Ecclesiastes 1
1 THE words of the Preacher, the son of David, king in Jerusalem.
Słowa kaznodziei, syna Dawidowego, króla w Jeruzalemie.
2 Vanity of vanities, saith the Preacher, vanity of vanities; all is vanity.
Marność nad marnościami, powiedział kaznodzieja; marność nad marnościami, i wszystko marność.
3 What profit hath a man of all his labour which he taketh under the sun?
Cóż za pożytek ma człowiek ze wszystkiej pracy swej, którą prowadzi pod słońcem?
4 One generation passeth away, and another generation cometh: but the earth abideth for ever.
Jeden rodzaj przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi.
5 The sun also ariseth, and the sun goeth down, and hasteth to his place where he arose.
Słońce wschodzi i słońce zachodzi, a spieszy się do miejsca swego, kędy wschodzi;
6 The wind goeth toward the south, and turneth about unto the north; it whirleth about continually, and the wind returneth again according to his circuits.
Idzie na południe, a obraca się na północy; wiatr ustawicznie krążąc idzie, a po okręgach swoich wraca się wiatr.
7 All the rivers run into the sea; yet the sea is not full; unto the place from whence the rivers come, thither they return again.
Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły.
8 All things are full of labour; man cannot utter it: the eye is not satisfied with seeing, nor the ear filled with hearing.
Wszystkie rzeczy są pełne zabaw, a człowiek nie może ich wymówić; oko nie nasyci się widzeniem, a ucho nie napełni się słyszeniem.
9 The thing that hath been, it is that which shall be; and that which is done is that which shall be done: and there is no new thing under the sun.
Co było, jest to, co być ma; a co się teraz dzieje, jest to, co się dziać będzie, a niemasz nic nowego pod słońcem.
10 Is there any thing whereof it may be said, See, this is new? it hath been already of old time, which was before us.
Jestże jaka rzecz, o którejby kto rzec mógł: Wej! to coś nowego? I toć już było za onych wieków, które były przed nami.
11 There is no remembrance of former things; neither shall there be any remembrance of things that are to come with those that shall come after.
Niemasz pamiątki pierwszych rzeczy; także też i potomnych, które będą, nie będzie pamiątki u tych, którzy potem nastaną.
12 I the Preacher was king over Israel in Jerusalem.
Ja kaznodzieja byłem królem Izraelskim w Jeruzalemie;
13 And I gave my heart to seek and search out by wisdom concerning all things that are done under heaven: this sore travail hath God given to the sons of man to be exercised therewith.
I przyłożyłem do tego serce swe, abym szukał, i doszedł mądrością swoją wszystkiego, co się dzieje pod niebem.(Tę zabawę trudną dał Bóg synom ludzkim, aby się nią trapili.)
14 I have seen all the works that are done under the sun; and, behold, all is vanity and vexation of spirit.
Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem, a oto wszystko jest marnością i utrapieniem ducha.
15 That which is crooked cannot be made straight: and that which is wanting cannot be numbered.
Co jest krzywego, nie może być wyprostowane, a niedostatki nie mogą być policzone.
16 I communed with mine own heart, saying, Lo, I am come to great estate, and have gotten more wisdom than all they that have been before me in Jerusalem: yea, my heart had great experience of wisdom and knowledge.
Przetoż takiem myślał w sercu swem, mówiąc: Otom ja uwielbił i rozszerzył mądrość nad wszystkich, którzy byli przedemną w Jeruzalemie, a serce moje dostąpiło wielkiej mądrości i umiejętności.
17 And I gave my heart to know wisdom, and to know madness and folly: I perceived that this also is vexation of spirit.
I przyłożyłem do tego serce moje, abym poznał mądrość i umiejętność, szaleństwo i głupstwo; alem doznał, iż to jest utrapieniem ducha.
18 For in much wisdom is much grief: and he that increaseth knowledge increaseth sorrow.
Bo gdzie wiele mądrości, tam jest wiele gniewu; a kto przyczynia umiejętności, przyczynia boleści.
