهان مسکن او رانفرین کردم.

4 His children are far from safety, and they are crushed in the gate, neither is there any to deliver them.

۴ فرزندان او از امنیت دور هستند ودر دروازه پایمال می‌شوند و رهاننده‌ای نیست.

5 Whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber swalloweth up their substance.

۵ که گرسنگان محصول او را می‌خورند، و آن رانیز از میان خارها می‌چینند، و دهان تله برای دولت ایشان باز است.

6 Although affliction cometh not forth of the dust, neither doth trouble spring out of the ground;

۶ زیرا که بلا از غبار درنمی آید، و مشقت از زمین نمی روید.

7 Yet man is born unto trouble, as the sparks fly upward.

۷ بلکه انسان برای مشقت مولود می‌شود، چنانکه شراره‌ها بالامی پرد.

8 I would seek unto God, and unto God would I commit my cause:

۸ و لکن من نزد خدا طلب می‌کردم، ودعوی خود را بر خدا می‌سپردم،

9 Which doeth great things and unsearchable; marvellous things without number:

۹ که اعمال عظیم و بی‌قیاس می‌کند و عجایب بی‌شمار؛

10 Who giveth rain upon the earth, and sendeth waters upon the fields:

۱۰ که بر روی زمین باران می‌باراند، و آب بر روی صخره‌ها جاری می‌سازد،

11 To set up on high those that be low; that those which mourn may be exalted to safety.

۱۱ تا مسکینان را به مقام بلند برساند، و ماتمیان به سلامتی سرافراشته شوند.

12 He disappointeth the devices of the crafty, so that their hands cannot perform their enterprise.

۱۲ که فکرهای حیله گران را باطل می‌سازد، به طوری که دستهای ایشان هیچ کار مفیدنمی تواند کرد.

13 He taketh the wise in their own craftiness: and the counsel of the froward is carried headlong.

۱۳ که حکیمان را در حیله ایشان گرفتار می‌سازد، و مشورت مکاران مشوش می‌شود.

14 They meet with darkness in the daytime, and grope in the noonday as in the night.

۱۴ در روز به تاریکی برمی خورند و به وقت ظهر، مثل شب کورانه راه می‌روند.

15 But he saveth the poor from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty.

۱۵ که مسکین را از شمشیر دهان ایشان، و از دست زورآور نجات می‌دهد.

16 So the poor hath hope, and iniquity stoppeth her mouth.

۱۶ پس امید، برای ذلیل پیدا می‌شود و شرارت دهان خود را می‌بندد.

17 Behold, happy is the man whom God correcteth: therefore despise not thou the chastening of the Almighty:

۱۷ «هان، خوشابحال شخصی که خدا تنبیهش می‌کند. پس تادیب قادر مطلق را خوار مشمار.

18 For he maketh sore, and bindeth up: he woundeth, and his hands make whole.

۱۸ زیرا که او مجروح می‌سازد و التیام می‌دهد، ومی کوبد و دست او شفا می‌دهد.

19 He shall deliver thee in six troubles: yea, in seven there shall no evil touch thee.

۱۹ در شش بلا، تو را نجات خواهد داد و در هفت بلا، هیچ ضرر برتو نخواهد رسید.

20 In famine he shall redeem thee from death: and in war from the power of the sword.

۲۰ در قحط تو را از موت فدیه خواهد داد، و در جنگ از دم شمشیر.

21 Thou shalt be hid from the scourge of the tongue: neither shalt thou be afraid of destruction when it cometh.

۲۱ ازتازیانه زبان پنهان خواهی ماند، و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

22 At destruction and famine thou shalt laugh: neither shalt thou be afraid of the beasts of the earth.

۲۲ بر خرابی وتنگسالی خواهی خندید، و از وحوش زمین بیم نخواهی داشت.

23 For thou shalt be in league with the stones of the field: and the beasts of the field shall be at peace with thee.

۲۳ زیرا با سنگهای صحراهمداستان خواهی بود، و وحوش صحرا با توصلح خواهند کرد.

24 And thou shalt know that thy tabernacle shall be in peace; and thou shalt visit thy habitation, and shalt not sin.

۲۴ و خواهی دانست که خیمه تو ایمن است، و مسکن خود را تجسس خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.

25 Thou shalt know also that thy seed shall be great, and thine offspring as the grass of the earth.

۲۵ وخواهی دانست که ذریتت کثیر است و اولاد تومثل علف زمین.

26 Thou shalt come to thy grave in a full age, like as a shock of corn cometh in in his season.

۲۶ و در شیخوخیت به قبرخواهی رفت، مثل بافه گندم که در موسمش برداشته می‌شود.

27 Lo this, we have searched it, so it is; hear it, and know thou it for thy good.

۲۷ اینک این را تفتیش نمودیم وچنین است، پس تو این را بشنو و برای خویشتن بدان.»